Lawrence Urbain wijst na de aanslagen in Parijs met de belerende vinger naar zij die jarenlang laf hebben weggekeken.
Door Lawrence Urbain – www.doorbraak.be .
Ongetwijfeld gaan na vandaag kranten volgeschreven worden over de aanslagen in Parijs. In plaats van de wapenwet te versoepelen, zodat het volk zichzelf kan verdedigen (het Kwaad heeft tenslotte al automatische geweren), zullen volgende week in de parlementen vast voorstellen gestemd worden om ’tweedracht’, ‘discriminatie’ en ‘islamofobie’ te bestrijden. En, niet te vergeten: ook het obligate geroep om meer parkjes en hangplekken te creëren, waar jongeren kunnen deradicaliseren, zal vast weer van de partij zijn.
De Morgen heeft op haar website een pagina met als titel: ‘Wie zit achter de aanslagen in Parijs?’. Alsof iemand, na de geschiedenis van de jongste jaren, nog de noodzaak voelt om dit soort van informatie te gaan doorspitten. We wéten immers automatisch, wie er achter dit soort van gruwel zitten. Dit is vast islamofobie, ik weet het. Nu het islamfascisme heel dichtbij komt, valt het op hoe licht de media vandaag wegen. Hoe licht het overgrote deel van de samenleving is gaan wegen. Isabel Albers van De Tijd kwam op twitter niet verder dan : ‘Zie elkaar graag’. Hoe aandoenlijk.
Interessanter zijn de reacties bij de VRT. Daar stoten we op enkele interessante, want ‘constructieve’, quotes. Een ooggetuige meldt vanuit de Lichtstad dat hem ‘nu pas het verschil opviel tussen filmbloed en echt bloed’. Matthias Verbergt, een correspondent uit de Terzake-stal, laat vanuit Parijs weten dat ‘het allemaal erg onrealistisch lijkt’. En nog een andere ooggetuige weet dan weer te melden dat ‘de schutters zo emotieloos kalm waren’ bij het uitvoeren van het slachtpartijen.
Deze reacties vatten de huidige toestand keurig samen. Velen zijn doorheen de tijd zo laf gaan wegkijken (journalisten, pseudo-intellectuelen en academici, maar ook de gewone man in de straat), dat de maatschappij nu collectief uit een mooie droom ontwaakt. De cognitieve dissonantie is ondraaglijk geworden. Het dansen rond de meiboom is voorbij, de muziek is plots verstomd. Het feestje is over, de lichten knipperen aan, en u ziet nu pas hoe lelijk al uw danspartners zijn.
Velen onder u zijn zo laf op dit continent in de vorige decennia te werk gegaan, dat u vandaag niet kunt bevatten dat dit echt is, wat er gebeurt in Parijs. Ja, dit is echt. En ja, dit is nog maar het begin. Het wordt steeds erger. Wij zijn in oorlog. Zij hebben ons de oorlog verklaard, al lang geleden. Alleen schijnt de goegemeente dat hier nog niet te willen beseffen. Zoals een van de beste cartoonisten van Vlaanderen eens zei: ‘De Westerling beseft niet hoezeer anderen hem naar het leven staan’.
‘Schrei dus bittere tranen bij alle verloren tijd’, zo schrijft Benno Barnard op de cover van het islamboek Waarover men niet spreekt van Wim Van Rooy. Inderdaad. Er is zoveel tijd verloren. De maatschappij heeft zich collectief ziek gediscuteerd over transgendertoiletten, halal-slachtingen, zwarte piet, vermeende discriminatie… dat velen onder u de echte problemen niet langer hebben gezien, of vooral hebben willen zien. Dit land is een open inrichting geworden.
Ik richt mij dan ook tot ieder van u die schuldig verzuim heeft gepleegd in het verleden (ik reken daar het overgrote deel van de bevolking toe). Deze schuldigen bevinden zich overal: Van leerkrachten die in concentratiescholen hun mond zijn gaan houden over onderwerpen als de Holocaust, van professoren die in faculteiten sociale wetenschappen verkondigen dat ‘iedere mening gelijk is’ en ‘islam vrede betekent’, van ouders die hun kinderen zeggen tijdens het avondmaal dat ‘alles wel goed komt en ze vooral optimistischer moeten zijn’ (alternatieve versie op ‘hou van elkaar’ en ‘goesting in de toekomst!’), mediawerkers die jarenlang ideologische propaganda in plaats van feiten hebben gebracht en die mensen en partijen in Europa hebben doodgezwegen die wél de feiten wilden brengen en die wél het gelijk aan hun kant hadden…
aan al deze mensen zeg ik : Huilt u vooral nu uit op een andere schouder. Wij, de minderheid die jaren terug reeds ontwaakt is uit de droom, wij die ons al jaren teruggetrokken hebben uit deze orgie van onzinnige debatten, wij hebben vandaag geen boodschap aan al uw hysterisch gekrijs. U had, per slot van rekening, in het verleden ook geen boodschap aan ons. Aan het gros van de samenleving: ’tais-toi et sois belle’. Fijn weekend gewenst, en weet – als u maandag pendelt – dat u volledig weerloos bent voor iedere gek die met een kapmes, laat staan geweer, op uw trein stapt.
Foto’s © Reporters.