Herinner u maar de vorige verkiezingen, waar dit inderdaad als een wortel voor de kiezer werd voorgehouden. Alle aandeelhouders van banken hebben de verliezen moeten incasseren, maar diegenen die dat via het hefboomfonds ARCO deden, moeten gecompenseerd worden met belastinggeld. Deze week verklaarde Kris Peeters : “We zullen een creatieve oplossing uitwerken die de belastingbetaler zo weinig mogelijk direct viseert.”
Spaarders of aandeelhouders ?
Vanwege de bestuurders van ARCO hebben we tot nu toe geen enkel woord van berouw gehoord. Een biecht zit er blijkbaar niet in. Nochtans kan bezwaarlijk geopperd worden dat de bestuurders zich gedragen hebben als goede huisvaders. Er wordt wel gesteld dat de ARCO-coöperanten als spaarders moeten beschouwd worden. Maar impliceert dat dan niet dat ARCO daar ook naar had moeten handelen? En is dat gebeurd ? Ik denk het niet. De holding belegde 96 procent van haar middelen in één aandeel, Dexia. Dat kan je moeilijk als een gediversifieerde belegging beschouwen. Welke spaarder zou zijn spaargeld aan zo’n instelling toevertrouwen ? Impliceert dat niet dat de coöperant toch een aandeelhouder was en dus ook als een aandeelhouder behandeld mag worden ?
En voor wie het vergeten is : de verantwoordelijken voor het ontploffen van Dexia lopen nog vrij rond. Nog straffer : de experts toegevoegd aan de parlementaire Dexia-commissie voegden aan hun rapport aanbevelingen tot strafvervolging toe, maar die pagina’s werden verwijderd uit het finale parlementaire rapport en zien alleen in mijn boek ‘Roekeloos: over banken en politiek‘ het licht.
Only in Belgium
Wel het officiële rapport gehaald: passages over de bestuurders van ARCO (en de Gemeentelijke Holding) over hoe ze door hun gedrag ‘de levensvatbaarheid van Dexia in gedrang’ brachten. De huidige vereffening van ARCO wordt nog steeds behandeld door mensen die persoonlijk in het auditcomité zaten van Dexia Crédit Local, waar de grootste ontsporingen plaatsvonden. Only in Belgium. Sinds de staatsinterventie van 2008 bij Dexia had de enige prioriteit het algemeen belang moeten zijn. Het is echter overduidelijk dat de overheid daarnaast nog een ander bord in de lucht probeerde te houden. Dat bord was en is blijkbaar nog steeds voor een belangrijk stuk ARCO. Zo is men begin 2010 zelfs actief gaan lobbyen bij de Europese Commissie tegen de gevraagde versnelde afbouw van de risico’s bij Dexia. De vertegenwoordiger van de Europese Commissie sprak in de Dexia-commissie vernietigende woorden uit over de houding van de premier en zijn minister van financiën. Het rapport van de Dexia-commissie stelt expliciet dat de aandeelhouders (waaronder de bestuurders van Arco) enkel de mond vol hadden over hun dividenden, terwijl het land door de Dexiabom op de rand van de ravijn werd gebracht.
“DE BELASTINGBETALER MOET BETALEN OPDAT ARCO GEEN MISDAAD ZOU BEGAAN DOOR OP TE ROEPEN TOT EEN BANKRUN.”
Impliciet werd zelfs gezegd dat, indien ARCO geen vergoeding meer zou krijgen, het niet kan ‘garanderen’ dat de spaarders van haar achterban de bank niet zullen verlaten. Dit is tussen de lijnen dreigen met een bankrun. En dan komen we tot de vaststelling dat het blijkbaar gewone kost is geworden dat men de belastingbetaler kan afdreigen. Of nog: eigenlijk moet de belastingbetaler betalen opdat ARCO geen misdaad zou begaan door op te roepen tot een bankrun. Feitelijk is dit niet meer of niet minder dan de eis tot protectiegeld. Ondertussen werd ook bekend dat de vehikels rond ARCO zelf slechts 0,5 procent belastingen op de inkomsten betaalden. U weet wel, de beweging die altijd aandringt op “eerlijke fiscaliteit”.
Of om Carl Devos te parafraseren : “dit wordt later, over een jaar of twintig, een klassieke case in de lessen politicologie, over hoe anno 2013 politieke partijen het geld van de gemeenschap mochten gebruiken om hun achterban te compenseren voor financieel verlies.” Later dus. Nu ligt het te gevoelig voor the powers that be. Didier Reynders stelde dan weer : “Mocht ik alles wat ik weet over de zaak ARCO lekken, dan komen de kranten papier tekort. Spijtig dat ik me niet in Vlaanderen verkiesbaar kan stellen, waar de meeste coöperanten wonen. 800.000 stemmen : “pffieuw.” Dat is evenveel als Yves Leterme in zijn beste dagen.” (Didier Reynders, Het Laatste Nieuws, 13 maart 2013)
De burger betaalt
Vandaag worstelen we nog altijd met de belofte van Leterme tot het doorschuiven van de rekening van de ARCO-achterban naar de belastingbetaler, die dus door de rechter opnieuw illegaal verklaard is. Overigens had ARCO deze verzekering wel afgedwongen, maar niet onmiddellijk laten activeren. Dat had immers betekend dat ze ook bij hadden moeten dragen via verzekeringspremies voor de depositowaarborg. Pas toen Dexia finaal failliet ging, werd de verzekering alsnog retroactief geactiveerd. Dat is zoals je brandpolis uitbetaald krijgen, terwijl je het contract pas na de brand hebt getekend.
Nu wordt er dus een taskforce opgericht om een ‘creatieve’ manier te vinden om alsnog indirect het geld te vinden en zo wegen te vinden om de uitspraken van de rechter te omzeilen. Dit zou onder meer gebeuren via Belfius. Moest u het niet weten : de aandeelhouder daarvan is ook de belastingbetaler. De rekening komt dus toch bij u terecht.
Foto’s (c) Gazet van Hove