De Franse politieke filosoof Alain de Benoist is steeds een overtuigd Europeaan geweest (wat uiteraard wat anders is dan een vurige EU-aanhanger). De Franse blog “Boulevard Voltaire” vond het dan ook nodig hem aan de tand te voelen met betrekking tot de crisis(sen) waar Europa vandaag mee te kampen heeft. Het gesprek dat zij hieromtrent voerden brengen wij u hier in extenso :

Boulevard Voltaire : De crisis omtrent de migratieproblemen wordt met de dag scherper en het lijkt er meer en meer op dat ze Europa uiteindelijk in een institutionele crisis zal doen terechtkomen. Zolang de anti-immigratie-rebellie zich beperkte tot enkele minder belangrijke staten die zich bovendien aan de rand van de EU bevinden, kon de Europese commissie de zaak met een zekere minachting beschouwen, maar nu Italië een van de stichtende leden, op tafel begint te kloppen, is het blijkbaar andere koek ?

Alain de Benoist : de historici van de toekomst zullen vooral onthouden dat de EU, die een slecht voorbereide uitbreiding en een permanent democratisch deficit heeft overleefd, vandaag op de migrantenkwestie aan het spaak lopen is. Hier wordt een historische bocht genomen. Echt verbazend is dat niet. In de loop der jaren is de met de immigratie verbonden sociale pathologie stilaan bij de Europeanen de eerste plaats van hun bezorgdheden gaan bekleden. De mensen kunnen die immigratie die ze als een invasie of een overrompeling ervaren, niet langer verdragen en dit des te minder omdat ze wel moeten vaststellen dat de toevloed helemaal niet vermindert. Nog belangrijker is dat ze geen enkel geloof meer hechten aan diegenen die hen vanuit de hoogte komen vertellen dat de immigratie zowel op economisch als op demografisch vlak op een verrijking neerkomt en dat wie hier geen morele verplichting in ziet, maar weinig of geen hart heeft. De Fransen zijn xenofoob maar geen racisten (bij de Duitsers is dat het tegenovergestelde). Het komt erop neer dat de mensen zien wat ze zien en weten wat ze zien.

Europa valt uit elkaar maar tegelijkertijd is er een nieuw Europa aan het ontstaan. De landen uit Centraal-Europa, die op hun beurt geen kampeerplaatsen willen worden, spelen het spel niet langer mee. Er wordt beweerd dat ze zich op zichzelf terug plooien maar in feite slaan ze de handen in elkaar. De Visegrâd landen (Hongarije, Tsjechië, Slowakije en Polen) verzetten zich openlijk en zonder enige schroom tegen de richtlijnen van de Europese Commissie inzake immigratie en hebben zich bovendien aangesloten bij het “initiatief der drie zeeën” dat een drietal jaar terug door de Poolse president Andrzej Duba en zijn Kroatische ambtgenote Kolinda Gobar-Kitarovic in het leven geroepen werd en waaraan ook de drie Baltische republieken, Roemenië, Bulgarije, Kroatië, Slovenië en Oostenrijk deelnemen. Een blok van landen dat zich van de Oostzee tot de Zwarte zee uitstrekt en in totaal honderd twintig miljoen inwoners telt. Dat zou wel eens het embryo van een ander Europa kunnen worden.

BV : Alle opiniepeilingen wijzen uit dat de problematiek van de immigratie de grootste bekommernis is waarmee de Fransen en de Europeanen te kampen hebben en dat de tegenstand tegen immigratie met de dag groter wordt. Hoe komt het dat regeringen hier geen rekening mee willen houden, terwijl dit hen electoraal toch duur te staan kan komen ?

AdB : In eerste instantie omdat ze totaal verlamd worden door lobby’s van media en verenigingen  die hen steeds weer de mantra’s van de politieke correctheid voorhouden. Ze willen op dat vlak koste wat kost elke aanvaring vermijden. De diepere reden is echter dat ze zelf overtuigde aanhangers zijn van de heersende ideologie. Welnu vanuit het oogpunt van deze laatste is er geen immigratieprobleem en mag er dat ook niet zijn, vermits volkeren en culturen weinig of niet van tel zijn en alleen het individu van belang is. Elke reglementering van de immigratie komt neer op een ernstige inbreuk op het liberale principe dat het onaanvaardbaar is dat contingenterende aspecten van de identiteit van een individu, zoals zijn etnische oorsprong of zijn sociaal-culturele achtergrond, zouden gebruikt worden om een “ongelijkheid in behandeling” te rechtvaardigen.

Het liberalisme bekijkt de zaak louter economisch. De immigratie komt neer op een verhoging van het aantal arbeidskrachten en een vermeerdering van het aantal potentiële consumenten. Ze wordt gerechtvaardigd door het principe van vrij verkeer van kapitaal, mensen en goederen. Wanneer een miljoen niet-Europeanen zich in Europa komen vestigen, betekent dit gewoon dat een miljoen individuen aan miljoenen andere individuen wordt toegevoegd. Het probleem is dat de inwoners van de landen waar ze toekomen geen individuen zien maar contingenten van Malinezen, Senegalezen, Maghrebijnen, Pakistanen etc. en dat ze niet anders kunnen dan vaststellen dat hun zeden en gewoontes moeilijk verzoenbaar zijn met die van hen. Dit maakt het ganse verschil uit.

BV :  de samenwerking tussen populisten van links (M5S) en van rechts (de Lega) die zich in Italië voordoet, is een nieuwigheid in verhouding met wat bijvoorbeeld in Oostenrijk aan de hand is, waar een coalitie van uiterst rechts en rechts ontstaan is. Is dit typisch Italiaans of zou zoiets zich ook in andere landen kunnen voordoen bijvoorbeeld in Frankrijk dat nog steeds op zoek is naar een “Union des droites” ?

AdB : Het gebeurt zelden dat omvangrijke politieke verschijnselen in identieke vorm van het ene land naar het andere worden geëxporteerd. Ze nemen eerder verschillende gestalten aan. Dit is ook zo voor de talrijke populistische bewegingen die zich vandaag overal in Europa aan het ontwikkelen zijn, maar qua vorm en inhoud sterk variëren. Ze hebben nochtans een essentiële trek gemeen. Namelijk dat het gevoel van culturele onveiligheid die door de immigratiegolf wordt veroorzaakt, niet volstaat om hun ontstaan te verklaren. Daar waar economische en sociale onzekerheid naast de culturele onveiligheid bestaan, doet populisme zich ook meer en meer voor. In het bijzonder in het meer volkse gedeelte van de maatschappij en bij de middenstand. Dit verklaart waarom de links rechts verdeeldheid meer en meer vervangen wordt door een conflict tussen het gewone volk en de ‘elites’. Dat is wat in Italië gebeurd is. Een land dat zich ten opzichte van de migratiegolf in de eerste frontlijn bevindt maar ook onder de financiële crisis van 2008 zwaar geleden heeft. Er mag niet aan getwijfeld worden dat dit zich ook elders zal voordoen.

Vertaling : Francis Van den Eynde .

Foto’s (c) Gazet van Hove.