Fotokring Parallax Hove hield 24ste fotosalon

Officiële toespraak van Ludo Van Reeth

Goede avond iedereen. Het verheugt ons dat u deze avond hebt willen vrij houden om hier bij ons aanwezig te zijn.  Welkom op de opening van het 24^e salon van fotokring Parallax-Hove.

Het voorbije jaar zijn wij er weer op uit getrokken met onze camera’s in de hand om op de meest onverwachte plaatsen  en momenten  beelden te zoeken, hopende dat we iets gezien en vastgelegd hebben dat de moeite waard is. Ik kan mij best voorstellen dat heel wat mensen die ons ergens zien staan met onze camera aan onze neus, zich afvragen wat heeft die in godsnaam daar kunnen zien wat de moeite waard is om een foto van te maken, en dan hebben die mensen ons nog niet bezig gezien aan het scherm van onze computer. Hopelijk beseffen die mensen dat op hun vraag geen verklaarbaar antwoord kan gegeven worden.

Wij hobby-fotografen doen dit  omdat het medium fotografie ons aanspreekt en omdat wij van mooie beelden houden, en als we dan van andere mensen aandacht kunnen krijgen voor onze beelden dan is dit een uitdaging en zijn wij zelfs een beetje fier en zeker dankbaar voor de aandacht.

Voor mensen die beroepsmatig met fotografie bezig zijn is die uitdaging niet altijd een beloning, maar dikwijls erg frustrerend hetgeen recent in de pers nog maar eens duidelijk werd gemaakt.

Onze Vlaamse regering vond dat het tijd werd om de borden langs de autostrades die een stad, dorp of streek moeten aanprijzen aan het voorbijrazende verkeer, te vervangen door iets nieuw.

Het doel is vrij eenvoudig, met een beeld de snelle toerist of toevallige passant overtuigen om na het bord de eerstvolgende afslag te nemen en te stoppen in die stad of dat dorp.

Tot nu toe werden die borden gemaakt door grafische kunstenaars of ontwerpers.

Voor de nieuwe borden dacht men aan iets met meer kleur en expressie, en er werd een fotograaf uitgekozen om de klus te klaren.

Carl De Keyzer werd de uitverkorene, velen onder u zullen direct zeggen, een betere keuze is moeilijk te vinden. Een wereldwijd vermaarde Vlaamse Magnum fotograaf die met één enkel beeld een heel verhaal kan vertellen. En dat is toch juist wat men mag verwachten op die fameuze borden.

Sommigen waren wild enthousiast over het ontwerp voor hun stad of dorp. Maar voor andere plaatselijke beoordeelaars was één verhaal en één beeld niet genoeg, er moest nog dit bij, en dat mocht men zeker niet vergeten. Niemand stond stil bij de vraag “heeft men aan 120 km per uur de tijd om een krantenpagina te lezen?”.

De eisen die men vooraf aan de fotograaf meende te moeten stellen, en de kritiek achteraf zou

geen enkele kunstenaar aanvaarden, en terecht. Maar ja, een foto is toch vlug gemaakt….

Maar genoeg als ietwat zure opmerking, wij zijn hier in Hove en wij zij blij met uw belangstelling.

Ook dit jaar zetten wij een traditie verder waarbij wij een kunstenaar met andere vaardigheden  verwelkomen.

Wij vonden Hubert Carpentier bereid om samen met ons tentoon te stellen. Hubert is een Hovese glaskunstenaar, bekend tot ver buiten onze grenzen.

De beelden die Hubert creëert met het breekbare, doorzichtige materiaal met subtiele vormen en kleuren brengen ons in een wereld waar men nog mag wegdromen.

Hubert werkt niet alleen met het broze glas, hij is tegelijk een gedreven tekenaar. Zijn tekeningen sluiten perfect aan bij zijn glaswerk, even broos, doorzichtig en subtiel gekleurd.

Hier in deze ruimte kunnen jullie reeds enkele van zijn tekeningen bewonderen, en als we straks naar boven gaan is er nog veel meer.

Graag een woord van dank aan vele mensen.

Dank aan jullie allen, jullie aanwezigheid zet er ons toe aan om verder te zetten.

Dank aan het Hovese gemeentebestuur, voor het ter beschikking stellen van ruimte en materieel.

Dank aan de ploeg van Parallax die samen met hun familie en vrienden deze avond en de volgende dagen mogelijk maken.

Dank aan onze sponsors, die de financiële zure appel heel wat zoeter maken.

Dank aan de heer en mevrouw Herbots en de heer Lambin die de ondankbare taak op zich hebben genomen om onze twee wedstrijden te jureren. En voor die ondankbare taak willen wij hen graag bedanken met een kleine attentie.

Ik ga nu een beetje voortmaken want er moeten nog een aantal resultaten bekend gemaakt worden.

Vooreerst is er de bezoekersprijs van vorig jaar. Onze bezoekers kozen een foto van Nina Wouters als de beste, en het lot heeft deze foto toegewezen aan de heer Mon Rottiers uit Lier, die hopelijk hier aanwezig is.

Dit jaar kunnen jullie natuurlijk weer deelnemen aan deze wedstrijd. Het volstaat om tijdens of na uw bezoek op het blaadje dat u kunt meepakken aan de ingang boven,  het nummer te noteren van de volgens u beste foto, samen natuurlijk met uw naam en adres.

Eindelijk zouden er nu ergens een paar papiertjes moeten te voorschijn komen met daarop de naam van de winnares of winnaar van de twee wissel-trofeën.

De opdracht voor de trofee “Roger Daneels” was “lucht”, en de trofee gaat naar…..Ludo Van Reeth

De opdracht voor de trofee “Monique Van Reeth-Stevens” was “boten”, en de trofee gaat naar….Paul Deroo.

Dan wordt het stilaan tijd om naar de eerste verdieping te gaan, waar u een drankje en een hapje wordt aangeboden. Dan wens ik u jullie veel kijkplezier.