Wij vinden het normaal dat onze Vlaamse overheid inzet op een breed cultureel spectrum en investeert in de toekomst, maar wij verwachten van onze Vlaamse overheid een volwassen, complexloos cultuurbeleid dat vooruitkijkt, maar tegelijkertijd respectvol omgaat met zijn rijke verleden. Wij verwachten daarom de nodige ondersteuning voor ons digitaliseringsproject. Politici met culturele bagage én ministeriële ambities mogen een bezoekje van ons verwachten.
Vlaamse vrienden,
Op 25 mei staan elke partij en elke politicus voor de keuze: terugkeren naar meer België of vooruitgaan met meer Vlaanderen. We kunnen in die zin niet enkel spreken over B- en V-partijen, maar over B- en V-politici. In de V-partijen zitten hopelijk geen B-politici. In de B-partijen zitten weinig – veel te weinig – V-politici.
Die enkelingen, van wie er trouwens hier een handvol aanwezig zijn, verdienen soms nog enige sympathie omdat ze ons behoeden voor nog meer ellende, maar ze zouden hun Vlaamse nek toch verder moeten uitsteken om hun ongenoegen met de gang van zaken te uiten. Zij bleven door het keurslijf van hun B-partijen oorverdovend stil bij de nefaste en onvergeeflijke toegevingen bij de zesde staatshervorming. Stilaan beginnen sommigen in te zien wat voor een draak men heeft goedgekeurd. Dit werd niet de Copernicaanse omwenteling die men voor ogen had, maar een veel te dure bric-à-brac staatshervorming op maat gesneden van de Franstalige politiek.
Het spreekt voor zich dat wij de Vlamingen oproepen te stemmen op V-politici of V-partijen en dat wij B-partijen of B-politici waar nodig terechtwijzen. Als Gwendoline Rutten zonder tegenspraak en zelfs zonder excuses het confederalisme uit haar partijprogramma mag schrappen en denkt haar sociaal-economisch programma op Belgisch niveau te kunnen verwezenlijken zonder de logische link naar het communautaire te leggen, dan klagen wij dit aan. Uiteraard hekelen wij een Bart Somers die al weken schreeuwt dat de nieuwe federale regering opnieuw geen Vlaamse meerderheid moet hebben. Opnieuw geen excuses van mevrouw Rutten.
Over wat voor iedere Vlaamse partij een niet-onderhandelbare evidentie zou moeten zijn, namelijk een Vlaamse meerderheid op federaal niveau, blaast Wouter Beke al weken warm en koud. Maar wie gelooft hem nog?
Voor de verkiezingen wordt de Vlaams trom nog even bovengehaald, maar nadien volgt het zogenaamde staatsmanschap en het dictaat van het unitaire ACW. Ene Mark Eyskens, schilder en schuldenmaker op rust, orakelt dat het maar moet gedaan zijn met subsidies uit te delen aan partijen die kritiek durven hebben op het Belgische bestel. Misschien moeten de Vlamingen dan ook maar ineens stoppen met belastingen en transfers te betalen, meneer Eyskens?
Men zou beter eens het democratisch gehalte van professoren op de korrel nemen in plaats van hun eventuele Vlaamse inborst. Politieke verdraagzaam-heid en academische of culturele openheid zijn nog nooit zo ver weggeweest.
Als Bruno Tobback zijn rode tuinkabouter in stelling brengt en zijn wagonnetje alweer aan de PS-locomotief wil hangen, dan geeft hij opnieuw voorrang aan de Belgische belangen in plaats van aan de Vlaamse.
Wouter Van Besien ontpopt zich dan weer als een grote fan van ons koningshuis en gruwelt van verregaande Vlaamse ontvoogding, maar elders in Europa zijn groenen wel vaak overtuigd onafhankelijkheidsgezind of republikeins.
De groeiende groep V-politici of de V-partijen verdienen dus onze steun. Zij hebben onze eis tot Vlaamse staatsvorming gemeen, maar botsen onderling grondig op vlak van strategie en inhoudelijke invulling. Vlaamse vrienden, aanvaard de verschillen die bestaan tussen Vlaams-nationalisten en steek uw tijd en energie positief in het overtuigen van de steeds kleiner wordende groep belgicisten, in het overtuigen van de groep mensen die stilaan openstaan voor een Vlaamse staat.
Het komt er de komende weken op aan om een zo groot mogelijke meerder-heid van Vlaamse kiezers te overtuigen van ons Vlaams project. En dat is een belangrijke taak. Want we hebben geen of beter nóg geen democratische meerderheid voor ons ultiem doel.
We moeten de Vlaamse massa mobiliseren voor Vlaanderen, voor meer Vlaanderen, voor een Vlaamse staat in wording.
Meer en meer mensen zijn het beu bestuurd te worden door een Waalse haan of panda die onze moedertaal niet beheerst, zijn het beu dat we een federale regering hebben zonder Vlaamse meerderheid, zijn het beu dat belangrijke hervormingen vooruitgeschoven worden en dat Vlaamse eisen vertikaal geklasseerd worden.
Meer en meer mensen wachten op essentiële sociaal-economische hervormingen die federaal geblokkeerd blijven. Velen zien samen met ons geen soelaas meer in een zoveelste bric-à-brac staatshervorming, maar staan open voor Vlaamse staatsvorming.
Vandaar ons positief motto JA VOOR VLAANDEREN. Wij moeten de boer op, mensen overtuigen voor meer Vlaanderen, voor een volwaardig confederalisme, voor onafhankelijkheid. En de Vlaamse Volksbeweging, waarmee we goed samenwerken, heeft een JA VOOR VLAANDEREN-bus aangekocht om op straat te komen. Maar dit project kost geld. Na de toespraak volgt een omhaling voor deze VVB-bus. Voeg vandaag al de daad bij het woord en steun onze vrienden van de VVB.
Vlamingen,
Onze onafhankelijkheidsdroom hebben we gemeen met vele andere volkeren in de wereld en ook dichtbij in Europa. Over twee weken komen duizenden Schotten en Catalanen hun ja-campagne in Brussel kracht bijzetten. Niet alleen in Vlaanderen worden nationalistische politici met pek en veren besmeurd. De traditionele partijen in Groot-Brittannië en Spanje zijn aan onze B-partijen gewaagd. Onze Schotse en Catalaanse vrienden worden afgedreigd met allerhande scenario’s om hen bang te maken, hoe herkenbaar.
Op zondag 30 maart is er een grootse manifestatie in Brussel. Schotten, Catalanen, Vlamingen en andere volkeren zullen er vreedzaam samenkomen voor het zelfbeschikkingsrecht van volkeren, ook in Europa. De goedkeuring voor deze manifestatie kwam zelfs nog even in het gedrang, maar uiteindelijk ging men onder toenemende druk toch overstag. In een democratie mag en moet iedereen uiteraard op straat kunnen komen, ook Schotten, Catalanen en Vlaams-nationalisten die vreedzaam hun eigen weg willen uitgaan.
Wij laten ons uiteraard nooit de toegang ontzeggen tot Vlaams grondgebied, tot onze eigen Vlaamse hoofdstad. Als autonomisten hebben wij het recht om onze sympathie te betuigen met onze Schotse en Catalaanse broeders en zusters. Op 30 maart moeten we massaal in Brussel zijn. Wij zullen doorgaan en wij moeten doorgaan tot geen tronen blijven staan.
We kijken vol ongeduld uit naar de uitslag van het referendum in Schotland én Catalonië. Wij sympathiseren met elk volk dat in volle vrijheid én legitiem kiest voor zelfbeschikking, of die nu links of rechts georiënteerd is. In Schotland en Catalonië is het nationalisme van overwegend linksen huize. Links of rechts, het doet er niet toe, onze steun hebben ze!
Wij steunen elk geweldloos en democratisch georganiseerd autonomiestreven en zelfbeschikkingsrecht waar ook ter wereld. VI VIVA INDEPENDENCIA, YES FOR INDEPENDANCE, JA VOOR VLAANDEREN. Volk, word staat, word Vlaamse staat! Ik dank u.