De ogen van de wereld zijn gericht op Gaza en het oosten van Oekraïne. Intussen zetten moslimfundamentalisten christenen en Koerden letterlijk het mes op de keel.
In juni 2014 schrok de wereld op. Een moslimfundamentalistische groepering, genaamd ISIS, nam de stad Mosul in het noorden van Irak in, nadat ze al eerder grote delen van Syrië en Irak onder haar controle had gebracht. De jihadi’s riepen eind juni de Islamitische Staat (IS) uit, een kalifaat waarin geen plaats meer is voor ‘voorbijgestreefde’ staten als Irak en Syrië. Het volgende oogmerk van de soennitische fundamentalisten is Bagdad, de zetel van de sjiietische regering van Nouri al-Maliki. Of ze in hun opzet zullen slagen, is nog onzeker. Wel is zeker dat ze in ‘hun’ gebied een waar terreurregime hebben geïnstalleerd. Hun haat richt zich tegen alle andersdenkenden en andersgelovigen. De christelijke gemeenschap in Mosul kreeg de afgelopen dagen de dodelijke haat van IS te bespeuren. In een ultimatum dat op 19 juli afliep, kregen de christenen te horen dat ze de keuze hadden tussen bekering tot de islam of het betalen van een religiebelasting (jizya). Wie weigert, blijft ‘de dood door het zwaard’. De woningen van de christenen werden aangeduid met de letter ‘N’ van Nassarah (de benaming in de Koran voor christen).
Abrupt
Op enkele uitzonderingen na zijn duizenden christenen uit Mosul gevlucht in de richting van de Koerdische deelstaat van Irak, waar tolerantie en veiligheid heersen. Op hun vlucht hebben ze alles moeten achterlaten. Als ze nog iets bij zich hadden, werden ze er van beroofd door jihadi’s aan checkpoints tussen ‘IS’ en de Koerdische deelstaat KRG. Door de terreur komt er een abrupt einde aan het bestaan van de christelijke gemeenschap in Mosul. Tot de val van het regime van Saddam Hoessein in 2003 leefden er nog 200 000 christenen, daarna trokken er vele weg omwille van pesterijen, discriminatie en vooral aanslagen. Van de anderhalf miljoen christenen die er in heel Irak tot 2003 leefden, blijven er nog maar 200 000 over, vooral dan in Bagdad. De jihadi’s van IS hebben het niet alleen gemunt op christenen, maar ook op sjiieten, een minderheidsstroming binnen de islam, en jezidi’s, vuuraanbidders wier religie nog sporen van de oud-Perzische religie van Zarathustra (Zoroaster) bevat.
Bestorming
Ook in Syrië hebben de jihadi’s hun terreurregime geïnstalleerd. Syrië of Irak, het maakt geen verschil. Het grensoverschrijdende IS blaast de staatsgrenzen in het Midden-Oosten weg zoals die in mei 1916 in het Sykes-Picotverdrag tussen Groot-Brittannië en Frankrijk waren vastgelegd. Voor IS vormen de Koerden van Syrië een doorn in het oog. Die hebben onder de naam Rojava (West-Koerdistan) een autonoom gebied bestaande uit drie kantons opgericht. Kobane, het meest westelijk gelegen Koerdische kanton, ligt tussen twee steunpunten van IS. Als de jihadi’s zich van het ene naar het andere steunpunt willen verplaatsen, botsen ze op Kobane als hindernis. Dus zijn ze begin juli begonnen met de bestorming van Kobane waar 400. 000 Koerden wonen. De zware wapens die ze in Mosul hebben buitgemaakt, komen de IS-fundamentalisten goed van pas in hun strijd met de YPG, de gewapende arm van de regerende Koerdische partij PYD. De Koerden bijten van zich af, en in de rangen van de PYD bevinden zich ook heel wat vrouwen die tot de tanden bewapend alles willen geven voor de vrijheid van Koerdistan. Als Kobane echter als hoogburcht bezwijkt, gaat heel de Koerdische regio van Syrië ten onder. De meeste Koerden zijn wel soennieten, maar toch zullen de jihadi’s geen genade voor hen kennen. Al van begin dit jaar leveren jihadi’s en Syrische Koerden slag met elkaar zoals ook de documentairemaker Roel Pulinx en journalist Toon Lambrechts hebben aangetoond in hun aangrijpend Reisverslag 10 dagen Rojava (www.kurdishinstitute.be).
Catastrofes
Onder de ogen van een wereld die niet wil zien, voltrekken zich door toedoen van een en dezelfde terreurorganisatie twee catastrofes : een etnische, want tegen een bepaalde bevolkingsgroep gerichte zuivering (tegen de christenen van Mosul en omstreken) en – misschien wel met hetzelfde resultaat – een moordlustige aanval tegen een ander volk (de Koerden van Syrië).
Dirk Rochtus – www.doorbraak.be .
Leestip :