U kent de discussie : heeft het nog zin in Vlaanderen te blijven wonen ? We krijgen de boel nooit meer goed, dus waarom blijven wonen op een plek waar je steeds minder wordt gerespecteerd en waar het duur wonen en leven is ? Een discussie die onder vrienden of onder familieleden wel eens wordt gevoerd : heb ik hier nog kansen op een herkenbaar Vlaams leven ?
Dergelijke discussies blijken in Europa veel uitgebreider voor te komen dan lange tijd werd gedacht. Volgens een studie onder de titel Workforce View in Europe door het bedrijf Automatic Data Processing (ADP) zou 37 procent van de actieve Franse bevolking eraan denken het land te verlaten binnen een termijn van twee jaar. 7 procent breidt dat vertrek op een actieve manier voor. In Itali is de toestand nog duidelijker : 57 procent van de actieve Italianen zou het land willen verlaten. Absoluut geen kleine minderheid meer, en een bewijs van groot maatschappelijk onbehagen. Maar er zijn ook tegenvoorbeelden. Zwitserland bijvoorbeeld, een land met een regering met een extreemrechtse partner, waar slechts 18 procent van de actieve bevolking eraan denkt uit te wijken. En Nederland, waar het slechts om 3 procent zou gaan.
Gevolg van falend asielbeleid ?
Ongeveer samenhangend daarmee, maar volledig los van elkaar georganiseerd, werd door Odoxa-Denstu Consulting (voor rekening van France Info en Le Figaro) een peiling onder de Fransen gehouden hoe ze naar het migratiebeleid van Frankrijk en de EU kijken. Zouden de resultaten van de ene peiling beinvloed kunnen worden door of verband houden met de resultaten van deze peiling ? Feit is dat uit de peiling van Odoxa Denstu blijkt dat 60 procent van de Fransen vindt dat Frankrijk te veel migranten opvangt. De onderbuik van Frankrijk rommelt, maar evengoed de middenklasse en de meer gegoeden hebben op een stille doch niet mis te verstane manier hun onvrede over de gang van zaken laten weten. In een reactie op deze duidelijke cijfers stelde Florent Gueguen, directeur van de ‘Federation des Associations d’ Acceuil et Reinsertion’, een vereniging die opkomt voor een transversale en inclusieve maatschappij, dat het verontrustend is dit vast te moeten stellen, want er is een daling merkbaar van de waarden van solidariteit en gastvrijheid. Zou Gueguen nu echt geen seconde of een fractie van een seconde denken dat het misschien wel eens door de opengrenzenpolitiek kan zijn dat die solidariteit zo onder spanning komt te staan ?
Piet van Nieuwvliet
in (c) t Pallieterke.
