Hove, vrijdagavond 18 januari, zaal Da Capo.
Er verzamelden zo’n veertigtal leden en sympathisanten van het kartel “Fan van Hove” (= CD&V, O-VLD en onafhankelijken), eerst voor een interne ledenverkiezing en nadien voor de nieuwjaarsreceptie. Er was ook een kleine delegatie van N-VA-Hove en enkele sympathisanten van bevriende afdelingen in de regio. De raadsleden van de oppositiefracties HB en Ph7 “stuurden hun kat”.
Er waren enkele toespraken van Wim Bollaert, Luc Vuylsteke de Laps en Diane Tinnemans (gebracht door haar echtgenoot). Gewezen raadslid en schepen Jos Peeters werd in de bloempjes gezet voor zijn jarenlange inzet. Gewezen raadslid Filip Lecoutre was verontschuldigd. Nadien was er nog een gezellig samenzijn op de receptie.
Toespraak door voorzitter Wim Bollaert :
“Dames, Heren,
Hovenaars,
Vanwege alle fans welkom en uiteraard eerst en vooral onze beste wensen. Een geode gezondheid maar ook heel veel plezier in de kleine dingen des levens ! 2019 : een jaar om naar uit te kijken.
Laten we eerslijk zijn een nieuw jaar moet je niet alleen nemen zoals het komt, je wil het ook beleven, samen met mensen die je pad kruisen. Een nieuw jaar is telkens opnieuw uitkijken naar wat mensen beleven, naar wat we samen maken. Of zoals Zjef Vanuytsel zong : maar denk niet ik ga mijn eigen gang, denk niet ik ga het veranderen, want alleen ben je te klein en te bang, je kunst niet zonder de anderen.
Ook 2018 was zo’n jaar. Ik zag maandenlang een ploeg die er met goesting voor ging en die met pannenkoeken (naar alle waarschijnlijkheid de beste van Hove) in de aanval trok om Hove terug te overtuigen van onze ideeën na uitdagende, maar leerrijke oppositiejaren. En niet zonder succes ! De doelen die we ons gesteld hadden en waar we 6 jaar heel hard voor gewerkt hebben, werden gehaald. De avond van 14 oktober bracht ons terug mee aan het stuur van onze mooie gemeente. We onderhandelden, in een bijzonder collegiale sfeer met N-VA, heel erg interessante beleidsdomeinen en de doelstellingen die we, samen met de Hovenaar, opmaakten, zijn bijzonder herkenbaar terug te vinden in ons bestuursakkoord.
Maar …het had wat meer mogen zijn. We behielden weliswaar onze zetels, maar gingen er lichtjes op achteruit in plaats van op vooruit zoals we zo vurig hoopten. Finaal brachten we een heel mooie ploeg samen, maar we stelden ook vast, net zoals de andere partijen, dat geëngageerde Hovenaars vinden om ons verhaal te versterken niet eenvoudig meer is. Kortom ons verhaal is niet af. We gaan nu vol ambitie aan de slag in het College en de gemeenteraad om onze beloftes waar te maken. En als voorzitter gaven jullie me zonet, als ploeg, ook nog eens drie jaar. Waarvoor dank. Mijn ambitie daar zal net liggen op die interne versterking.
Om dan toch in de ploegenmetafoor te blijven en ik steel dit niet toevallig uit de inspiratiespeech die CD&V-nationaal ons doorstuurde :
Jullie inzet doet me denken aan de 14 seconden van de Rode Duivels tegen Japan. 14 seconden waarin een klaarkijkende doelman de bal uitwierp recht in de voeten van een nog scherpe spelverdeler die zich nog een laatste keer optrekt en de bal haarfijn in de voeten van een flankspeler schuift die op zijn beurt voorzet. En onze spits ? Die trapte op zijn beurt niet egoïstisch op de bal maar, liet die bal verrassend door de benen lopen, om een andere ploegmaat te laten scoren. Wie herinnert zich deze beelden niet ? Zo werkte onze ploeg. Hou dit beeld vast, plak op deze spelers desnoods wat gezichten hier aanwezig. Bijna iedereen hier onder ons heeft dit doelpunt meegemaakt. Meestal in “gezelschap”. Meet de kinderen en familie, met de buren, met vrienden, in de huiskamer of voor een groot scherm. Als ik er nog aan terugdenk, voel ik nog de vreugde, voel ik nog de warmte van samen iets te kunnen meemaken. Die warmte is wat we u een heel jaar toewensen.
Tot slot, een ploeg, ook een winnende formatie, is ook gevoelig aan veranderingen. Mogen we uw applaus voor 2 spelers die voor de gemeenteraad niet langer in onze aanval zitten, Filip en Jos. Ik dank u.”
Foto’s © Gazet van Hove.