door (c) Redactie ’t Pallieterke
In de kranten overheerst de saaiheid. Elke dag wordt tot in den treure herhaald welke coalities er op Vlaams vlak mogelijk zijn. En dat N-VA-voorzitter Bart De Wever als informateur twijfelt tussen twee opties : een voortzetting van de Zweedse coalitie van N-VA, CD&V en Open Vld, of een Bourgondische van N-VA, Open Vld en sp.a.
Dat het met het Vlaams Belang al een tijd de facto einde verhaal is, weet elk rationeel denkend mens al langer. Niet zozeer omdat N-VA en Vlaams Belang samen geen meerderheid hebben, wel omdat er bij ons geen traditie van gedoogsteun aan minderheidsregeringen bestaat. En zelfs een volwaardige deelname van het Vlaams Belang aan een Vlaamse regering is geen optie. De partij is volop bezig om parlementaire medewerkers te vinden. Dat zal niet altijd even eenvoudig zijn. Laat staan dat het Vlaams Belang kabinetsmedewerkers voor eigen ministers moet aanwerven. Daar is de partij nog niet rijp voor. In 2024 zou het wel eens totaal anders kunnen zijn.
Wraak voor saboteur Peeters
Lange tijd werd gedacht dat er snel een akkoord zou komen om de Zweedse coalitie voort te zetten, maar plots werd richting een Antwerpse of Bourgondische coalitie gespind. Ook in de pers. Op sociale media spraken opvallend veel N-VA-militanten en kaders zich uit voor een coalitie van de Vlaams-nationalisten met de paarse partijen. Niet zozeer omwille van de inhoudelijke gelijkenissen. Wel omdat de N-VA’ers de christendemocraten een lesje willen leren. Het verhaal dat hier en daar de ronde doet dat N-VA de rol van CD&V als volkspartij wil overnemen, klopt niet echt. Die fase zijn we al voorbij. CD&V kan het predicaat van volkspartij al een tijd niet meer opeisen. Neen, er is wel nog een grote rancune omwille van de zeer moeilijke Zweedse regeerperiode. We kunnen het gerust stellen : de sabotage van de Vlaamse en vooral federale regering door CD&V en zeker Kris Peeters was een opzettelijke tactiek. Het was de gok van partijvoorzitter Wouter Beke. De N-VA zou mee in het bad worden genomen en door de chaos op beleidsvlak zouden de Vlaams-nationalisten zich kapot regeren. Dat is voor een deel gelukt. Uiteindelijk is de N-VA gekrompen van 32 naar 25 procent. Maar eigenlijk heeft de CD&V een nog grotere klap gekregen. De 20 procent kiezers komt nooit meer terug voor de christendemocraten. En N-VA wil nu wraak voor die sabotage.
Als CD&V vijf jaar in de oppositie moet zitten, kan dat de genadeslag worden voor de partij. De christendemocraten worden al in alle richtingen uiteen getrokken. De rechterzijde stelt nog amper iets voor, de linkerzijde is voor een deel naar Groen overgestapt. De christendemocraten zonder regeringsverantwoordelijkheid zijn ook geen aanspreekpunt meer voor de organisaties binnen de christelijke zuil, zoals het katholiek onderwijs en de christelijke welzijnssector. Over het ACV en Beweging.net kunnen we al helemaal zwijgen. Door de vaudeville rond de ARCO-zaak en de aanhoudende kritiek van ACV-voorzitter Marc Leemans op een niet eens echt rechts regeringsbeleid, zijn de banden met de CD&V verwaarloosbaar. Wouter Beke gokte op het kapot regeren van de N-VA. Hij heeft verkeerd gegokt.
Chaos ondanks legislatuurregering
De risico’s die CD&V nam steken schril af tegen de voorzichtige houding die Bart De Wever als Vlaams informateur aanneemt. Bij het afsluiten van dit artikel – dinsdagmiddag – is het nog altijd niet duidelijk voor welke coalitie hij kiest. En ondertussen heeft Groen zich plots ook aangeboden voor een coalitie. Het botst in elk geval met het beeld van een De Wever die snel wil en kan schakelen. In 2014 had hij als federaal informateur de PS in snelheid gepakt, waarna Di Rupo en consorten besloten om zich in Wallonië terug te trekken.
Is het de krappe meerderheid met de sp.a die De Wever doet twijfelen ? Het kan, maar een of twee zetels op overschot, dat is weinig. Echter, het gebeurt zelden dat de oppositie in groten getale aanwezig is. Dus zou zelfs een meerderheid kunnen bereikt worden als een aantal balorige sp.a’ers als Bruno Tobback tegen stemmen. Maar het blijft natuurlijk een risico.
Aan de andere kant gaat het op Vlaams niveau om een legislatuurregering, waarbij een val niet betekent dat er nieuwe verkiezingen komen. Er moet gewoon een andere meerderheid worden gevormd. Maar ook dat kan voor chaos zorgen. Wat in de hypothese dat de Bourgondische coalitie plots geen meerderheid haalt ? Dan moet de N-VA op zoek naar bondgenoten, wellicht bij de verguisde CD&V, of Groen. Dat zou zwaar gezichtsverlies opleveren, en een cadeau zijn voor het Vlaams Belang, dat nog altijd Vlaanderens tweede grootste partij is. Zo’n situatie zou het aura van Bart De Wever als Vlaamse meesterstrateeg zwaar en zelfs definitief aantasten.
Foto’s (c) Gazet van Hove.