Ander en beter !?
Mijnheer de redder in nood,
De ‘groenen’ likken al enkele maanden hun wonden na de onverwachte overwinningsnederlaag van 26 mei. De grote verwachtingen en vooral de enorme zelfoverschatting van enkele groene tenoren, die hen tot ongekende hoogten zouden sturen en zo mogelijk zelfs deden dromen van een ‘premier Calvo’, smolten als sneeuw voor de zon naarmate de resultaten binnensijpelden. Zowat iedereen verloor, behalve het Vlaams Belang en de PvdA, want de mensen hadden andere dan groene signalen gegeven. Hun veiligheid, de bedreigende migratie en hun portemonnee, daar ging het hen om. Groen bleef status quo met slechts 1,4 procent ‘winst’. De opgeklopte klimaathysterie en de welwillendheid van de media in het verlenen van spreektijd en tribunes hadden niet mogen baten. Bovendien waren het oeverloze gekwetter van Almaci en het verbindende gedaas van Calvo de mensen de strot uitgekomen, waardoor alle geloofwaardigheid zo goed als verdwenen was. Kwam daar nog bij dat Almaci (klimaatplan) en Calvo (salariswagens) hun voorstellen niet in cijfers konden omzetten of zelfs foutieve berekeningen hadden gemaakt. Gijzelf hadt het in hun zog overigens ook even moeilijk toen men u vroeg naar de prijs van de vermogens winstbelasting en gij niet verder kwaamt dan het bizarre antwoord: “Dat is niet concreet becijferd, maar het gaat over twee miljard.”
En dan kwam enkele weken geleden de schijn-evaluatie die de kool en de geit spaarde en de vinger niet op de wonde durfde te leggen. Maar ook de altijd maar ‘verbindende’ link naar het dominante en fundamentalistische Waalse Ecolo waardoor de indruk ontstond dat jullie braaf aan hun handje liepen, is niet goed verteerd. Wat strategische vergissingen werden schoorvoetend toegegeven, maar er rolden geen koppen, want dat zou in deze formatietijden moordend zijn voor de partij. En al zegde men het niet hardop, toch klonken onderhuids meerdere stemmen dat het zo niet verder mocht gaan. Niet zozeer een koerswending, maar vooral naar een nieuwe stijl met meer geloofwaardigheid en overredingskracht moest uitgekeken worden. Het is niet voor niets dat Almaci en Calvo al een tijdje van de radar verdwenen zijn…
En zo kwaamt gij op het toneel met de formele boodschap dat gij uw kandidatuur stelt voor het voorzitterschap. Samen met uw ‘running-mate’ Rina Rabau, een oud-sp.a’ster overigens, die kandidaat-ondervoorzitter is, pleit gij voor een ‘andere aanpak’ en willen jullie dat Groen opnieuw ‘meer impact’ heeft. Een duidelijke breuk met de twee tafelspringers dus.
“Vandaag denken velen dat Groen een partij is voor de happy few. Daardoor zijn we de afgelopen campagne veel kiezers verloren”, zo stelt gij onomwonden. Inderdaad, een soort van nieuwe en economisch wat betere sociale middenklasse van geitenwollensokkendragers, tweeverdienende verkavelingsbewoners, bakfietsers, mensen uit de zachte, de culturele en de onderwijssector die ver van de maatschappelijke problemen in de stadswijken en de grote appartementsblokken wonen, creëerden een ideëel wereldje van schone schijn die alle kritiek daarop wegzette als extreemrechts en fascisme.
Gij wilt een andere aanpak en ook een andere stijl : “Vertrouwen zullen we pas verdienen als we de kalmte bewaren. We moeten goed luisteren en een ‘parler vrai’ hanteren. Ook in de eigen partij trouwens. Het wordt de enige manier om te groeien en meer nationale impact te krijgen.” Over een breuk met het verleden gesproken ! Vooral het zinnetje “Ook in eigen partij trouwens.” is niet zonder betekenis voor een partij die zich altijd ‘basisdemocratisch’ heeft genoemd.
Gij hebt al heel wat parlementaire ervaring opgedaan en gij zijt als historicus een klassiek geschoold iemand die bekend staat als een rustig en beschaafd man die rustig en helder zijn standpunten uitlegt. Bovendien wordt gij breed gewaardeerd in politieke en middenveldkringen en schroomt gij u niet om uzelf als Vlaamsgezind te omschrijven, in die zin dan dat gij vanuit uw ideologie Vlaanderen als entiteit erkent met een eigen culturele identiteit en een eigen dynamiek. We hebben het zelden van een groene gehoord…
Het valt nu af te wachten of Almaci of andere ego’s zich ook nog kandidaat zullen stellen. Meer nog : we vragen ons af of iemand dat nog gaat aandurven tegen u als man van de redelijkheid en het verstandige midden.
Onze wegen lopen wijd uiteen, dat is bekend. En dat zal zo wel blijven. Van veel dingen zullen we elkaar nooit kunnen overtuigen. Vlaams-nationalisme en groene politiek liggen immers mijlenver uiteen. Maar als uw kandidatuur er toe kan bijdragen dat we eens vaker met aandacht naar elkaar luisteren, dan is dat alvast zeker winst. Een redelijk mens aan het hoofd van Groen; het is eens wat anders.
© ’t Pallieterke.
Foto’s © Gazet van Hove.