Niks kunnen nieuwkomers goed doen in onze ogen. Ook deze week was het weer raak. Een overzichtje van één week Westers racisme in de praktijk, met reacties van de slachtoffers. Leest en leert hier uit, gij allen.
Zakia Khattabi : “Kansen blijven geven.”
Zakia – Zakske voor de vrienden – Khattabi werd deze week gekelderd als rechter voor het Grondwettelijk Hof. Deze Marokkaanse dame met de Belgische nationaliteit heeft een politiek leven lang opgeofferd om Brusselaars, Walen en – vooral – Vlamingen diets te maken wat een onwaarschijnlijke bende racistische rakkertjes ze zijn. Maar dat deed ze nooit op een negatieve manier. Integendeel. Ons Zakia – ja die van ons – gelooft in nieuwe kansen voor wie, zoals u, fouten maakt.
Zozeer zelfs dat ze in 2013 de uitzetting van een illegale Tunesiër hielp tegenhouden. Niet om de brave borst een tweede kans te geven in België, zoals Theo Francken beweerde. Nee, om u een tweede kans te geven om na te denken over uw schandelijk gebrek aan goesting om illegalen van uw belastingen te laten meegenieten. Om dezelfde reden heeft ze kort daarna gevraagd om alle uitzettingen naar het buitenland te bevriezen. Om u nog meer kansen te geven. En wat deed u ? U noemde haar een open-grenzen-activiste. Hoe onterecht. Begrijpen wie begrijpen kan !
En nog liet ze zich niet ontmoedigen. Ze heeft geweigerd om notoire fascisten als Bart De Wever de hand te schudden of dezelfde lucht in te ademen, om maar één iets noemen. En nu dus dit : u vertrouwt Zakia niet als het om het waarborgen van de grondwet gaat. “Wat moet een meisje nog doen ?”, reageert Zakia, “ik gaf de Vlaming een allerlaatste kans om het goed te maken door een allochtone vrouw een mooie pree en wagen met chauffeur te geven tot aan haar riant pensioen. En zelfs dat is te veel gevraagd. Maar geen nood, ik dien mijn kandidatuur nog eens in. Ik geloof in kansen.”
Emir Kir : “Meehuilen met de Wolven in het bos.”
Een vergelijkbaar verhaal bij meneer Emir, die er na jaren noeste arbeid in geslaagd was om de hele Turkse gemeenschap in Brussel te overtuigen dat ze vooral niet moesten integreren. Dat vond Kir niet nodig. Je weet tenslotte nooit wanneer je eens op vakantie wilt naar huis. En dan wil je geen Belg lijken. Trouwens, wie wil zich nu aanpassen aan koloniale witte idioten die geld uitdelen ? Stel dat het besmettelijk is ? Dat zie je van hier. Let wel, hij heeft dat niet alleen gedaan. Het Franstalig socialisme heeft hem daar jaren in gesteund. Met succes.
Net daarom is het zo vreemd dat uitgerekend hij vandaag de laan wordt uitgestuurd omdat hij in zijn vrije tijd ook wel eens een Turks fascist was. Bij de CD&V krijg je daar overigens een kus van Beke voor. Dus wat is het probleem ? “Het probleem zit bij de Belgen die zich onvoldoende verdiepen in de leefwereld van de Turkse migrant,” stelt Kir, “en die leefwereld ? Dat is Turkije. Daar mogen we niet blind voor zijn. Ik zeg altijd : de Belgen zijn de meest racistische aller Noord-Osmanen. Maar met de hulp van Allah, Erdogan en de Grijze Wolven krijgen we dat er wel uit. U hoort nog van me.”
Elio Di Rupo : “Kiezen tussen de pest en de pest”
Elio is misschien wel de bekendste migrant van het land. De Berlusconi van de werkmens. Per maand gaan er drie arbeiderslonen aan botox in. Hij werd deze week het slachtoffer van Vlaamse onwil. Nog maar eens. Met zijn Waalse regering heeft hij een fijn regeerakkoord opgesteld dat Wallonië gegarandeerd helemaal aan de kop houdt van de meest trieste regio’s in Europa. Het enige wat nog ontbreekt, is een federale regering om dat plan te financieren. En laat dat net het probleem zijn.
De Vlaming werkt weer tegen, maar ook hij heeft zich nooit goed ingelezen in de Belgische normen en gewoontes. Dat bewees hij deze week door keihard te stellen dat CD&V moest kiezen : staan ze aan de kant van zij die het land willen verdelen ? Of aan de kant van zij die het Noorden willen leegroven ? Een onmogelijke opdracht. Wie de christendemocratie kent, weet dat kiezen niet hun sterkste kant is. Enerzijds maken ze natuurlijk altijd duidelijke keuzes, maar anderzijds niet. En dus blijft Elio voorlopig verweesd achter met de oplopende rekeningen in de hand. “Ik maak me geen zorgen,” zegt Elio, “daar krijg ik rimpels van. De CD&V zal kies als de keuze beperkt wordt tot de pest en de pest. Als het Belgisch model niet meer werkt, gaan we voor het Italiaans model. Maar mijn geld zal ik krijg.”
Foto’s (c) Gazet van Hove.