door David Geens – www.doorbraak.be .
Joël De Ceulaer, senior writer bij De Morgen, heeft een nieuw boek geschreven : De Tragiek van de macht. Over één van zijn meest geliefde onderwerpen. Een boek over Bart De Wever, over zijn opkomst als machtigste politicus van de afgelopen 20 jaar en het begin van de neerwaartse trend als politicus. Of toch althans volgens De Ceulaer.
Hoewel de achterflap van het boek vertelt dat het over De Wever gaat, gaat het evenzeer over de auteur zelf. Het boek is een brief, maar tegelijk een portret van De Wever. Een portret is geen foto, maar een kunstige vorm van de realiteit zoals die waargenomen is door de ogen van de kunstenaar. De Ceulaer geeft toe dat dit niet de ultieme, objectieve biografie van De Wever is. Het is eerder een grasduinen in een verzameling van herinneringen, columns, interviews en waarnemingen van De Ceulaer over Bart De Wever. De meeste bewijsstukken die als historisch document worden aangebracht, komen uit de pen van De Ceulaer zelf.
Dat neemt niet weg dat het een portret betreft van iemand die met een zekere bewondering en respect naar zijn favoriet subject kijkt en de evoluties van en in die persoon beschrijft. Of om het met de woorden van de auteur zelf te zeggen: ‘De Bart De Wever van de columns, opiniestukken en ronkende ideologische verklaringen van bij het begin van deze eeuw, zou de Bart De Wever van 2020 op zijn gezicht slaan.’
Scherpste tong, langste tenen
De Ceulaer argumenteert ook dat De Wever een uitstekend debater is waarbij hij een killerinstinct en de scherpste tong heeft maar ook de langste tenen. ‘Daarom heeft de media altijd te voorzichtig geweest met De Wever’, meent De Ceulaer. Misschien is net hij daarom zo kritisch, tot op het niveau dat hij op de zwarte lijst van De Wever is terecht gekomen. Of is het misschien omdat De Ceulaer er in gelukt is De Wever te motiveren om te vermageren? Niemand buiten De Wever zelf zal het ooit kunnen zeggen.
Het is een brief en je zou denken dat wie een brief schrijft ook een antwoord verwacht. Zeker als je weet dat De Ceulaer bijna plichtsgetrouw elke drie maand om een interview vraagt. Om dan te horen te krijgen dat men er spoedig zal op terug komen. ‘Spoedig is alleszins niet binnen de drie maanden, want telkens vertrekt mijn nieuw verzoek zonder antwoord op het vorige.’ De Ceulaer rekent nu ook op geen reactie. Hij twijfelt zelfs of De Wever ooit het boek zal lezen.
Met dit boek sluit De Ceulaer op bepaalde manier een groot hoofdstuk in zijn leven af. Hij heeft De Wever bijna dagelijks geobserveerd, maar nu zal hij hem nog wel volgen in de pers en over hem lezen, maar vanop grotere afstand. ‘Ik schrijf over politici. Had ik in de tijden van Verhofstadt of Martens geleefd, dan ging dit boek over hen. Ik ben echter jounalist geweest in het tijdperk van De Wever en daar gaat dit boek over. Er zal echter geen vervolg meer komen’, besluit De Ceulaer.
Het boek De tragiek van de macht is bestellen in onze online boekhandel.
Beluister zeker het volledig interview waarin de auteur veel meer uitweidt over zijn boek en zijn studieobject.