door Filip Van Laenen in ’t Pallieterke .

Sedert de laatste peiling gedraagt de PS zich als opgejaagd wild. De partij schiet wild in het rond met allerlei voorstellen en eisen die de andere partijen in de federale regering alleen maar de kast opjagen. Reden is dat de PS de hete adem van de PTB in de nek voelt. Maar wat met de partij die helemaal aan het andere uiteinde van de Vivaldi-regering zit, de CD&V ?

De laatste peiling bracht de Vlaamse christendemocraten toch weer enig zelfvertrouwen bij. In het voorjaar plaatsten zowel de peiling van Ipsos (VTM en Het Laatste Nieuws) als die van TNS (VRT en De Standaard) CD&V op exact 10,0 procent. Voor de partij was het dan ook bang afwachten wat de septemberpeiling van Ipsos zou brengen: beterschap, of voor de eerste keer in haar bestaan een score met maar één cijfer voor de komma ? Het werd 12,6 procent, en daarmee zit de partij opnieuw halverwege tussen de desastreuze scores van dit voorjaar en de verkiezingsuitslag van 2019.

Statistische schommeling ?

Ja, CD&V boekt winst tegenover de vorige peilingen, maar is het verschil wel significant? Met de scores van vlak voor en na de zomer zou het statistisch gezien kunnen dat de partij een stabiele aanhang van ongeveer 11 procent heeft, en dat de gemeten wijziging niets meer is dan een toevallige schommeling. Dat zou slecht nieuws voor de Vlaamse christendemocraten zijn, want het betekent dat de partij vergeleken met de verkiezingen een klein derde van haar electoraat heeft verloren.

Dat beeld wordt overigens alleen maar bevestigd als we alle peilingen sedert de laatste verkiezingen op een rijtje zetten. De beste score sedert mei 2019 werd in de lente van dit jaar neergezet, met 13,2 procent in de maartpeiling van Ipsos. Maar CD&V ligt dus al twaalf peilingen op rij tussen de 10 en de 13,2 procent. Een score van 12,6 procent ligt dan misschien wel in de bovenste helft van die vork, maar kan toch niet meteen bestempeld worden als een trendbreuk. Integendeel zelfs.

Niet tevreden

De harde analyse van een statisticus mag dan wel zijn dat de Vlaamse christendemocraten al twee jaar gevangen zitten in een enge vork van 10 tot 13 procent, bij CD&V lijkt men toch weer te dromen van 15 procent of meer. In een interview met Michaël Van Droogenbroeck op Radio 1 gaf staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi afgelopen zaterdag toe dat er met een score van twaalf procent ruimte voor verbetering was bij de CD&V. Om daar vervolgens aan toe te voegen dat volgens hem de ambitie van de CD&V “minstens 15 procent, en eigenlijk aan de 20 procent” zou moeten zijn. Persoonlijk zou hij alvast nooit met minder tevreden zijn.

Het zou natuurlijk kunnen dat de trendbreuk deze zomer werd ingezet, en dat CD&V in de peiling van december opnieuw enkele procentpunten winst maakt. Toch denken we dat het een veiligere gok is te stellen dat Sammy Mahdi de komende maanden en jaren maar weinig plezier zal beleven aan de verslaggeving en analyses over opiniepeilingen in Vlaanderen.

Zelfvertrouwen

Maar een nuchtere statistische analyse is één zaak, de politieke lezing van een peilingsresultaat een andere. Die laatste zou bij CD&V gemakkelijk kunnen zijn dat de partij in deze peiling beloond werd met een winst van meer dan twee procentpunten omwille van haar regeringsbeleid van deze zomer. Gaan we na wat de belangrijkste wapenfeiten van de Vlaamse christendemocraten tijdens deze zomer geweest zijn die een winst in de peilingen kunnen verklaren, komen we uiteindelijk maar bij één naam uit: Sammy Mahdi. Hij was het die deze zomer het been stijf hield tegenover hongerstakende illegalen, en uiteindelijk ook het pleit won.

Het politieke gevolg op korte termijn van deze peiling zou dan wel eens kunnen zijn dat CD&V zich beloond ziet voor een standvastig beleid op migratie en asiel, waarbij men zich niet laat chanteren door hongerstakers of dreigementen van allerlei NGO’s. Het laat zich raden dat hier springstof in zit voor een ernstig conflict tussen Ecolo en CD&V.

En dat is het enige dossier niet waarop CD&V zich de komende maanden zou kunnen profileren. Sociaal-economisch kan de partij zowel langs links als langs rechts mee, en de kernuitstap is nooit echt haar dossier geweest. Maar de zogenaamde ethische dossiers behoren wel tot de kernthema’s van de partij, en die heeft nu weinig redenen om hierin erg toegeeflijk op te treden. Het kan dus nog een hete herfst worden binnen de federale regering, en dat niet alleen omwille van de vele centendossiers.

Foto’s (c) Gazet van Hove.