door Julien Borremans in ’t Pallieterke .
De eclatante verkiezingsoverwinning van de BoerBurgerBeweging (BBB) in Nederland heeft Jean-Marie Dedecker nog meer doen twijfelen om zijn partij weer nieuw leven in te blazen. Naar eigen zeggen hebben er zich al zes burgemeesters aangediend om op zijn nationale lijst te staan en is er ook een geldschieter komen opdagen. Het zou de spektakelwaarde en de animositeit van de belangrijke verkiezingen van volgend jaar zeker vergroten.
LDD haalde de volstrekte meerderheid in Middelkerke en Dedecker wordt als burgemeester op handen gedragen
Als er niemand zijn voet zet naast die van het Vlaams Belang, dan voorspelt Jean-Marie Dedecker een electorale dijkbreuk voor de partij van Tom Van Grieken. De partij belichaamt “de weerwraak van de verongelijkte burger”. “Het zijn zij die de lasten moeten dragen van de ‘zogenaamde verrijkende migratiecultuur’”, schrijft de burgemeester van Middelkerke in zijn wekelijkse column in Knack.
Met de vorige verkiezingen in 2019 werd Jean-Marie Dedecker verkozen als onafhankelijke op de West-Vlaamse N-VA-lijst. Als volbloed democraat heeft Dedecker zijn afkeer voor het cordon sanitaire nooit onder stoelen of banken gestoken. Als pas verkozen Kamerlid verweet hij de N-VA niet alles uit de kast te hebben gehaald om het Vlaams Belang mee in het bad te trekken. “Als je Vlaams Belang in het bad steekt, waren we er voor eeuwig van verlost. Ofwel konden ze het, zo veel te beter, ofwel waren we er voor eeuwig van verlost”, wierp Dedecker tijdens de regeringsonderhandelingen van 2019 De Wever voor de voeten.
“Brutale vlegel”
Voor de liberaal pur sang is het ongezien dat een partij zoals het Vlaams Belang de volstrekte meerderheid moet halen om een regering te kunnen vormen, terwijl de traditionele partijen verkiezingsnederlaag na verkiezingsnederlaag verder regeren en de kiezer steeds weer trakteren op hetzelfde beleid. De burger “voelt zich niet-vertegenwoordigd, niet-gehoord, verongelijkt en geminacht”, en is het “beu beledigd te worden door de progressieve stedelijke elites die moreel hoog van de toren blazen”. Is dat niet het recept van meer dan dertig jaar ‘zwarte zondagen’ in dit land ? Vormde dit ook niet de reden van de doorbraak van BoerBurgerBeweging in Nederland ?
Als eenzaat in het parlement kon de gewezen judoka enkel toekijken hoe de regering er niets van bakte. De “brutale vlegel” – zoals Karel De Gucht hem ooit omschreef – etaleerde zo nu en dan nog eens zijn verbaal talent, maar het is intussen ook voor hem duidelijk dat er sleet op zit. Jean-Marie Dedecker blijft een populaire figuur die heel goed verwoordt wat bij de ‘onfatsoenlijken’ leeft, maar niettegenstaande het vuur intern nog hevig brandt, zit er “sleet op Dedeckers stoutmoedigheid en de punch ontbreekt soms”, zoals Het Laatste Nieuws terecht schrijft.
Jean-Marie Dedecker zou de ultieme hond in het kegelspel kunnen zijn. Als perfecte underdog zou hij zich als ultraliberaal en rechtse dissident kunnen positioneren tussen de N-VA en het Vlaams Belang, en de verongelijkte burger aantrekken die vindt dat de overheid zich te veel met hem bemoeit. “Hij wil socialer zijn dan de socialisten en liberaler dan de liberalen”, schreef een Wetstraatjournalist ooit. Bovendien klinkt zijn naam als een klok en kent hij het reilen en zeilen in de Wetstraat.
“Een zootje ongeregeld”
Maar anderzijds mogen we niet vergeten dat Jean-Marie Dedecker ook brokken maakte. Lijst Dedecker wist de kiezer in 2007 nog te bekoren, maar zijn project liep op een sisser af. Dat stond reeds van bij aanvang aan in de sterren geschreven. De LDD-verkozenen bulkten niet bepaald van het politieke talent. Wie herinnert zich niet de coup de théâtre van Dirk Vynck die uit onvrede voor het inschakelen van een privédetective door Jean-Marie Dedecker om de sale-and-lease-backoperatie van de regering Verhofstadt te onderzoeken, zijn LDD-lidkaart scheurde en overstapte naar de VLD. Enkele weken later keerde Vynck terug omdat LDD door zijn vertrek zijn dotatie zou verliezen. Lijst Dedecker werd omschreven als “een zootje ongeregeld”.
Door intern gekrakeel en ruzie werd LDD met de verkiezingen van 2010 van de kaart geveegd en ging de partij bij de federale verkiezingen van 2014 roemloos ten onder. “Ik ben geliquideerd door het establishment en de justitie”, stelde de kustbewoner theatraal vast. Jean-Marie Dedecker sleurt een reputatie als ruziemaker met zich mee, met wie moeilijk samen te werken valt. Maar met de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 bewees hij het tegendeel. Lijst Dedecker haalde de volstrekte meerderheid in Middelkerke en hij wordt als burgemeester op handen gedragen.
Ongetwijfeld heeft Jean-Marie Dedecker goesting om met een eigen lijst de Wetstraat nog eens flink van antwoord te dienen, maar het is vroeg dag. Kan de gewezen judocoach op een jaar tijd een partij uit de grond stampen die de kiesdrempel haalt en het verschil weet te maken? “Ik weet wat het is, het plezier van burgemeester te zijn”, zei hij vorige maand nog in een interview in dit blad. Bovendien heeft hij een goed gelezen column in Knack en ventileert hij met de regelmaat van de klok zijn ongepolijste mening in tal van interviews, waarmee hij het ‘moreel totalitarisme’ en de ‘uniformering van de publieke opinie’ weet te doorbreken. Laten we het zo houden.
foto’s (c) Gazet van Hove.