Als jonge kerel werd geboren Hovenaar Kamiel Plochaet gevraagd om in het ‘Filmkomitee’ te stappen. Het interesseerde hem wel en al snel kon er geen activiteit meer plaatsvinden of je kwam Kamiel tegen met zijn camera.
“Fotografie en film hebben me altijd geïnteresseerd”, vertelt Kamiel. “Toen ik in 1958 werd gevraagd om in het comité te stappen, moest ik niet lang nadenken. Eerst was ik hulpje, maar lang duurde het niet voor ik zelf een 16mm-camera ter hand nam. In 1997 ben ik overgeschakeld op super-VHS.” Hoeveel kilometer film hij in al die jaren heeft gedraaid, kan Kamiel niet zeggen. “Heel wat, ik denk dat de meeste Hovenaars ooit wel eens voor mijn lens gepasseerd zijn. Ze liggen allemaal op mijn zolder, die ik inrichtte als hobbykamer.” Die ‘hobbykamer’ is eigenlijk een klein museum, met bioscoop. “Ach ja, ik heb hier heel wat oud materiaal liggen. Het bioscoopje is ook met eenvoudige middelen tot stand gekomen. De stoelen deden vroeger dienst in het gemeentehuis. Ik heb ze gered van de schroothoop.” Voordat Kamiel zich ontfermde over het gemeentelijke filmarchief, lag het in de filmzaal van de Albrecht Rodenbachschool. “We gaven daar filmavonden. Toen we stopten, bleven de films daar liggen, met alle gevolgen van dien.” Uiteindelijk werd heel het archief naar de zolder van Kamiel verhuisd. “Uit sommige films waren stukken geknipt en wat overbleef, was met gewone kleefband terug aan elkaar gezet. Tien jaar heeft het geduurd om alles te reconstrueren, een echt monnikenwerk. In één moeite heb ik een aantal films van titels en tekst voorzien.”
Opmerkelijk is dat Kamiel geen anekdotes kan vertellen over vijftig jaar filmwerk. “Eigenlijk film je bijna elk jaar dezelfde activiteiten. Wat me wel altijd opvalt, is hoe mensen hun gedrag aanpassen, als ze weten dat ze gefilmd worden. Ooit zal ik er mee moeten ophouden, hopelijk neemt iemand dan de fakkel over.” We wensen Kamiel nog veel succes met zijn filmactiviteiten die voor een groot stuk het geheugen van Hove uitmaken.