Is ons land nog regeerbaar ? De voorbije drie jaar met eerste-ministers Guy Verhofstadt, Yves Leterme en Herman Van Rompuy hebben alvast niet veel goeds laten zien. Tijdens de paarse regeerperiode (1999-2007) geraakte men ook niet uit de “BHV-story” en gingen we er communautair ook niet op vooruit. We moeten hier ook drie jaar onderhandelen over de kleur van de autonummerplaten en dan geraken we er nog niet uit. Hoe lang gaan Bart De Wever en Elio di Rupo nog moeten onderhandelen om tot een werkbare federale regering te komen ? Als ze er ooit komt ?
Vele buitenlanders denken dat het hier gaat om verschillen tussen Vlamingen en Franstaligen. Maar het Franstalige front is ook onderling verdeeld, want er is een groot verschil tussen Walen en Franstalige Brusselaars Uiteindelijk is Brussel de kern van het Belgische probleem.
België heeft een ingewikkelde volkerenpsychologie. Vlamingen vormen een demografische meerderheid (62 %) die zich gedroeg en vaak nog gedraagt als een verdrukte minderheid. De Franstalige taalgroep is een culturele minderheid die zich superieur voelde en vaak nog altijd voelt. Met de ontvoogding van Vlaanderen tot sterkste regio ging dat wat wringen. Het voormalige ’kleine boerke’ (le paysan flamand) werd plotseling economisch en politiek sterker.
De Franstalige minderheid verdedigt haar posities door die vroegere boerkes uit te maken voor “racisten, fascisten, neo-nazi’s, separatisten en egoïsten” zodat ze hun oude ondergeschikte plaats weer innemen. Maar die psychologische intimidatie werkt meestal niet meer. Voor het eerst in vijftig jaar gebruikten de Vlamingen hun demografische meerderheid door in te zetten op de splitsing van het kiesdistrict Brussel-Halle-Vilvoorde. Dit was een enorme schok voor de Franstaligen.
Zijn Vlamingen rancuneus en egoïstisch ? Ze betalen jaarlijks ongeveer 6 miljard euro om armere Franstaligen in Wallonië en Brussel op de been te houden via sociale uitkeringen. Dat bedrag is hoger dan de netto-bijdrage van Nederland aan de EU. De Nederlandse regering maakte daar veel ophef over. Vlamingen betalen dat bedrag al decennia zonder veel morren, terwijl Wallonië er economisch niet op vooruit gaat. Integendeel, de deelstaat raakte subsidieverslaafd en kwam in handen van een parasitaire politieke klasse met de PS van Elio di Rupo op kop. Vlamingen vinden dat de solidariteit met Wallonië te veel een bodemloze put is geworden. Werkloosheidsuitkeringen zijn in België onbeperkt in de tijd en worden uitbetaald door de vakbonden. Veel Waalse gezinnen zijn al generaties werkloos.
Willen Vlamingen zich wreken ? Nee, zij hebben geen hekel aan de Walen en zullen blijven betalen ook al valt België uiteen. Ze vinden Walen ’arme sukkelaars’ zoals zij dat vroeger waren. Veel Walen zijn geëmigreerde Vlamingen die ooit gingen werken in de staal- en kolenindustrie. Vlaming en Waal voelen elkaar vrij goed aan, ook al spreken ze verschillende talen. Beiden houden van improviseren en trekken hun plan.
Vlamingen voelen zich wel gekrenkt door Franstalige Brusselaars, de ooit machtige bourgeoisie in de hoofdstad die neerkeek op de ’boerkes’. Ze spraken enkel Frans en vonden Nederlands een ’keutertaaltje’ voor minderwaardige wezens. Ze etaleerden een culturele arrogantie die Nederlanders zich wellicht moeilijk kunnen voorstellen. Vele Franstalige Brusselaars zijn verfranste Vlamingen waarvan de grootouders “om den brode” enkele generaties terug naar Brussel emigreerden.
De Francofonie was daar waar Frans werd gesproken, ook in Vlaanderen met franskiljonse eilanden in Gent, Kortrijk, Antwerpen, Knokke/ “Le Zoute”, enz …Dat gebrek aan aanpassingsvermogen van franstaligen heeft Vlamingen altijd gestoken, of ze nu links of rechts stemmen.
Vlaamse gemeenten rondom Brussel stelden taalfaciliteiten in voor Franstaligen, om hen te helpen zich aan te passen. Maar ze pasten zich niet aan en eisten een blijvend recht op het Frans als administratieve taal. Een radicale Brusselse taalpartij als het FDF blijft steeds olie op het vuur gooien en andere francofone Brusselse politici zoals “madame NON” volgen op de voet.
Die houding van de Brusselse bourgeoisie is nog altijd een open zenuw. Tijdens de verschillende ’Marsen voor België’ van de afgelopen jaren was zeker 90 procent van de deelnemers Franstalig, in meerderheid uit Brussel. De enkele deelnemers uit Vlaanderen waren ook meestal franskiljons. De meeste manifestanten spraken geen woord Nederlands. Wie moet zich nu aanpassen aan wie ?
Belgische Franstaligen zijn dus niet per definitie Walen. Bovendien gaan Walen en Franstalige Brusselaars ook niet goed samen. Daarom hebben zij twee aparte regeringen. De Waalse Gewestregering in Namen beheert de Waalse economie en infrastructuur. De Franse Gemeenschapsregering in Brussel is enkel bevoegd voor culturele zaken, onderwijs en pers. De Brusselse francofonie kijkt ook neer op Wallonië. Tijdens de hoogdagen van het unitaire België aan het begin van de 20-ste eeuw zei men wel eens dat Brussel drie kolonies had: Vlaanderen, Wallonië en Kongo.
Brussel is in België een zeer aparte entiteit. Als het ooit tot een opdeling van het land komt, kiest Brussel niet voor Vlaanderen noch voor Wallonië maar voor Europa: “Capitale de l’ Europe”. Is de Europese Commissie in staat toezicht te houden over Brussel zoals het Amerikaanse Congres “Washington DC” onder zijn hoede heeft ?
De stad bestaat uit 19 onafhankelijke gemeenten : in de praktijk lokale bolwerken van partijen en politieke families. De ene oostelijke helft van de stad is burgerlijk liberaal; de andere westelijke helft islamiseert in snel tempo. De gemiddelde werkloosheid is 20 procent en in migrantwijken zoals Schaarbeek, Molenbeek en Anderlecht loopt dit op tot 60 procent. Na het Frans is de tweede taal in Brussel niet meer het Nederlands maar het Arabisch. De islam is de eerste godsdienst in de hoofdstad van Europa.
De Belgische staat loopt langzaam maar zeker op zijn laatste benen. Steeds minder bindt “de Belgen”. Het uiteenvallen van België en de positie van Brussel worden in de eerste plaats een ’Europees probleem’. Dat was de uitroeping van de Belgische staat in 1830 ook. Toen werd Europa verrast door ’Belgische toestanden’. Nu weer ?