Wie in Vlaanderen een sociale woning huurt, een sociale lening aangaat of aanklopt voor financiële steun bij het OCMW mag geen woning in eigendom hebben. Via de belastingsadministratie wordt gecontroleerd of men geen woning in België bezit.

De controle op het bezit van buitenlandse eigendommen faalt echter volledig. Buitenlanders kunnen hier zonder enig probleem een sociale woning huren, een sociale lening aangaan of van een leefloon van het OCMW genieten, terwijl zij in hun thuisland één of meerdere woningen in eigendom hebben.

Uit een onderzoek van het Studiecentrum voor sociale wetenschappen van de Universiteit van Rabat getiteld “Belgische Marokkanen, een dubbele identiteit in ontwikkeling”, blijkt dat maar liefst 60,6% van de in België permanent verblijvende Marokkanen minstens één onroerend eigendom in Marokko bezitten. Vele van deze tienduizenden in België verblijvende Marokkanen genieten hier van de sociale voorzieningen, terwijl ze er eigenlijk wettelijk gezien geen recht op hebben. Met vele andere hier verblijvende buitenlandse nationaliteiten is het juist hetzelfde gesteld. Door deze vorm van sociale fraude worden kansarmen van het eigen volk hiervan het slachtoffer. Nog steeds staan in Vlaanderen meer dan 70.000 personen op de wachtlijsten voor een sociale woning, ook allochtonen die in hun eigen land van herkomst geen eigen woning bezitten. In landen als Marokko, Turkije en zeker in Europese landen als Bulgarije, Roemenië, Oekraïne, Servië, Slovakije, Albanië, Kosovo bestaat er een kadaster. Volgens schepen van sociale zaken Jos Peeters “ gebeurt de toewijzing van sociale woningen aan buitenlanders op basis van een ‘verklaring op eer’. Indien men nadien vaststelt dat er misbruik van vertrouwen werd gepleegd, kunnen er sancties volgen met het eventuele verplicht verlaten van de woning.”

Recente gevallen in de pers toonden aan dat niet alle bewoners van een sociale woning er eigenlijk recht op hebben. Mensen met een hoog inkomen (directeurs, CEO’s, beroepssporters, enz …) horen er niet meer in thuis wegens hun hoog inkomen. Het is niet omdat men op een bepaald tijdstip in zijn leven recht had op een sociale woning, dat men vandaag nog voldoet aan de gestelde eisen. Volgens schepen Peeters “zijn de contracten voor de toekenning van een sociale woning van onbepaalde duur. Indien mensen in de loop der jaren van een inkomensverhoging genieten, worden de huren aangepast. De sociale huurmaatschappijen wensen een sociale mix in hun panden en geen gettovorming van de onderste lagen van de maatschappij die allemaal van een sociale uitkering leven. Indien mensen een aanzienlijke inkomensverhoging bekomen, moeten ze de sociale woning verlaten en zich op de vrije woningmarkt bewegen”.

Binnenkort komen er in Hove enkele sociale woonkernen bij. Hierover bestaat reeds in een aantal milieu’s de nodige opwinding.