Vorig jaar schreven we hoe Ria en Herman Longin-Coppens uit Mortsel-Dorp eind jaren 80 van vorige eeuw een kindje uit een ontwikkelingsland financieel wilden adopteerden. Uiteindelijk geraakten ze letterlijk en figuurlijk betrokken bij hun eigen ontwikkelingsproject in Oeganda. Al gauw kregen ze wat sponsorgelden bijéén om ter plaatse nog projecten op te zetten. Er volgden nog vele reizen naar Oeganda met steeds meer hulpgoederen mee in hun persoonlijke bagage. Ze steunden een verzorgingstehuis voor jonge moeders, een naaiatelier, scholen, een weeshuis.
Na het intensief inzamelen van sponsorgelden vnl. via Brandt Food in Hove, waar Ria werkt, besloten ze om over te gaan tot een groot project : de bouw van een technische school in het plaatsje Nantumba (in het Oegandese binnenland op 180 km van de hoofdstad Kampala). Het is een school die zeven leerjaren zal tellen. Via allerlei sponsoracties waar Meta Brandt, zaakvoerster van de gelijknamige voedingszaak op het Sint-Laureysplein in Hove, enthousiast aan deelneemt kwam men tot een aardig bedrag om de school volledig materieel uit te bouwen.
Ria en Herman reizen geregeld naar Afrika om hun project op te volgen. Ze stuurden ons nog recent een bericht uit Oeganda.
“Kampala, 8 april 2013
Dag allemaal,
Ja, het is weer zover, sinds vorige week zijn we terug aanbeland in ons tweede thuisland Uganda. Ditmaal hebben we het gezelschap van vrienden uit Mortsel. Het was weerom een blij weerzien van al onze vrienden hier.
Ditmaal hebben we vrij druk programma, we zij hier slechts twee weken. Onze vrienden voelen zich hier ook opperbest.
Hier volgen enkele hoogtepunten van de voorbije week.
We brachten een bezoek aan onze school in Namutumba. Er was een open-deur dag en de kleuters verwelkomden ons met enkele liedjes en danspasjes. Een traditionele “lange” speech hoorde er ook bij. Een 40 tal ouders, vooral moeders, kregen de gelegenheid om opmerkingen en vragen te stellen.
WOW, vrouwen die eindelijk van zich laten horen.
Er kwam een vraag, omdat nu het regenseizoen er was en het kouder wordt ….. kouder betekend hier nog altijd 22 graden …. of er geen sweaters voor de kleuters konden voorzien worden. Na wat over en weer gepraat werd er overeengekomen dat, indien de ouders een afgesproken bedrag betalen, wij de rest opleggen van ons budget. Dit werd met applaus en oekalélé (vrouwen geluid) goedgekeurd. Het was leuk om te zien hoe de vrouwen discuteerden en het over de kleur eens werden.
Door de groei van het aantal kleutertjes hebben we nu stoeltjes en tafels te kort. We gaan er nu laten bijmaken in de klas van de houtbewerking. Er zijn nu reeds 51 kinderen.
De principal van de school is gestart met een eerste klas lager onderwijs. Hiervoor hebben ze een lokaal ingericht van de technische blok.
Onze bewondering was er voor de knutselwerkjes die gemaakt werden uit gewone grond.
Met een goed gevoel verlieten we onze school en brachten een bezoek aan enkele families rond de school. In één van de huisjes woonde Martin, ons klein vriendje met de dikke hand.
Een jaartje terug was de vader gestopt met de medicatie en was met de jongen naar een heksen-dokter gegaan. Enkele maanden terug bracht hij Martin terug naar de mama en leeft nu samen met een andere vrouw. Wat toestanden hier ……. !!
Het hand is ondertussen niet behandeld geweest en is spijtig genoeg er veel slechter aan toe dan toen hij nog medicatie nam. We zoeken alsnog uit wat we er kunnen voor doen.
Enkele hutten verder kregen we elk een avocado om ons te bedanken dat de kindjes nu naar school kunnen gaan. Het was een mooie dag in Namutumba, leuk om te delen met onze vrienden.
Ook aan Masulita, het geboortedorp van onze ‘schoonzoon’ Thadeus, brachten we een bezoek. We kregen hier een levende kip aangeboden … Niet aannemen is onbeleefd, hoe moesten we in godsnaam dit mooie dier mee naar het hotel nemen en wat ermee te doen ??
Ons Roy bracht de oplossing, men zou hier de kip slachten en koken, zodanig dat we de kip diezelfde avond in het hotel konden laten afbakken, en zo is het dan ook gebeurd.
Arme kip, nog enkele minuten te leven …..
Voor Annemie en Eddy lijkt het wel of ze zitten in National Geografic – live. Ze genieten van alles en het is gewoon super, we hebben dan ook al enkele dagen achter de rug waar een gewone toerist natuurlijk nooit komt.
Ook een onverwacht bezoek aan het weeshuis mocht niet ontbreken, dit weerzien grijpt je echt naar de keel …. Wederom meer kinderen in het al te kleine gebouw en nu ook enkele baby’s. Morgen gaan we deze kinderen een lekker ontbijt geven, later hier meer over.
Zaterdag laatsleden zijn we dan samen vertrokken naar het Mburo National Park, voor ons zeker niet het mooiste park van Uganda, maar wel het enige park met Zebra’s en veel Nijlpaarden. Onze vrienden zijn verder naar de Gorilla’s en Queen Elisabeth Park en wij zijn voor enkele dagen terug in Kampala om enkele zaken te regelen.
Er staan ons nog enkele discusies te wachten over het bestuur en werking van de school, de Principal komt hiervoor naar Kampala.
Met onze kinderen gaat alles prima. Het weerzien was zoals steeds GEWELDIG.
En het weer hier lieve mensen ……. !! het is hier een 28 graden en veel zonneschijn !!
Vele warme en lieve groeten aan iedereen.
Ria en Herman”.
Info: www.ugandaproject.be