We kennen Marion van San als een gedegen onderzoekster die haar taken ernstig neemt en recht op haar doel afgaat, ongeacht wat anderen er ook mogen van denken. De bekende criminologe werd de voorbije weken herhaaldelijk om advies gevraagd in de strijd tegen de radicalisering van jonge moslims en hun vertrek naar Syrië. Dit was ooit anders aldus de krant De Standaard: “Vlaanderen schreeuwde moord en brand toen Van San in 2001 de resultaten van haar studie rond criminaliteit en jonge allochtonen presenteerde, een studie in opdracht van toenmalig Justitieminister Marc Verwilghen (VLD).” Van San onderzocht toen de betrokkenheid van veel Oost-Europese, Turkse en Marokkaanse jongeren bij criminele feiten en wees daarbij ook op etnische en culturele factoren. De criminologe werd van alle kanten afgebrand, tegengewerkt en geïntimideerd. Haar studieresultaten belanden in de vergeetput. “In politiek correct Vlaanderen was het ‘not done’ om met zulke onderzoeksresultaten af te komen. Met het rapport is nooit iets gebeurd” zegt Van San.
Vandaag is Marion Van San voor de politiek-correcte linkerzijde een ietwat omstreden figuur, maar ze slaat nog steeds “nagels met koppen” … en dit is wat telt. De waarheid mag zich niet laten leiden door een partij, vakbond, hartstocht, maar enkel en alleen door de feiten.
Blinde overheid, naïeve media
Op de vraag of ons land zich verkeken heeft op de oprukkende radicalisering, antwoordt Van San met een volmondig ‘ja’. “Dat is wel het minste wat je kunt stellen. Het probleem is jarenlang onderschat geweest, niet alleen in België maar ook in Nederland. Er is wel wat onderzoek gevoerd, maar niét naar de grote groep jongeren die bereid zijn om geweld te gebruiken om hun extreme idealen te verdedigen. Dat er zoveel daadwerkelijk zouden vertrekken, had niemand zien aankomen”. Men kon of wilde het niet zien. Uit blinde naïviteit of ideologische krampachtigheid. Men kon of wilde de oppositie toch geen gelijk geven!
Kansarme jongeren of Allah?
“Die jongeren vertrekken niet zomaar: ze doen het uit gehoorzaamheid aan Allah” zegt Marion van San. “Het zijn trouwens geen domme jongens. Men zegt soms dat het om kansarme jongeren gaat, maar ik heb er zo nog geen enkele gezien. Velen van hen studeren, sommigen werken.” Het volgende zullen velen weer niet graag horen. “De moslimgemeenschap is als één lichaam. Zelfs moslims die hier geboren zijn, voelen meer verwantschap met hun broeders en zusters in Syrië dan met leeftijdsgenoten met wie ze zijn opgegroeid.” Met dit interview in De Standaard zal Marion Van San zich weer eens niet veel vrienden maken binnen de ‘politieke jet-set’ , zoveel is duidelijk.
Feiten niet minimaliseren?
Intussen werd de leider van de extremistische moslimgroepering Sharia4belgium Belkacem met veel uiterlijk vertoon in de boeien geslagen. Van San ergert zich aan die steekvlampolitiek die wellicht moet verdoezelen dat justitie en politiek jarenlang niks hebben gedaan. Volgens haar heeft men nog altijd geen zicht op de achtergrond van die jongeren. “Hoe geraken die jongeren geradicaliseerd ? Wat is hun thuissituatie ? Waar komen ze in die oorlog terecht en wat voor opleiding krijgen ze ginder ?” We weten het nog steeds niet. “Is het een kleine groep ? Dat zou ik op dit moment niet durven beweren. Dat zei men destijds ook van de Marokkaanse jongens die op het verkeerde pad terechtkwamen, en vervolgens bleek dat de helft van de Marokkanen tussen 18 en 23 jaar in Rotterdam al eens in contact gekomen is met de politie voor één of meerdere misdrijven…”
Zou de situatie in Brussel, Antwerpen, Vilvoorde, Gent, Beringen of Mechelen minder dramatisch zijn ? De vraag stellen is ze beantwoorden. Maar exacte cijfers zijn er niet, omdat ‘etnische registratie’ in België verboden is. Maar hoe kan je een probleem aanpakken, als de juiste gegevens ontbreken of gewoon taboe zijn ? Dat geldt niet alleen voor de meervoudige handtassendief, maar ook voor islamstrijders of toekomstige ‘martelaars’…
Lees hier het volledige interview met Marion van San in De Standaard