Petra Gregorzyk is de echtgenote van Hoves’ burgemeester Koen Volckaerts. Op zich niets bijzonders want de meeste Vlaamse burgemeesters (m/v) wonen wel – in een wettelijk of formeel verband – samen met een man/vrouw.
De echtgenote van de Hovese burgemeester is sedert midden mei jl. te voet op de bedevaartsroute naar Santiago de Compostella in de autonome regio Galicië in Spanje. Onze burgemeester zette zijn vrouw af in het Frans Baskische Saint-Jean-Pied-de-Port (Baskisch: Donibane Garazi) en van daaruit vertrok ze alleen “gepakt en gezakt” te voet naar het 600 km westelijk gelegen Santiago de Compostela. Vandaag bevindt Petra zich nu in de autonome regio Leon. “De eerste dagen verliepen in de sneeuw. Er moest zelfs een omweg genomen worden omdat enkele bergpassen gesloten waren. Eind van de maand hoopt ze in Santiago de Compostela aan te komen. Haar drijfveer is het feit dat ze werd aangestoken door een jeugdvriend die vandaag in Frankrijk woont. Ze deed hier al aan Nordic Walking en atletiek. Als Duitse stond op school sport hoog aangeschreven. Mijn vrouw was goed in hardlopen en verspringen. De reden waarom ze deelneemt aan de ‘camino’ is de uitdaging aangaan. Ook eens over alles nadenken: de familie, de drie dochters die het ouderlijke huis beginnen te verlaten, een nieuwe invulling in het leven geven. Begin januari jl. is ze immers gestopt met werken. De bagage moet ze zelf dragen. Er is geen taxi-systeem voorzien die van hotel naar hotel rijdt. Daarom is de bagage zeer licht: synthetische handdoeken, lichte kledij die waterdicht is. Ze heeft al een paar sandalen versleten en er andere moeten aankopen. Ze slapen in jeugdherbergen, soms in kerken, waar er weinig of geen privacy is, enz …Ze heeft geen blog, geen Faceboek en stuurt ook niet dagelijke e-mails” aldus burgemeester Koen Volckaerts.
Bedevaartsroute
De pelgrimsroute naar Santiago de Compostella (Sint Jakobsroute) in het Spaans de Camino de Santiago; in het Galicisch (= Portugees dialect : Camiño de Santiago) is de pelgrimsroute naar het graf van de apostel Jakobus in Santiago de Compostella. De belangrijkste route door Spanje was de Camino Francés, die de voortzetting was van meerdere trajecten komend uit Frankrijk.
De Camino Francés was de middeleeuwse verkeersas die in Noord-Spanje loopt van de Pyreneeën naar het graf van Jakobus. Deze route loopt langs de steden Pampolna (Irunea), Estella, Logrono, Burgos, Leon, Astorga en Ponferrada. Vanaf alle andere Europese landen lopen eveneens Jacobswegen naar Frankrijk en Spanje.
Kathedraal van Santiago
De Camino Francés in zijn huidige loop is in de eerste helft van de 11de eeuw ontstaan; er wordt echter aangenomen dat de route al veel ouder is. Al voor Christus was Finisterre het eindpunt van een heidense tocht. Het klif, 90 kilometer westelijk van Santiago, is door de Romeinen Finisterrae gedoopt, wat ‘einde van de wereld’ betekent. De traditie van de bedevaart naar St.Jacob in Compostella gaat terug naar de tijd van Karel de Grote, nadat volgens de legende in 814 zijn graf in Compostella gevonden was.
Santiago de Compostella kon in de elfde eeuw niet alleen zo’n belangrijke bedevaartsplaats worden vanwege de wonderbaarlijke verhalen over de apostel Jakobus, maar ook omdat de Abdij van Cluny (F) in de elfde eeuw de godsvredebeweging ging stimuleren die erop gericht was in West-Europa een grotere veiligheid te bewerkstelligen. Deze eerste kerkelijke vredesbeweging stimuleerde niet alleen giften aan kerken en kloosters, maar ook de bedevaarten naar Santiago en daarmee de opkomst van de Romaanse kunst langs de pelgrimswegen.
Sinds 1993 is het Spaanse deel van de pelgrimsroute in de werelderfgoedlijst van Unesco opgenomen. De Franse routes maken sinds 1998 deel uit van deze lijst.
In de loop der tijden hebben bedevaarten, naar alle mogelijke bedevaartsoorden, een religieus karakter : pelgrims reisden daar naar toe om daar aanwezige relikwieën te vereren. Ook ondernam men een bedevaart ter uitvoering van een aan God gedane belofte, of wegens boetedoening. In de Middeleeuwen werden bedevaarten niet zelden als straf opgelegd door kerkelijke of zelfs wereldlijke rechtbanken.
Religieuze (of in elk geval levensbeschouwelijke) motieven spelen ook vandaag nog vaak een rol. Maar een groot aantal van de pelgrims die tegenwoordig naar Santiago de Compostella reist, doet dit vanwege het cultuurhistorische erfgoed op de route, vanwege de fysieke uitdaging of om, vaak in samenhang met ontwikkelingen in het eigen leven, geruime tijd in een geheel andere omgeving te verkeren.