De jongste jaren werd ook Zwitserland geconfronteerd met een opmerkelijke toename van het aantal asielzoekers, van wie – net zoals hier in Vlaanderen – slechts een kleine minderheid (max. 10%) écht politiek vluchteling blijkt te zijn. Naar aanleiding van deze evolutie stelde de rechts-conservatieve SVP (Scheizerische Volkspartei) eerder al dat de humanitaire traditie van de Alpenrepubliek steeds meer werd misbruikt door ‘de asielindustrie’ en haar slippendragers van (extreem)linkse partijen, vakbonden en zgn. humanitaire bewegingen.
Geconfronteerd met de feiten, het toenemende gemor onder de Zwitserse bevolking én de politieke druk van de SVP, kondigde de Zwitserse regering vorig jaar een reeks maatregelen aan die de toevloed van immigranten moesten indammen. Zo is de asielprocedure ondertussen drastisch ingekort (nauwelijks drie maanden in plaats van enkele jaren voeger), werden enkele redenen voor asiel geschrapt en worden asielzoekers die een (mogelijk) gevaar vormen voor de openbare orde voortaan in speciale centra ondergebracht.
79 procent tegen “open grenzen”
Afgelopen weekend keurden de Zwitsers in een volksraadpleging de verstrenging van de asielwetgeving met een verpletterende meerderheid (79 procent). Het lijdt geen twijfel dat ook in Vlaanderen een ruime meerderheid (ook bij de Sp.a-kiezers) gewonnen is voor een striktere asiel- en immigratiepolitiek. Het verschil met Zwitserland is natuurlijk dat de Vlamingen niet de gelegenheid krijgen om zich in een referendum over dit soort kwesties uit te spreken. Want asiel en migratie is een federale bevoegdheid en daar wil de PS en haar satellietpartijen (Ecolo, Cdh, FDF) geen verandering in brengen. De vreemdelingen vormen een aanzienlijk aandeel van hun kiezerskorps. Hetzelfde voor de rode vakbond en ziekenfonds.