Dat deze Vlaamse regering moest besparen, wisten we allemaal en een meerderheid besefte dat het nodig was. Eens het zover is, tellen we voor alles ons verlies. Besparen is iets dat een ander moet doen voor ons en niet omgekeerd.

In de kranten komen de lijstjes en de cijfers. Toegepaste economie uit het regeerakkoord. De woonbonus, hoeveel kost het u ? Kinderbijslag, tel uw verlies. De 65-plussers zijn boos omwille van het verdwijnen van het gratis openbaar vervoer. Gratis water en elektriciteit wordt afgeschaft, de factuur stijgt. Maatregelen die we met de ogen dicht op voorhand konden bedenken. We leefden boven onze stand, correctie : het land leefde boven zijn stand. Dat wisten we en dat er moest worden ingegrepen ook. Dat een tekort van een veertigste op je budget wegwerken niet met de –versleten- kaasschaaf kon… dat wilden we niet weten.

 

Lijstjes

De volgende dagen kunnen we de sommen en lijstjes verwachten wie het meest moet inleveren, de zwaarste lasten moet dragen. Ongetwijfeld de tweeverdieners met kinderen die een eigen huis kopen met stromend water en elektriciteit. Ach, als ze scheiden moeten ze minder miserietaks betalen… dat is toch al iets. Of worden het de armsten uit de samenleving ? Of zullen de rijken de crisis betalen ? Of de 65+’er, die nu moet betalen voor het openbaar vervoer ? Tellen de ‘patroons’ (het woord alleen al) hun winst en de werknemers hun verlies ? En na die categorie komt ook het onderwijs : minder geld voor het hoger onderwijs en een hoger inschrijvingsgeld. Dan komen de Vlaamse ambtenaren, die het nog eens met minder moeten doen. Met al die subgroepen zou een mens vergeten dat we ook een samenleving zijn met een gedeelde verantwoordelijkheid. Gelukkig zijn we verbonden in het ongenoegen.

 

Alternatieven

Maar waarover gaat dit ongenoegen allemaal ? Zijn er dan alternatieven ? Ik heb er nog geen gehoord, buiten extra belastingen, maar zo goed als iedereen is er al van overtuigd dat we al heel veel belastingen betalen … dus ook dat wordt het niet. Dus nog eens : waarover gaat dit ongenoegen allemaal ? Over ons eigenbelang dat we toch zo moeilijk opzij zetten voor het algemeen belang. Gratis met de tram rijden, ja het verhoogt het levenscomfort. Ik zou het ook wel willen, maar een 40+’er maakt al helemaal geen kans. In de lijstjes in de krant staan die zeker aan de uitgeknepen citroenkant. Die Vlaamse Regering heeft wel een punt, niet elke 65+’er leeft in bittere armoede. Met dat gratis (ook water en elektriciteit) maken we onszelf al jaren wat wijs. We betalen zelf de rekening. Maar er is geen geld meer. Extra belastingen willen we niet en diepere putten maken willen we niet (als we de uitslag van de verkiezingen bekijken). Die putten dieper maken is niets anders dan de rekening voor ons uit schuiven. Het gratis openbaar vervoer wordt dan betaald door de kinderen en kleinkinderen. Prettige rit.

 

Huisvader

Kijk. U hoort me niet vertellen dat ik het prettig vind om minder kindergeld te krijgen voor mijn drie groot spendeerders. U hoort me niet zeggen dat het fijn is meer te moeten betalen voor water en elektriciteit voor mijn grootverbruikers. Maar ik wil dat met een wrange glimlach doen als ik besef dat het de toekomst voor de volgende generaties niet hypothekeert. Ik wil niet helpen om een put te graven om een andere te vullen. Neen, de putten vullen. Ik wil mijn kinderen (en eventueel kleinkinderen) in de ogen durven kijken en kunnen zeggen dat we er alles aan gedaan hebben om het op de best mogelijke manier door te geven. Als een goede huisvader, een goede rentmeester (voor wie een beetje Bijbelvast is).

Paradoxaal genoeg is het de generatie politici waarvan de leden geëerd worden als de groten, die de huidige putten – vaak wetens – gegraven hebben. De huidige generatie, die dan vaak meesmuilend veel minder talent wordt toegeschreven, mag die putten wel vullen. Veel eer krijgen ze er nu niet voor. Maar de eer voor het gratis openbaar vervoer, de jobkorting en andere foliekes was toch van korte duur. De tijd scheidt de goede leermeesteres van de dwaalleraars. We zullen zien. Misschien kan onze generatie het verschil maken als we niet enkel aan onze eigen particuliere belangen denken. Het algemeen belang is ook ons eigen particulier belang, maar dan wel op langere termijn.

Pieter Bauwens – www.doorbraak.be