De Vlaamse Regering is gevormd, aan de vorming van de federale regering is men druk bezig. N-VA-ondervoorzitter Ben Weyts uit Huizingen/Beersel (Vlaams-Brabant) wordt Vlaams minister van openbare werken en valt dus af als mogelijk kandidaat voor het nationale voorzitterschap van de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA).
Voor de mogelijke federale regering zal de N-VA ook enkele partijtoppers moeten afvaardigen. Men denkt hier o.a. aan N-VA-kamerfractieleider en burgemeester van Brasschaat Jan Jambon. De spoeling wordt dus dunner om nationaal N-VA-voorzitter Bart De Wever einde dit jaar op te volgen aan het hoofd van de partij.
In die constructie valt steeds meer de naam van nieuwbakken federaal volksvertegenwoordiger Peter De Roover uit Mortsel te horen. Volgens betrokkene “bestaat er nog geen shortlist, ik heb die in elk geval niet gezien. De opvolging kan pas aan de orde komen nadat ook de federale regering is gevormd.”
Moeilijke opdracht
Maar zou deze Mortselaar ook iets voelen voor het nationaal N-VA-voorzitterschap ? “Bepaalde onderdelen van die functie spreken mij aan en andere niet. Laten we wel wezen : het is geen geschenk van de goden om Bart De Wever op te volgen. Onze ministers kunnen geen voorzitter worden, er zal dus een kandidaat moeten worden gekozen uit de rest. En daar hoor ik als Kamerlid ook bij. Al zal er toch nog heel wat water door de Schelde moeten stromen voordat ik als kersvers Kamerlid in aanmerking zou komen voor het voorzitterschap.”(*)
Wie is Peter De Roover?
Hij (°Turnhout, 20 mei 1962) woonde in zijn jeugd in Berchem en liep er school aan het plaatselijke Sint-Stanislascollege, nadien studeerde hij Toegepaste Economische Wetenschappen (TEW) aan de Universitaire Faculteiten Sint-Ignatius Antwerpen/ UFSIA, 1980-1984. Hij was er als student actief in het Katholiek Vlaams Hoogstudenten Verbond Antwerpen (K.V.H.V.), o.a. als hoofdredacteur van het studentenledenblad ‘Tegenstroom’.
Zijn vader was VU-gemeenteraadslid in Berchem en tegenstander van het toenmalige Egmontpact dat de VU mee goedkeurde.
In 1984 startte Peter De Roover zijn beroepsloopbaan als leraar in het technisch secundair onderwijs : eerst in Sint-Aloysius in Mortsel, nadien in Sint-Eligius, dat intussen na een fusie is omgevormd tot het Scheppersinstituut, een concentratieschool in Antwerpen-Noord.
Peter De Roover woont aan de Antwerpsestraat in Mortsel, vlak over de bekende firma Agfa-Gevaert.
Peter De Roover begon zijn politieke carrière in de Volksuniejongeren (VUJO) en de Volksunie, maar liet die partij in 1987 achter zich, toen er van de zogenaamde Derde Fase van de toenmalige staatshervorming niets in huis kwam.
Ook de verruimingsoperatie onder leiding van de VU-toppers Hugo Schiltz en Jaak Gabriëls bleek moeilijk te verteren, voornamelijk de verkiezing van de ‘linkse’ volksvertegenwoordiger Herman Lauwers (voorzitter scouts VVKSM) uit Brasschaat en de pacifistische houding van de Volksunie i.v.m. de plaatsing van atoomraketten op Belgisch grondgebied.
Vlaamse Volksbeweging
Samen met zijn vriend Jan Jambon stapte Peter De Roover uit de Volksunie over naar de niet-partijpolitieke Vlaamse Volksbeweging vzw (V.V.B.). Daar werd hij eerst politiek secretaris en richtte hij er VVB-afdelingen in Antwerpen en Mortsel op. In 1989 werd hij algemeen VVB-voorzitter, wat hij bleef tot in 1998. Onder Peter De Roover koos de Vlaamse Volks Beweging voor Vlaamse onafhankelijkheid (met het congres van Kortrijk van 24 april 1991 : ‘Onze toekomst in Europa : Vlaanderen onafhankelijk’), werd de Europese Unie een thema (‘EU-stemrecht : ja, maar …’) en verschoof de aandacht naar de verfransing van Vlaams-Brabant (met het Komitee Stop Euro-Brussel en de intense samenwerking met het Taal Aktie Komitee (T.A.K.). De Roover en Jambon reden toen in hun vrije tijd heel Vlaanderen rond om overal VVB-afdelingen op te starten en te gaan spreken voor allerlei Vlaamse verenigingen, van éénvoudige achterzaaltjes van dorpscafées tot standing restaurants, over Vlaamse onafhankelijkheid en andere Vlaamse thema’s.
Halfweg de jaren 1990 begaf Peter De Roover zich in de strijd om het politieke karakter van het Ijzerbedevaartkomitee in Diksmuide. Hij richtte, onder meer met toenmalig Davidsfonds-voorzitter Lieven van Gerven (professor aan de KUL), het Ijzerbedevaardersforum op om de jaarlijkse Ijzerbedevaart te radicaliseren. Dit forum stierf een stille dood in 1996 nadat ze politiek werden ingehaald door de veel radicalere Werkgroep Radicalisering IJzerbedevaart (Voorpost, VNJ, NSV, BDAC, enz.), vandaag organisator van de jaarlijkse Ijzerwake in Ieper/Steenstrate. In die radicaal rechts-nationalistische milieu ’s is Peter De Roover sedertdien ‘persona non grata’.
De jaren na zijn nationaal VVB-voorzitterschap was Peter De Roover nog in de marge van de VVB actief, zoals in de VVB-afdeling Mortsel, maar ook – en vooral – als medewerker van het toenmalige VVB-maandblad Doorbraak waarin hij sinds 1999 een eigen column ‘Vrijspraak’ heeft. Sedert april 2013 biedt Doorbraak ook een nieuwssite doorbraak.be aan, onafhankelijk van de VVB. Peter De Roover was er ‘chef-politiek’.
In 2001-2002 was Peter De Roover betrokken als hoofdredacteur bij de oprichting van een nieuwe conservatieve opinieweekblad, Punt. Van dit Vlaamsgezind magazine verschenen in het voorjaar van 2002 slechts negen nummers, maar het gebrek aan succes en commercieel inzicht leidde tot een vroegtijdig einde van Punt.
Op 20 oktober 2007 werd Peter De Roover door de Algemene Vergadering van de VVB opnieuw verkozen tot politiek secretaris, samen met professor Eric Defoort als de toenmalig nieuwe algemeen voorzitter. Die functie bekleedde Peter De Roover tot februari 2013. Sinds april 2013 is Peter De Roover chef-politiek van het internetmagazine Doorbraak.be en afgevaardigd beheerder van de beherende vzw Stem in ’t Kapittel.
Peter De Roover levert ook opiniebijdragen aan de kranten De Standaard en De Morgen en aan het weekblad Knack. Hij verschijnt ook geregeld op de VRT-Nieuwsdienst om in programma’s als Terzake zijn mening te geven.
Peter De Roover werkte ook jarenlang mee als betaalde medewerker aan het Vlaams-nationalistische weekblad ’t Pallieterke en had er een wekelijkse column “éénmanscollectief den blooten koninck”. Sedert zijn verkiezing tot beroepspoliticus is deze samenwerking stopgezet.
Peter De Roover was recent betrokken bij een samenwerkingsverband van leerkrachten om het onderwijsbeleid op de voet te volgen. Hij ging o.a. op de VRT in debat met Mieke Van Hecke, topvrouw van het vrij katholiek onderwijs, over de geplande hervormingen in het onderwijs.
N-VA
Peter de Roover stelde zich bij de verkiezingen van 25 mei 2014 kandidaat voor een zetel in de federale Kamer van Volksvertegenwoordigers voor de N-VA, na voorzitter Bart De Wever en Zuhal Demir, volksvertegenwoordiger van Koerdische afkomst. Peter De Roover werd met 16.717 voorkeurstemmen verkozen tot federaal volksvertegenwoordiger voor de kieskring Antwerpen.
Voorzitter Bart De Wever was Peter De Roover in het voorjaar 2014 persoonlijk thuis komen uitnodigen om op de N-VA-kamerlijst in Antwerpen te kandideren voor de jongste verkiezingen van 25 mei. Bart De Wever is sedert jaren een trouw aanhanger en bewonderaar van het ideeëngoed (Vlaanderen Onafhankelijk) van Peter De Roover en ook de manier waarmee hij en zijn eeuwige ‘compagnon de route’ Jan Jambon dit in Vlaanderen hebben uitgedragen. Ze schreven er samen enkele boeken over.
Bart De Wever in Humo van 21 januari 2014 :
“Peter De Roover en Jan Jambon hebben toen de ingeslapen Vlaamse Beweging met een ongelofelijk dynamisme gerevitaliseerd. Die mannen waren all over the place !’
‘Als jonge kerel van 22 wou ik er absoluut bij zijn toen die twee, De Roover en Jambon, plotseling opdoken met hun boodschap : “Kom, we moeten een kat een kat noemen en zeggen waar we in the long run voor gaan : een natievormend project.”‘
De opvolging van Bart De Wever aan het hoofd van de N-VA zal geen makkelijke klus worden. Hij zorgde er grotendeels voor dat deze partij uitgroeide van een eerder marginaal verschijnsel (2003) tot een succesvolle Vlaamse volkspartij (vandaag).
Het is te hopen dat de nieuwe N-VA-voorzitter – wie het ook mag worden – voldoende onafhankelijkheid krijgt om zijn/haar beleid ten uitvoer te brengen en geen handpop wordt van de succesvolle voorganger.
Bronnen : *GVA, Wikipedia, www.peterderoover.be