Baasrode/Dendermonde
Afgelopen weekeind werd er door de groep ‘Jongerenactief’ een tentoonstelling georganiseerd over de Vlaamse Militanten Orde (“V.M.O.”) . Er kwam een massa volk opdagen.
De V.M.O. ontstond in 1950 als vlaams-nationalitische actiegroep en verdedigingsgroep tegen gewelddadige aanvallen vanuit belgicistische en linkse hoek tijdens de repressie na W.O. II. De vereniging werd opgericht door Bob Maes, later nog verkozen als VU-senator. De groep was erg actief bij protestacties van de Limburgse mijnwerkers, in Voeren, in Brussel, aan de kust en in Vlaams-Brabant. Eerst heette de groep Vlaamse Militanten Orde, daarna Vlaamse Militanten Organisatie en nadien terug Orde. De ‘eerste VMO’ had nauwe organisatorische en personele banden met de toenmalige politieke partij Volksunie.
Na het overlijden van de historische leider Wim Maes (1968) werd de groep in 1971 ontbonden. Enkele weken later richten enkele oud leden o.l.v. Bert Eriksson terug de V.M.O. op als Vlaamse Militanten Orde (de ’tweede VMO”). Naast de Vlaamse strijd werd er nu ook veel aandacht geschonken aan de strijd tegen het communisme en de immigranten. Vanuit (extreem)linkse hoek werd de VMO omschreven als een ‘fascistische militie’. De VMO geraakte veelvuldig betrokken bij fysieke botsingen en vechtpartijen met (extreem)linkse (tegen)betogers en migranten. VMO-ers liepen in betogingen meestal in uniform rond en in paramilitaire formatie, wat verboden is door de wet op de private milities. VMO-ers waren zeker geen ‘heiligen’, maar hun tegenstanders waren dit zeker ook niet, sommigen eerder ‘schijnheiligen’.
De VMO was samen met het T.A.K. (Taal Aktie Komitee) en Voorpost nauw betrokken bij de Vlaamse manifestaties in Voeren tegen het fransdolle en gewelddadige Action Fouronnaise van José Happart (PS) eind zeventiger jaren – begin tachtiger jaren van vorige eeuw. Vandaag zit er in Voeren een ruime Nederlandstalige meerderheid in het gemeentehuis.
In 1981 werd de VMO veroordeeld als private militie. Meer dan 110 militanten kregen een straf opgelegd. Leider Bert Eriksson verdween voor een jaar in de gevangenis.
De VMO is ook bekend omdat ze een aantal spectaculaire acties uitvoerde, zoals het terugbrengen van het stoffelijk overschot van priester-dichter Cyriel Verschaeve uit Oostenrijk. Later werd dit overgedaan met de stoffelijke overschotten van VNV-leider Staf De Clercq en de Nederlandse NSB-leider Antoon Mussert .
Op de tentoonstelling werd de meeste aandacht gelegd op de ‘tweede VMO’ : deze die vnl. streed tegen het communisme en de immigranten.
Vele ex-VMO-ers – de jongsten zijn begin vijftigers – zagen elkaar na jaren terug op deze tentoonstelling. Er waren ook veel jongeren aanwezig die nog niet geboren waren toen de VMO in 1981 werd verboden en ontbonden. Vele mythische verhalen doen sedertdien de ronde over de VMO.
Foto’s © Gazet van Hove.