Waarom de sleutel van de Russische Europa-strategie in Damascus ligt
Door Johan Sanctorum – www.doorbraak.be .
Het is altijd goed om de mediaberichtgeving als een puzzel te beschouwen, en om als lezer aan metajournalistiek te doen. De waarheid wordt ons onvolledig, gefragmenteerd, of ronduit vervormd gepresenteerd. De propaganda is overal, de reguliere media houden er doorgaans een politiek-correcte consensus op na, en we kunnen niet overal zelf gaan kijken hoe de vork aan de steel zit. Naast de politieke agenda’s hebben ook de media hun agenda’s (kijk maar naar het huidige martelaarsdiscours van de VRT), en zelfs de individuele journalisten. Dat zorgt voor ruis op de informatie. Vedette-reporters zoals Rudy Vranckx lijken soms meer een show op te voeren die hen zelf in de kijker zet, dan dat ze echt tonen wat er gaande is.
Dat verplicht ons, mediaconsumenten, tot grote intellectuele creativiteit. We kunnen niet anders dan het ons opgelepelde discours deconstrueren, en anderzijds dingen met elkaar verbinden tot een groter verhaal, dat soms de afmeting van een ‘complottheorie’ aanneemt. Dat woord zelf is een door de reguliere media gecreëerd scheldwoord. Want veel wat ertoe doet, gebeurt wel degelijk achter onze rug, dat weten we sinds Wikileaks, en eigenlijk al veel vroeger. En de verbanden bestaan, er wordt schaak gespeeld op hoog niveau, er zijn wel degelijk strategische systemen aan de gang, uitgedokterd in geheime cenakels, die zich aan het oog onttrekken.
Vrouwenkoortjes
Laten we bv. vandaag eens twee feiten naast elkaar leggen, die ogenschijnlijk maar weinig met elkaar verband houden :
1) De steun van de Russische president Poetin aan het Syrische Assad-regime, inclusief het bombarderen van stellingen van rebellen (en niet alleen IS-stellingen).
2) Een enquête, uitgevoerd door een onafhankelijk instituut (het WZB Social Science Research Center in Berlijn), waaruit blijkt dat 72% van de Syrische vluchtelingen meer op de vlucht is voor Assad dan voor IS, én dat ze dadelijk terug willen als Assad van het toneel zou verdwijnen.
Dat laatste is een opmerkelijk feit in heel de asielcrisis, want het wijst erop dat we, wat het Syrische segment betreft, wel degelijk in hoofdzaak met politieke vluchtelingen te maken hebben, en niet met als dusdanig verklede economische migranten.
Dat zou echter ook kunnen betekenen dat Poetin met voorbedachten rade deze crisis in stand houdt om Europa economisch, politiek én cultureel te destabiliseren. Economisch omdat het handenvol geld kost en de sociale zekerheid nog verder belast, politiek omdat het tot grote verdeeldheid leidt, en cultureel omdat onze eigen waarden onder druk komen te staan. Het gaat Vladimir Poetin, ex KGB-topfiguur, dan niet alleen om het redden van het Assad-regime, maar, veel fundamenteler, om het in gang houden van de vluchtelingenstroom (waarvoor Rusland zelf de deur stevig gesloten houdt), mede dankzij de onbestaande Europese verdedigingsstrategie en de goedmenende sentimentaliteit alhier, denk aan de vrouwenkoortjes ‘Refugees welcome’, die dadelijk nog meer instroom veroorzaken in dit tijdperk van de iPhone.
Goede schaakspelers die Russen, altijd geweest. In een volgende fase kan Oost-Europa terug gewonnen worden zonder dat er één schot gelost wordt. Vergeet Oekraïne : de sleutel van de Russische geo-strategie ligt in Damascus. Een volgende leegloopgolf uit Syrië kondigt zich al aan, nu Poetin openlijk en militair de kant van het zittende regime kiest.
Nuttige idioten
Een destabilisering van Europa, gevolgd door een Russische ‘herovering’ van het Oostelijk deel dat sowieso al niet veel op heeft met vluchtelingen (Hongarije, Roemenië…), kan een nieuwe koude oorlog inluiden die vooral de figuur van Vladimir Poetin glans geeft. Natuurlijk kan het lot van Assad hem geen fluit schelen. Wel wijst een koele Machiavellistische rekensom uit dat een leegloop van de dichtbevolkte steden in Syrië, die nog onder de controle van Damascus vallen, meer chaos oplevert dan bombardementen op IS-stellingen in de woestijn. Dus bombarderen de Russische gevechtsvliegtuigen ook ‘gematigde rebellen’. En krijgt de bevolking het nog zwaarder te verduren.
In Vlaanderen meent een aantal nuttige idioten ter rechterzijde dat het Assad-regime moet verdedigd worden ‘omdat het de Christenen beschermt’. In de abdij van Postel loopt er zelfs een pater rond die hier actief promotie voert voor Bashar al-Assad, een massamoordenaar die de gruwelijke dood met splinterbommen van duizenden burgers op zijn geweten heeft.
Het zijn deze spekpaters die er dus voor zorgen dat de wanhopige Syriërs blijven komen. Of hoe de ferventste verdedigers van de waarden van het ’Avondland’ het meest de destabilisering ervan in de hand werken. Maak van de sterkte van je vijand zijn zwakte. Ook als zwarte band-judoka verschalkt Vladimir Poetin ons moeiteloos.
Johan Sanctorum is filosoof, publicist, blogger en Doorbraak-columnist.
Foto’s © Reporters.