Zoals we aan het zeggen waren toen er een schaduw over mijn oog viel…
Pardon, dat was plagiaat, waarvoor excuus. De Ierse vrijheidsstrijder (terrorist ?) Eamon de Valera, die later president van Ierland zou worden, werd namelijk begin de jaren twintig van vorige eeuw eens in een dorp gearresteerd toen hij daar een redevoering hield. Een jaar later kwam hij vrij, begaf zich direct naar het dorp waar hij aangehouden was, klom op een zeepkist, en sprak : As I was saying when we were interrupted… (zoals ik aan het zeggen was toen we onderbroken werden)… en hij ging voort met zijn speech.
Welnu dus, u hebt het begrepen … en wij gaan voort met het Europese vluchtelingenvraagstuk.
Wat mij uit die periode van verplichte rust het meeste is bijgebleven, is dat volgens berekeningen van de koele cijferaars van de Europese Commissie, Europa tegen het jaar 2060 nog eens tenminste 55 miljoen vluchtelingen of andere asielzoekers mag verwachten, dat is méér dan een miljoen per jaar, het cijfer voor 2015. En dat, volgens de Commissie, is een minimum. De verwachting luidt dat het cijfer veel hoger zal liggen, en dat het in sommige jaren om 2 miljoen nieuwe Europeanen zal gaan.
Wir schaffen das ?
Kunt u zich daar iets bij voorstellen ? Het is meer dan de bevolking van Spanje en Portugal, of tien procent van alle Europeanen. Natuurlijk, als we het echt willen, dan kan het. Angela Merkel had in principe geen ongelijk toe ze uitriep : wir schaffen das, we kunnen het. Maar willen we dat wel ? En wat betekent het voor onze samenleving ? Is dat een samenleving die we verwelkomen ?
Dat is tenslotte de voornaamste vraag : welke veranderingen brengt dat voor ons mee ? Vooreerst in politiek opzicht. Volgens de laatste peiling (La Libre, 12 december 2015) – een peiling die in de Vlaamse dagbladpers, op De Tijd na, verzwegen werd – maakte op dat moment het Vlaams Belang al een stevige comeback, en dat was “vòòr Keulen”. De partij haalde toen 11,9 procent van de stemmen, zeg maar 12 procent. (Bij de verkiezingen van 2014 was ze teruggevallen op 5,8 procent.) Kan het Vlaams Belang zo’n pijlsnelle opgang aan ? Heeft ze daar de mensen voor ? Mensen die het aanstaande electoraal succes politiek kunnen verwoorden en het niet laten wegglippen zoals het Vlaams Blok deed toen het 24 procent haalde en direct afgleed naar beneden. Het zou een aangename verrassing zijn als het Vlaams Belang nog voor de verkiezingen zijn sterke positie in vreemdelingenzaken weet om te zetten in een springplank om ook hen aan te trekken die het niet eens zijn met de manier waarop de N-VA met haar stemmenwinst van 2014 is omgesprongen. Barbara Pas was overtuigend in de Zevende dag van 10 januari naar aanleiding van de incidenten van Keulen. Nu nog de Vlaamse strijd opnieuw op de agenda zetten.
Voorzitter N-VA Francken ?
Het wordt met de dag duidelijker dat Francken naar voren wordt geschoven als opvolger van een vermoeide De Wever, die begrepen heeft dat het burgemeesterschap van Antwerpen door zijn voorgangers wel gecumuleerd werd met het lidmaatschap van de Kamer maar alleen om daar de inkomsten van op te strijken, zoals De Wever ook doet. Niet met een drukke baan als partijvoorzitter. De komst van Francken zou betekenen dat de asielzoekers het verkiezingsthema worden. Gebeurt dat, dan kan het Vlaams Belang alleen het verschil maken door de Vlaamse kaart te trekken.
In heel Europa dreigt de stuntelige aanpak van de tsunami van asielzoekers door de bestuurders te leiden tot een serieuze verschuiving naar rechts, zoals Jan Segers opmerkt (in Het Laatste Nieuws, 9 januari). Met name in Duitsland dreigt dit weerspiegeld te worden bij de deelstaatverkiezingen die dit jaar in verscheidene Duitse staten plaatsvinden. Doet zich dit voor, dan houdt Duitsland op de sterke steunpilaar van de Europese samenwerking te zijn, en komt de Europese politiek in een diepe crisis terecht. De erfenis van 2015 is niet gering. De fouten die toen zijn begaan, door Merkel, door Juncker en andere Commissieleden, ook op tal van andere gebieden, hebben de geloofwaardigheid van de Europese leidinggevende generatie zwaar aangetast. Ook dit jaar zal met een nieuwe import van meer dan een miljoen vluchtelingen het Europese bouwwerk langs alle kanten kraken. Je ziet het al beginnen in Slowakije, Polen, Hongarije, Denemarken en Zweden. Niet het “terrorisme” behoort op termijn de grootste zorg van de bewindslieden te zijn, maar wel de aanpak van de nieuwe toevlucht van vreemdelingen.
Ongeloofwaardig Europa
Want, om tot slot Elsevier (18 december 2015) – instemmend – te citeren : ”De immigratiecrisis gaat over nationale identiteit en raakt de burgers dus diep : wat voor samenleving levert de komst van zoveel immigranten op, en willen wij die samenleving wel ?” Willen wij misschien liever een Vlaamse staat die zijn immigratiepolitiek naar eigen inzichten bepaalt, dan een lafhartig Europa, en een twijfelachtig België, die niet tegen de waan van de dag durven in te gaan ? En welke consequenties brengt die keuze met zich mee ?
Mark Grammens
in
Foto’s © Reporters