HET PROBLEEM ABDESLAM
Het nieuwsverslag leek even op Suske en Wiske, maar Abdeslam is niet voor iedereen ‘vijand nummer 1’.
Door Pieter Bauwens – www.doorbraak.be
‘Publieke vijand nummer 1’ ik dacht dat die terminologie voorbehouden was voor een stripverhaal, maar neen, het slaat ook op de huidige incarnatie van Krimson : Abdeslam. Maar nu hij gevat is krijgen we misschien antwoord op de vraag hoe die man erin geslaagd is om vier maanden uit de handen van de politie te blijven zonder Brussel te verlaten ?
Er zijn twee mogelijkheden bij die grote verdwijntruc : of er is een moslim-fundamentalistisch netwerk waarop hij kon terugvallen en dat hem schuiloorden bood in safehouses (waarvan er nu twee bekend zijn na de inval op 10 december 2015 en die op 16 maart 2016). Of hij kon een beroep doen op een netwerk van oude vrienden, op een gemeenschap die er geen probleem in zag de terrorist te helpen onderduiken. Die twee mogelijkheden kunnen elkaar ook overlappen.
In de pers op zoek gaan naar een oplossing van dat raadsel levert niet veel op. Volgens De Morgen wist de hele buurt in Molenbeek al een tijdje dat Abdeslam en een kompaan daar verbleven, volgens De Standaard was hij opnieuw naar Molenbeek gekomen omdat hij ten einde raad was, de safehouses waren op. Tja. Kan allebei dus. Vraag is dan waar die andere voortvluchtige intussen zit ?
‘Gejoel’
In de kranten moet je de artikels tot het einde lezen… daarin staat hoe de hele actie in Molenbeek voor heel wat commotie zorgde bij de buurtbewoners, die kwamen massaal op straat om het spektakel aan de perimeter gade te slaan. Toen de ziekenwagens, waarin vermoedelijk de aangehouden en gewonde Abdeslam lag, die massa passeerden, klonk er ‘gejoel’. Ik dacht bij een eerste lezing dat hij door de ‘Molenbekenaars’ werd uitgejouwd, maar niet was minder waar. Het ‘gejoel’ was goedkeurend, zeg maar dat de voorbijrijdende Abdeslam werd toegejuicht door de naar buiten gekomen ‘Molenbekenaars’. Kort daarop begonnen ‘enkele jongeren’ stenen te gooien naar de politie, ‘die moesten geen traangas gebruiken’, maar ze lieten het wel aanrukken, net als interventie-eenheden. In de kranten zie je hier en daar ook enkele zinnetjes die suggereren dat ook journalisten werden lastiggevallen. En neen, het is allemaal niet de eerste keer dat zoiets in Molenbeek gebeurt.
Dat is hét verhaal in het verhaal. Voor die inwoners van Molenbeek is Abdeslam niet ‘de vijand nummer 1’, hij is juist een held. Hun held, die tussen hen verstopt zat in het huis van een bekende geradicaliseerde familie – in een sociale woning van de gemeente Molenbeek (zoals in De Morgen staat, en Franstalige bronnen al hadden gemeld). Zo wordt de karikatuur volledig. De strijder Abdeslam krijgt een erehaag als hij gewond wordt afgevoerd. Hoeveel meer tekens hebben we nodig om in te zien dat in Molenbeek een hele groep inwoners zich afzetten tegen onze maatschappij, ons samenlevingsmodel, onze manier van leven, tegen ons. Ik vraag me af of de Vlaamse media die de actie gecoverd hebben, VTM zelfs live, of ze van het gejoel en de stenen ook beelden hebben. Die heb ik tot nu toe enkel op de RTBf gezien.
Abdeslam is gevat, maar in Molenbeek spelen op straat jongetjes ‘Abdeslamke’ en willen de grote held zijn die in Parijs aanslagen pleegde en vier maanden uit de handen van de politie wist te blijven.
Wat zullen we doen om te voorkomen dat dit de volgende generatie is die niet bij ons wil horen ? Het wordt nu echt tijd om Molenbeek grondig op te kuisen. Tenzij sommigen dat wil beletten.
Foto’s © Reporters.