Het jihadistisch terrorisme in België is een klap toegebracht, maar het is verre van verdreven.
Door Pieter Van Ostaeyen – www.doorbraak.be .
Op 18 maart 2016 stond Brussel voor de tweede keer die week op zijn kop. Bij een gecoördineerde, massale politieactie werd Salah Abdeslam opgepakt, één van de veronderstelde terroristen die Parijs op vrijdag 13 november 2015 herschapen hadden in een oorlogszone. Na de aanslagen en initieel onderzoek bleek snel dat Salah nooit zijn rol had vervuld in de aanvallen die 130 mensen het leven hadden gekost. Salah vluchtte terug naar Brussel en verdween. 126 dagen hield hij zich schuil, bijna vier maanden lang was hij de meest gezochte man in Europa.
Tot dinsdag 15 maart hadden Belgische en Franse speurders geen idee waar ze moesten zoeken. Die dinsdag, rond 14u30, ging een gemengd Belgisch-Franse patrouille van de politie over tot inspectie van één van de vele safe houses die gelinkt werden aan de aanslagen in Parijs. Het appartement in de Driesstraat in Vorst, stond op de lijst met te onderzoeken locaties, maar bleek niet gemerkt te staan als prioritair doelwit. De agenten droegen weliswaar een kogelvrij vest maar de patrouille ging uit van een routinecontrole. Sinds enkele maanden waren water en elektriciteit afgekoppeld in het appartement, iedereen ging er daarom ook vanuit dat het gebouw leegstond. Groot moet de verbazing van de agenten geweest zijn, toen ze, na de eerste beuk van de stormram, door de voordeur van het appartement onder vuur werden genomen met oorlogswapens. Een agent werd geraakt in zijn kogelwerend vest met hagelkorrels uit een shotgun, de agent met de stormram werd beschoten met een Kalasjnikov, zijn pistoolholster ving, gelukkig voor hem de impact van de kogel op.
Als bij toeval had de politie een sleeper cell van vermoedelijke IS-terroristen gevonden, er werden na een kort maar hevig vuurgevecht versterkingen opgetrommeld en al snel werd het appartementsgebouw belegerd door een beperkt aantal zwaarbewapende politieagenten. Twee van de drie aanwezigen slaagden erin om voor de belegering het gebouw langs het dak te ontvluchten, een derde bleef aanwezig en opende meermaals het vuur op de veiligheidstroepen. Bij één van deze fusillades werd de man dodelijk geraakt door twee kogels uit het geweer van een scherpschutter van de Belgische politie. Die avond zelf bleef de communicatie vanuit het federaal parket eerder schaars. Er werd een verklaring voorgelezen, maar voor vragen was er geen ruimte. Wel werd de gedode man geïdentificeerd als Mohammed Belkaid, een Algerijn die illegaal in ons land verbleef. Op de avond zelf leek dit eerder toevallige succesje van de Belgische politie een welkome meevaller, maar al bij al was het weinig spectaculair te noemen. Twee verdachten liepen nog vrij rond in Brussel, maar toch zei premier Michel dat we aan een drama waren ontsnapt. Uiteindelijk werden er in het appartement, naast het dode lichaam van Mohammed Belkaid ook een Kalashnikov, 11 laders met elk 50 patronen en nog eens honderden losse patronen van het kaliber 7.62mm aangetroffen. Het federaal parket benadrukte dat er geen explosieven waren aangetroffen, maar wel voldoende munitie om ook in Brussel een bloedbad aan te richten.
De eerstvolgende dagen bleef het eerder stil, er kwam weinig of geen nieuws over een eventueel vervolg van de operatie in Vorst. En dan op vrijdag 18 maart begonnen de nationale en internationale media te rapporteren over het feit dat er DNA-materiaal en vingerafdrukken van Salah Abdeslam, de voortvluchtige IS-terrorist gevonden waren op een glas water in het appartement. De overheid reageerde vrijwel meteen en ging over tot (vervroegde) huiszoekingen op verschillende plaatsen in het Brusselse. Het gerucht begon de ronde te doen dat Abdeslam gelokaliseerd was. Dit bleek ook het geval, en bij een grootscheepse inval werden zowel Salah als een niet nader geïdentificeerde medestander na een bijzonder korte interventie in verzekerde bewaring genomen. De Belgische overheden reageerden euforisch, de internationale media vlogen op het nieuws af, als vliegen op een verse koeienvlaai. En toch was dit, naar mijn idee, slechts een detail in de recente ontwikkelingen.
Als we alles in perspectief plaatsen was Salah Abdeslam slechts een van de radertjes in het netwerk van de aanvallen in Parijs. Om nog steeds onduidelijke redenen nam Salah uiteindelijk niet deel aan de zelfmoordaanvallen en keerde hij terug naar België. Dat hij er 126 dagen compleet onopgemerkt wist te verblijven, vermoedelijk verhuizend van safe house naar safe house is weliswaar opmerkelijk, maar dat maakt hem geenszins een spil in het complot rond Parijs. Veel belangrijker is dat het federaal parket opeens meldde dat de gedode Algerijn, Mohammed Belkaid, waarschijnlijk de gezochte Samir Bouzid was. Bouzid was, samen met Souyane Kayal, een duo van niet geïdentificeerde verdachten na de aanslagen in Parijs. De Belgische federale politie had slechts twee wazige zwart-wit foto’s van beide mannen en had een concreet vermoeden dat hun identiteit niet overeenkwam met wat werd opgegeven. Het vermoeden bestond dat beiden de eigenlijke coördinatoren waren van vrijdag de dertiende. Het was immers al aangetoond dat de eigenlijke aanvallers meermaals via sms contact hadden opgenomen met de lokale leiding, twee gsm-nummers, vlak bij elkaar, ergens in Brussel.
Dat de Belgische overheden trots zijn op het feit dat Salah Abdeslam na 126 dagen zowat ongeschonden onder arrest werd geplaatst is min of meer terecht. De man heeft meer dan waarschijnlijk bijgedragen tot de grootste massamoord in Frankrijk sinds WO II. Schouderklopjes voor de betroken diensten van binnen en buiten België volgden, maar dat het gevaar niet geweken is, staat vast. Het terreurniveau blijft op drie. Het jihadistisch terrorisme in België is een klap toegebracht, maar het is verre van verdreven. De vraag is dus niet of er nog een aanslag zoals in Parijs kan plaatsgrijpen, maar eerder waar en wanneer die zal komen.
Foto: (c) Reporters