Begrotingscontrole : onvoldoende moed om echte verandering te realiseren
De Vlaamse regering beoogt voor 2016 een begrotingstekort van 172 miljoen euro, met de intentie om volgend jaar naar een evenwicht te gaan. Maar voor dat laatste zijn er hoegenaamd geen garanties. Het werkelijke tekort bedraagt zelfs 430 miljoen euro, aangezien de 121 miljoen euro die de Vlaamse regering voorziet voor de gevolgen van de asielcrisis en de bijkomende, door de zesde staatshervorming opgelegde, transfer van 136 miljoen euro buiten de begroting worden gehouden. Van de belofte van minister-president Geert Bourgeois, aan het begin van deze legislatuur, om de schuld niet door te schuiven naar de volgende generaties blijft geen spaander meer heel. De Vlaamse schuld stijgt in 2016 naar 26 miljard. Elke Vlaming wordt dus niet alleen geboren met een federale schuld, maar ook met een Vlaamse schuld die nu al meer dan 4.000 euro per persoon bedraagt. En die schuldenberg zal volgens het Rekenhof de volgende jaren nog groeien.
Dat Vlaanderen in financieel drijfzand is beland is deels ook te wijten aan het failliete België dat via de zesde staatshervorming en de daarin opgenomen saneringsbijdrage een heuse ‘hold up’ pleegde op de tot dan toe gezonde Vlaamse overheidsfinanciën. Dat een minister-president die zichzelf Vlaams-nationaal noemt zich daar klakkeloos bij neerlegt, is voor het Vlaams Belang totaal onbegrijpelijk aldus Chris Janssens.
Bovendien : ook al tracht men het in alle toonaarden te ontkennen of te verdoezelen, de massa-immigratie eist een zware financiële tol. Intussen blijven noodzakelijke investeringen in onderwijs, mobiliteit en welzijn uit.
Nadat het zogenaamde ‘gratis-beleid’ voor de Vlaamse bevolking werd afgeschaft – via het doorschuiven van tal van facturen – wil het VB dat de Vlaamse regering nu eindelijk werk maakt van een afschaffing van het gratis-beleid voor Wallonië en voor de talrijk toestromende derdewereldimmigranten.
VB-fractievoorzitter Chris Janssens : “Er blijven na deze begrotingscontrole nog vele pertinente vragen. Waarom legt de Vlaamse regering zich zo gemakkelijk neer bij het voortbestaan van de miljardentransfers naar Wallonië en Brussel ? Waarom wordt niet actief gestreefd naar een afbouw ervan ? Waarom moet de overheid de stijgende kost voor de inburgeringstrajecten (4.317 euro per immigrant) volledig voor zich nemen ? Waarom wordt geen bijdrage gevraagd aan de immigranten zelf (zoals in Nederland) ? Waarom durft de regering niet ingrijpen tegen het misbruik van onze sociale voorzieningen door allochtonen die in eigen land over kapitaal en eigendommen beschikken ? Waarom onze sociale voorzieningen niet beperken tot mensen die hier al een bepaald aantal jaren verbleven en gewerkt hebben ? Waarom het ‘weg met ons’-hobbyisme blijven financieren van Unia, het Minderhedenforum, de Meldpunten Discriminatie, de etnisch-culturele federaties, de hele integratie-industrie en hun talloze nutteloze en zelfs contraproductieve projecten ?”
Het antwoord op die vragen is telkens dat de regering-Bourgeois de politieke moed ontbreekt om échte verandering te realiseren. Daardoor blijft de Vlaming de factuur betalen, alle beloftes ten spijt. Een begrotingsevenwicht zonder de Vlamingen andermaal pijn te doen is een realistische mogelijkheid indien de regering komaf durft te maken met de Belgische, politiek-correcte en linkse taboes.
Foto’s © Reporters.