Door Renate Hufkens, volksvertegenwoordiger op 11 juli 2016
Beste Kristof,
Met verbazing las ik dit weekend jouw uitspraken over mijn partij, maar erger nog, jouw generatie die ook de mijne is. Politiek debat leent zich niet altijd tot de grote nuances, dat weten we allebei, maar als onwaarheden algemeenheden worden, sta me dan toe te antwoorden.
“In mijn Erasmus-generatie is het niet modern om je politiek te organiseren louter volgens de taal die je spreekt. De jonge generatie is een klimaatgeneratie” trachtte je menig lezer te overtuigen. N-VA’ers zouden ook schroom hebben zich nog ‘nationalist’ te noemen, liet je optekenen.
Wel, Kristof, ook ik behoor tot die erasmusgeneratie, waartoe jij jezelf vandaag rekent. Ook ik ben een kind van de jaren ’80 en heb het geluk gehad om een half jaar van mijn studententijd op Erasmus te kunnen gaan, als uitwisselingsstudent in Budapest, Hongarije.
En ja …: ik ben een nationalist. Een zeer overtuigde nationalist. En zeer openlijk. Ik ben één van die vermeende uitzonderingen waarover jij spreekt, die de Vlaamse leeuw durft uit te hangen op 11 juli. Samen met vandaag blijkbaar vele anderen. Ik zie Vlaamse vlaggen in het straatbeeld en op 11 juli-feesten.
En dat is zo omdat mijn nationalisme niet enkel voortkomt uit de taal die ik spreek, maar wel gedragen wordt door een brede culturele identiteit. Jij hanteert een conservatieve, al lang achterhaalde visie op nationalisme. ‘De tael is gansch het volk’ is een 19e eeuwse flamingante leuze. Maar het volk, de Vlamingen, is meer dan louter die taal. Mijn nationalisme is meer dan taalflamingantisme.
Zo kies ik als nationalist resoluut voor een open en divers Vlaanderen, waarin mensen van diverse afkomsten thuis zijn. Maar ik vraag ook dat deze nieuwkomers zelfredzaam zijn, en dat doen ze ondermeer door de taal te leren. Het zal je misschien verbazen, maar in Hongarije deed ik zelfs als ‘erasmusser’ mijn best om een paar woorden Hongaars te leren. Al was het maar om eens vriendelijk dag te kunnen zeggen tegen de dame achter de kassa of een pintje te kunnen bestellen. Het maakte mijn verblijf een stuk makkelijker en aangenamer.
Als nationalist ben ik trots op onze Vlaamse economie waar we koploper zijn in sectoren zoals de voedingsindustrie en hoogtechnologische innovaties. Als nationalist wil ik dat deze Vlaamse bedrijven in Vlaanderen blijven en niet moeten vertrekken omwille van torenhoge belastingen en een arbeidsmarkt die te rigide is.
Als nationalist ben ik trots op onze gedeelde Vlaamse geschiedenis en gedeelde waarden en normen waarvoor we decennia gestreden hebben. Het maakt van Vlaanderen een veilige plek, een gemeenschap ook die sociale afspraken heeft gemaakt en beklonken heeft bij wet. Als nationalist kies ik dan ook voor een sterk veiligheids- en migratiebeleid. Mét aandacht voor de meest kwetsbaren, maar streng voor zij die menen dat onze waarden en normen met de voeten kunnen getreden worden.
En als nationalist ben ik verbonden met onze Vlaamse omgeving en natuur, inclusief het onberekenbare weer, als ik op de fiets spring voor ettelijke kilometers door Brabantse of Kempense landschappen. Al geef ik toe dat er aan de fietspaden iets kan gebeuren. Maar is het niet nét Ben Weyts, ook een Vlaams-nationalist, die 21 miljoen euro investeert in fietssnelwegen om Vlaanderen gezonder en meer bereikbaar te maken ?
Toch twee vragen aan jou, Kristof :
1. Ik ben een nationalist. En of je het nu graag hebt of niet, ook ik behoor tot die generatie jongeren, de erasmusgeneratie zoals jij ze graag noemt. Mag ik daar eigenlijk ook bijhoren van jou, Kristof ? Of geldt het exclusief voor wie van jouw politieke strekking is ? Hoe ‘open’ is jouw ‘klimaatgeneratie” eigenlijk ?
Want als je het over ‘modern’ hebt: we leven al lang niet meer in het België van weleer, waarnaar jij misschien heimwee hebt, maar onder een multi-level-bestuur. Van burgers die zichzelf spontaan organiseren in belangroepen, over overheden zoals gemeenten, de Vlaamse en Belgische staat, tot de EU en supranationale coalities zoals de Navo. Internationaal organiseert de wereldbevolking zich trouwens meer en meer rond stedelijke verbanden. In zo’n grote wereld lijkt Vlaanderen me het beste landelijke bestuursniveau voor de Vlaamse gemeenschap, onze culturele regio.
2. Om Vlaanderen beter te besturen, zie ik op termijn jouw België als een overbodig bestuursniveau. Ik vind dat niet conservatief, maar progressief. En daarom een tweede vraag, die me al lang intrigeert : los van het feit dat jullie een gemeenschappelijke fractie vormen met jullie Franstalige collega’s: waarom eigenlijk identificeert het ecologisme in ons land zich zo hard met de staat België ? Welke moderne ratio ligt daar aan ten grondslag ? Ik ben nationalist, geen ecologist, misschien kan jij me het eens uitleggen ?
En oh ja, ik ben trouwens niet de enige generatiegenoot die nationalist is. Misschien kan je voor je volgend opiniestukje eens rondhoren bij je directe collega’s, enkele stoelen verder in het federale halfrond : jonge politici zoals Peter Dedecker, Yoleen van Camp, Zuhal Demir, Goedele Uytersprot, Sarah Smeyers, Valerie Van Peel, …: het zijn bezwaarlijk conservatieve oude rakkers te noemen. Maar wel allemaal : overtuigde nationalisten, democraten, echte N-VA’ers, die dit weekend blij en ongegeneerd de Vlaamse vlag hebben uitgehangen.
Foto’s (c) Gazet van Hove – coverfoto : Renate Hufkens, misschien toekomstig burgemeester van Leuven (?), een grote verfrissing tegenover vandaag !