‘We zijn tegen, man !’
‘Voor. We zijn onlangs van gedacht veranderd.’
‘Tegen ! Ik zal het toch wel weten zeker. Wie is er hier voorzitter ?’
‘Zoals ge wist dat Optima niet onderzocht moest worden, zeker ? Voor, zeg ik u ! Stukske Oostendse bouillabaisse.’
Het zat er weer bovenarms op tussen sp.a-voorzitter John Crombez en zijn voorganger, kapitein-van-de-korte-omvaart Bruno Tobback. Iets wat de kopstukken van de partij overigens allang gewoon zijn. Niemand lijkt zich er nog aan te storen wanneer beide heren aan het schelden slaan. Alleen Kathleen van Brempt lijkt het debat – zoals steeds hoofdzakelijk zijdelings – te volgen. Punt van discussie : het standpunt van de sp.a inzake het totaalverbod op onverdoofd slachten. De kapitein baseert zich op het standpunt van de partijfractie in de Vlaamse regering, en die koos onlangs voor een totaalverbod.
Voorzitter John hecht echter meer belang aan het immer voortschrijdende inzicht van vierpartijenfilosoof Bert Anciaux, die in de federale Senaat onthulde dat alleen N-VA’ers pijn lijden bij het onverdoofd slachten van schapen en al de rest een kwestie van hegeliaans denken was. Refererende naar Danny Hegel uit Waasmunster die hem online had uitgemaakt voor cultuur-relativist. Iets wat Bert als voormalig minister van Cultuur nog steeds hoog zat.
Uiteindelijk wordt de gevreesde sp.a-studiedienst erbij gehaald. En zoals gevreesd kan ze geen antwoord bieden. ‘Dit is zo’n dossier dat we sinds kort bij wijze van grapje onder de noemer “ge zijt ne Flipflop” klasseren’, meesmuilt het hoofd van de denktank. ‘Samen met Oosterweel, onderwijs, vermogenswinstbelasting, de erfenis van Stevaert… Nu ik eraan denk… Ongeveer 90 procent van het partijprogramma valt eronder. Maar pin me niet op vast op dat cijfer, hé. Ik en cijfers, weet je ?’
‘Maar concreet komt het erop neer dat we alle kanten uit kunnen. Een beetje zoals met de strijd tegen fiscale fraude, zeg maar. Of dat ander dingetje. Hoe heet het ook alweer ? We doen het altijd in de oppositie ?’
‘Vermogenswinstbelasting ! Nog een geluk dat er hier toch ene oplet’, repliceert de kapitein met een lichte pedanterie in zijn stem.
Meteen het signaal voor John om het woord te nemen. ‘We wijken af ! Ik mag dus kiezen, want ik ben de voorzitter !’
De voorzitter recht de rug, schraapt de keel en maakte zich op om eindelijk de knoop door te hakken in dit dossier. ‘We zijn vanaf heden, schrijf het op, voor een totaalverbod op onverdoofd slachten. Dat is eerlijker en dat is beter voor de mensen. En anders voor de schapen. Volgend onderwerp : vermogenswinstbelasting. Als ik het goed begrepen heb, zijn we nu voor…’
‘Euh… John’, piept Kathleen ietwat zijdelings aan de tafel, ‘John, ik geloof dat we misschien een klein visieprobleem hebben met deze visie op onze visie.’ Enigszins misnoegd op tafel tokkelend eist John woordeloos meer uitleg ‘Je weet toch dat je altijd zegt dat ik in Antwerpen te stom ben om te helpen donderen, en beter in Straatsburg mijn nagels kan lakken ?’, glimlacht Kathleen.
In een zeldzaam moment van eensgezindheid knikken John en de kapitein zeer begrijpend. ‘En dat we dringend iemand nieuw nodig hebben in de stad die wel kan tellen ? Wel, we hebben iemand. Een nieuwe voorzitter voor het najaar. Je gaat hem tof vinden hoor. Het is ook een West-Vlaming en hij houdt van openbaar vervoer : Tom. Tom Meeuws.’
‘So ?’, bromde John, die nog steeds niet inzag waarom hij zijn weloverwogen beslissing zou moeten herzien.
‘Wel, onze Tom had een idee. Hij organiseert nu een offerfeestslachtpartij in Antwerpen. Kwestie van onze geloofwaardigheid opnieuw wat bij te stellen bij de moslims. Die waren we wat kwijt na het hoofddoekenverbod aan de loketten. Daar zijn we nu tegen, maar vroeger waren we daar voor.’
In de hoek knikt het hoofd van de studiedienst zo hard dat zijn bril van zijn neus schiet.
‘Dus je bedoelt dat we weliswaar tegen onverdoofd slachten zijn, maar zelf een grote onverdoofde slachtpartij gaan organiseren in Antwerpen ?’
‘Als je het zo wilt bekijken ? Eigenlijk feitelijk wel een beetje.’
‘Briljant, Kathleen ! Je overtreft alle verwachtingen. Die van PVDA en Groen gaan niet weten waar kijken van jaloezie.’
‘En onze visie dan op de visie van de visie, John ?’
‘Niets van aantrekken. Wanneer is dat offerfeest ?’
‘Zo rond 11 september.’
‘Awel dan, we slachten die schapen op 11 september. Daarna mag Tom komen. Pakweg, ergens in oktober. Dat steekt niet zo nauw. En ondertussen zijn we onverkort tegen onverdoofd slachten, maar niet heel fanatiek. Politiek is vooruitzien !’
Foto’s (c) Reporters & ’t Pallieterke.