De titel van dit stuk kon ook #jesuisVeerleWouters geweest zijn of #teleurgesteld. De partijtop heeft wraak genomen voor de openlijke dissidentie van Vuye en Wouters. Pijnlijk en droevig. Ideetjes spuien zonder overleg is maar weggelegd voor de happy few, niet voor iedereen. De N-VA is nu een partij waar de disciplinering van de mandatarissen belangrijker is dan het openlijk uitwisselen van ideeën onder verkozen en verstandige mensen. Pijnlijk.

De N-VA stond altijd voor een andere politiek, maar geeft ons als partij meer van hetzelfde. Een partij ontstaan uit dissidentie is misschien wat meer bezorgd voor openlijke discussie, maar wie had gedacht dat ze zover zouden gaan? Elke mandataris die er aan denkt om zijn/haar hoofd nog eens boven het maaiveld uit te steken zal wel twee keer nadenken. Want uiteindelijk heeft de partij alle macht.

De politieke carrière van Wouters en Vuye is zo goed als voorbij. Dat beseften ze waarschijnlijk al voor dit interview, het DNA van de politiek kennende. Want in onze particratie is het de partij die bepaalt wie kans mag maken op een mandaat. De kiezer kan daar weinig aan veranderen. Zo is er een uitspraak, toegeschreven aan Bart De Wever na de verkiezingsoverwinning in 2010 ‘iedereen die we wilden is verkozen en de anderen ook.’ Een fijne quote, maar er zit verdomd veel waarheid in.

De macht in ons land ligt bij de partijen en nog meer bij de partijvoorzitters. Daar is weinig aan te doen. Volgens Ivan De Vadder, in zijn boek over macht ‘The Power People’, komt dat (ook) door de ingewikkelde structuur van België. De partijvoorzitter moet het overzicht houden en de lijn van de partij bewaken in de verschillende geledingen. Je kan het zien als een grap van de geschiedenis, dat de structuur van België mede de oorzaak is van de strakke discipline binnen de N-VA, een partij die nog altijd pleit voor het einde van datzelfde België.

De N-VA wil de fouten van de Volksunie niet maken, maar dreigt in het andere uiterste te vervallen. Niemand loopt warm voor een partij waarvan je niet echt weet waar ze voor staat, zoals op het einde de Volksunie. Maar wie loopt nu warm voor een partij waar een mening, niet eens een afwijkende, zo streng wordt bestraft ? Eigenlijk herhaalden Wouters en Vuye enkel hun engagement, hun loon is ‘haat, broedertwist en schande’. Een volwassen partij die weet wat ze wil en niet bang is van haar schaduw, reageert niet zo verkrampt. Zo’n partij zou communiceren dat Vuye en Wouters zich geen zorgen moeten maken, dat hun bekommernissen tot de DNA van de partij behoren. Maar neen. Zou er dan toch iets zijn om ons zorgen over te maken ?

Dit artikel verscheen eerder in dS Avond.

Foto’s (c) Gazet van Hove.