door Chris Janssens – www.doorbraak.be .

Nog opvallender dan de voor velen onverwachte overwinning van Donald Trump was voor mij het feit dat de Vlaamse massamedia andermaal met hun billen bloot stonden. De voorbije maanden trachtten de verschillende redacties elkaar te overtreffen in een gemeen rondje Trump-bashen. De eigengereide presidentskandidaat werd door Vlaamse massamedia op een nog nooit vertoonde wijze dag na dag bedolven onder een hoop drek. Om diens standpunten te kennen moest je veeleer tussen de regels kunnen lezen of gaan graven in de zeldzame buitenlandse media die niet meehuilden met de wolven in het bos.

Zelfs Trumps kiezers (als die al werden ‘gevonden’) werden tot op de verkiezingsavond op onze tv-zenders steevast afgeschilderd als een bende ongeletterde of minstens slecht geïnformeerde dwazen. De mediaberichtgeving over deze misschien wel belangrijkste verkiezingen ter wereld was één langgerekte campagne pro Hillary Clinton. Meer dan ooit werd informatieverstrekking ondergeschikt gemaakt aan (linkse) bekeringsijver. Zelfs de nochtans door de media als ‘rechts’ bestempelde N-VA-coryfeeën konden geen positief woord over Trump over hun lippen krijgen. Geert Bourgeois liet zelfs uitdrukkelijk weten dat ‘Clinton zijn stem zou krijgen’.

Trump behaalde dus een voor de meesten onverwachte en eclatante overwinning. Het strekt het Amerikaanse volk tot eer dat het zich de wet niet liet dicteren door elite, media, artiesten, opiniepeilers en tutti quanti. Amerikaanse prominenten die zich pro Trump durfden uit te spreken, waren op één hand te tellen en trokken die steun onder druk van het politiek correcte establishment vaak snel weer in. In naam van de democratie en de verdraagzaamheid allicht. De kloof tussen de elite en het gewone volk bleek in de VS niet kleiner dan bij ons. Inderdaad, ook bij ons worden bekende Vlamingen die zich immigratiekritisch durven uit te laten, gebroodroofd of op de brandstapel van de politieke correctheid gezet.

Zonder me uit te spreken over de persoon Trump verheugt het me dat de Amerikanen hun lot in eigen handen hebben genomen. De gelijkenis tussen Trump en het succes van de West-Europese rechts-nationalistische partijen is overigens opvallend. Ook Front National, PVV, FPÖ, AfD en het Vlaams Belang wijzen permanent op de groeiende kloof tussen wat het volk wil en het establishment dat koppig zijn eigen zin blijft doen en – naar mijn mening – zelfs een beleid voert dat ons recht naar de afgrond voert omdat het een existentiële bedreiging vormt voor onze veiligheid en het voortbestaan van onze culturen.

Uitslagen van democratische referenda worden schaamteloos genegeerd (zoals recent nog dat over het Oekraïneverdrag in Nederland) of overgedaan tot de gewenste uitslag bekomen wordt. Het resultaat van het Brexit-referendum – dat hopelijk wél wordt gerespecteerd – was voor het politieke establishment dan weer ‘het bewijs dat referenda niet werken’. Er werd gefulmineerd dat ‘de ouderen de toekomst van de jongeren hadden gestolen’ en dat ‘de uitslag te wijten was aan leugens in het Leave-kamp’. Respect voor de democratische volkswil : nul komma nul ! We kunnen er van op aan dat men er alles aan zal doen om nieuwe referenda te blokkeren.

Heeft het Europese establishment zijn les nu geleerd ? Opnieuw wordt er schijnheilig verkondigd dat men in de VS ‘onvoldoende heeft geluisterd naar de onvrede van de kiezer’. Zowel Groen-voorzitster Meyrem Almaci als EU-slippendrager Guy Verhofstadt spraken over een ‘wake up’-call. Maar als het er echt op aankomt, slapen ze verder en kiezen ze voor de vlucht vooruit, weg van wat de kiezer wil. Als het er echt op aankomt, negeren ze keer op keer de factoren die het succes verklaren van rechts-nationalistische partijen.

De uitslag was nog maar net bekendgemaakt of ik hoorde al pleidooien voor méér EU en méér ‘open samenleving’. Ook in Vlaanderen, ook in Europa zijn veel mensen een dergelijke hooghartigheid meer dan beu. Na het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten is het nu de beurt aan continentaal Europa. Binnen drie weken zijn het Oostenrijkse presidentsverkiezingen. In 2017 volgen verkiezingen in Nederland en Frankrijk. Net als in de Verenigde Staten zijn ook daar partijen actief die uitgespuwd worden door het establishment en in een ondemocratisch cordon worden opgesloten. Maar ondanks mediaboycot en goedkope leugens blijven ook zij aan populariteit winnen. Wordt het geen tijd dat het establishment zijn comfortabele ivoren toren van gelijkgezinden verlaat en het oor te luister legt bij wat er leeft in de straat ?

De auteur is fractievoorzitter Vlaams Belang in het Vlaams Parlement.

Foto’s : (c) Gazet van Hove