Straks mag hij de gestelde lichamen van Vlaanderen toespreken in zijn jaarlijkse 11 julitoespraak. Reden genoeg om het boekenkastinterview met Jan Peumans uit de oude doos te halen.

De voorzitter van het Vlaams Parlement, heeft iets met boeken. Dit weekend bezoekt hij op de Frankfurter Buchmesse, de grootste boekenbeurs van Europa, waar Vlaanderen en Nederland dit jaar eregast zijn. ‘En als een volksvertegenwoordiger een boek publiceert, dan koop ik altijd een gesigneerd exemplaar van hem’, zegt Peumans.

In weekends probeert hij nochtans minder (partij)politieke activiteiten bij te wonen. ‘We hebben hier een hele hoop jonge volksvertegenwoordigers, dat zij zich maar eens voor de leeuwen gooien. Ik heb het ook zelf moeten leren’, zegt de 65-jarige Limburger.

FICTIE

Thuis heeft hij zes bananendozen vol met boeken staan. Iedere week krijgt hij als voorzitter van het Vlaams Parlement wel enkele boeken cadeau, maar hij kan ze niet allemaal uitlezen. Fictie zou je eigenlijk in een stuk moeten uitlezen, want anders ben je het verhaal op den duur kwijt.’ Peumans heeft al het werk van Hugo Claus gelezen, maar eigenlijk leest hij heel weinig romans. ‘Gewoonlijk doe ik dat tijdens de zomervakantie, dan heb ik er ook de meeste tijd voor.’

Voor dit interview koos Peumans drie romans uit.

‘Een unie van het eigen van Joachim Pohlmann (woordvoerder van Bart De Wever, S.C.), maar dat heb ik nog niet uitgelezen.’

‘Het vlindereffect van Margot Vanderstraeten vind ik ook heel goed. Vanderstraeten is journaliste, ik heb al haar boeken thuis liggen. Ze is een Limburgse en ik heb haar een aantal keer ontmoet. Als je een auteur kent, is het boeiend om zijn of haar werk te lezen.’

‘En dan kies ik ook nog voor Oorlog en terpentijn van Stefan Hertmans. Een indrukwekkend boek over de grootvader van de auteur. Ik was er van onder de indruk. Hertmans laat het dagboek van zijn grootvader helemaal tot leven komen alsof zijn grootvader zelf nog leeft. Het gaat over de pure ellende van iemand in oorlogstijd. Hij beschrijft onder meer het verblijf van zijn grootvader in de loopgrachten. Hij is onderdeel van het oorlogssysteem, maar hij weet niet naar waar het leidt. De wijze waarop Hertmans dat beschrijft is heel ontroerend.’

NON-FICTIE

Jan Peumans leest vooral non-fictie. Uit de massa werken die hij de laatste tijd doornam, pikt hij voor Doorbraak vier aanraders.

Waals regionalisme tegenover Vlaams nationalisme van Chantal Kesteloot

‘Volgens Chantal Kestelooot, doctor in de geschiedenis, hebben wij grote vooroordelen ten opzichte van de Walen. Haar boek is in dat opzicht heel interessant. Vlaams-nationalisme is volgens haar meer op zichzelf geplooid. De Waalse beweging werd daarentegen vooral door liberalen gedragen en zou opener zijn. Zij hebben het regionalisme eigenlijk nodig om hun economie in transitie te brengen. Wallonië zat met een aantal nationale sectoren zoals de scheepsbouw en de mijn-, staal-, glas- en textielindustrie. Omdat die werden afgebouwd wilden de Walen regionalisme om hun economische problemen regionaal op te lossen. Walen benaderen hun regionalisme dus meer vanuit een economische invalshoek, terwijl het Vlaams-nationalisme in het begin vooral een cultuurstrijd is geweest en veel minder een sociaaleconomische. Later is het dat natuurlijk wel geworden.’

De wissel van de macht van Marc Van de Looverbosch

‘Het boek gaat over de Vlaamse en Belgische politiek na de verkiezingen van 1999, waarin CD&V in de oppositie verdween na de dioxinecrisis. Van de Looverbosch is een bevoorrechte getuige. Ik heb het zelf ook allemaal meegemaakt, van dichtbij en veraf, en dan is het natuurlijk interessant om dat verhaal vanuit de ogen van een politiek observator/journalist te lezen. Ik heb het hele boek van 520 bladzijden wel nog niet helemaal uitgelezen. Gelukkig kan je het hoofdstuk per hoofdstuk lezen. Het is heel vlot geschreven met kadertjes waarin Van de Looverbosch af en toe iets uitlegt. Het is geen saai geschiedenisboek, integendeel. (lacht) Mijn chauffeur heeft het helemaal uitgelezen, dus hij kan me er af en toe al wat dingen van vertellen.’

De grote verwarring van Luckas Vander Taelen

‘Ik ken Luckas Vander Taelen goed en hij schreef al eerder over moslimfundamentalisme (onder meer in het boek Berichten uit Brussel, S.C.). Ook in columns. Ik vind het dapper dat hij dit onderwerp durft aan te snijden. Hij neemt stellingen in die bij links geen gemeengoed zijn. Ondertussen begint de linkerzijde daar toch al anders mee om te gaan. Denk maar aan de reactie van John Crombez op het pushback-plan van de Nederlandse sociaaldemocraat Diederik Samsom, waarvoor hij wel door het partijbestuur werd teruggefloten.’

Rood Rubber, Leopold II en zijn Kongo van Daniel Vangroenweghe

‘De rol van koning Leopold II wordt hierin vrij duidelijk geschetst. Men heeft dat altijd onder de mat geveegd, maar dat waren misdaden tegen de mensheid. Eigenlijk zou iemand publiekelijk hiervoor zijn verontschuldigingen moeten aanbieden aan het Congolese volk. Ik vind het eigenlijk knap dat professor Vangroenweghe, een emeritus aan de universiteit van Gent, dat boek geschreven heeft. Hij heeft namelijk veel tegenkanting gekregen.’

‘Ik lees trouwens veel boeken over het koningshuis. Ik lees er graag over als het verband houdt met de Vlaamse en Waalse beweging. Historicus Herman Van Goethem (sinds dit academiejaar rector van de universiteit Antwerpen, S.C.) heeft daar ook over gepubliceerd. Momenteel ben ik een boek aan het lezen over de relatie van het koningshuis vanaf Leopold I met het communautaire België: De monarchie en ‘het einde van België’ van Van Goethem. Leopold I bleek de Nederlandse taal wel te verdedigen.’

Foto’s (c) Gazet van Hove.