Enkele lezers vonden dat we Ben Weyts te hard hadden aangepakt door hem af te beelden met ezelsoren. Ik zal de laatste zijn om Ben Weyts de domste van de klas te noemen, maar laat ons eerlijk zijn : vriend Weyts werd teruggefloten door zijn eigen voorzitter.
Op zich is rekeningrijden geen slecht systeem – wie minder rijdt betaalt minder, wie meer rijdt betaalt meer -, maar het systeem dreigde bij de bevolking over te komen als een extra belasting. Tja, met nog een maand te gaan voor het verkiezingen zijn, is het niet verstandig, voor geen enkele partij, om over bijkomende belastingen of verkapte belastingen te beginnen.
Vier weken resten ons nog tot die verkiezingen. Tot vandaag was daar niet veel van te merken. Tot op heden beroerde nog geen enkele folder onze brievenbus. Vorige week zagen we de eerste verkiezingsborden langs de wegen verschijnen. Daarbij moet gezegd: de N-VA was de eerste partij die vrij massaal eigen borden plaatste. Al kan ik enkel spreken voor de rand rond Antwerpen, ik weet niet of het elders in het land ook zo is. Op de officiële verkiezingsborden waren – een week na plaatsing – enkel de affiches te zien van Vlaams Belang en PVDA. Die partijen blaken van zelfvertrouwen. De PVDA hoopt voor de eerste keer iemand naar het Vlaams Parlement en de Kamer te kunnen sturen. Het Vlaams Belang hoopt op een wederopstanding en een verdubbeling van haar score van 2014. Vijf jaar geleden haalde de N-VA zo’n 32 procent van de stemmen, toen een monsterscore. Het wordt zeer moeilijk om dat resultaat opnieuw te halen. Met een verlies van pakweg 5 procent – zelfs dan blijft ze de grootste – wordt het voor de partij moeilijk om te wegen op de federale regeringsvorming. Op Vlaams niveau is er alsnog geen probleem: daar kan de N-VA niet buitengesloten worden, tenzij Groen, Open Vld, sp.a én CD&V – dus vier partijen – samenspannen en de N-VA uitsluiten van regeringsdeelname. Niets is onmogelijk, maar dat zien we niet onmiddellijk gebeuren. Op federaal niveau ligt het moeilijker. Als N-VA wordt uitgesloten van regeringsdeelname – en er zijn tekenen aan de wand –, dan ligt een centrumlinkse regering op de loer: sp.a/PS – Groen/Ecolo – CD&V/cdH.
En onthoud: als de PS heel slecht scoort en Ecolo heel goed, dan is het niet onmogelijk dat we een groene eerste minister krijgen. Eén troost is alvast de peiling van De Standaard deze week. Groen wordt op 14,6 procent gepeild, nauwelijks iets beter dan in oktober 2018 (13,1 procent). Die kleine winst staat alvast niet in verhouding tot de klimaatheisa van de laatste maanden.
Karl Van Camp in (c) ’t Pallieterke.
Foto’s (c) Gazet van Hove.