Door Piet Van Nieuwvliet – (c) ’t Pallieterke.
Berichten over vechtpartijen tussen het Griekse leger en vrijwilligers en vluchtelingen aan de Grieks-Turkse grens en over hemeltergende toestanden op de Griekse eilanden halen nu en dan nog de pers. Wat echter steeds onder de nieuwsradar is gebleven, is Cyprus, een Europees eiland in de Middellandse Zee, tussen het Midden-Oosten en het Europese vasteland.
Cyprus, lidstaat van de EU, vraagt namelijk dringend hulp aan de EU om de stroom vluchtelingen op het zuidelijke (Griekse) deel van het eiland onder controle te krijgen. Turkije zette namelijk de grenzen tussen het door Turkije bezette Cyprus en Grieks-Cyprus wijd open.
De Cypriotische regering denkt in elk geval dat er meer achter zit. Eind februari beschuldigde de Cypriotische minister van Binnenlandse Zaken, Nikos Nouris, Turkije ervan migranten moedwillig naar het Griekse zuiden van Cyprus te sturen, om op die manier de etnische samenstelling van het eiland – dat verdeeld is in een Turks noorden en een Grieks zuiden – te wijzigen.
EU blijft in gebreke
De Grieks-Cypriotische regering zit in de alarmfase. Momenteel verblijven ongeveer 21.000 asielzoekers op het Griekse deel van het eiland, wat neerkomt op bijna 4 procent van de bevolking. De meesten komen uit het Midden-Oosten, uit Azië. Voordien werd al aan 12.000 vluchtelingen asiel verleend.
Grieks-Cyprus, lid van de EU, maar niet van de Schengen-ruimte, heeft aan de EU financiële en logistieke steun gevraagd. Omdat er tot nu toe geen reactie kwam, heeft Cyprus het aantal ambtenaren dat asielaanvragen moet onderzoeken en trancheren, meer dan verdubbeld. Op die manier moeten asieldossiers veel sneller worden behandeld. Uitzettingen worden effectief en sneller uitgevoerd, en er zal een nieuw opvangcentrum worden gebouwd. Allemaal kortetermijnoplossingen die helaas geen soelaas bieden op de lange termijn. EU-boss Charles Michel hebben ze nog niet gezien op het eiland…
