Carl Devos en Karl Drabbe blikken terug op de politieke week. Wat kunnen we concluderen uit de aanpak van de coronacrisis van de nieuwe regering ? Devos en Drabbe laten hun licht schijnen op de communicatie van de regering, de interne breuklijnen en de moeilijke positie van N-VA.
Het contrast met de regering-Wilmès
De aanpak van de huidige regering is vele malen beter dan die van de regering-Wilmès, vindt Devos. ‘Als er in maart een echte daadkrachtige regering was gekomen, dan zaten we nu niet op dit punt.’ Een groot deel van de coronamoeilijkheden waar de regering-De Croo tegen moet strijden, is deels het gevolg van het falen van de regering-Wilmès.
De huidige regering pakt de crisis heel daadkrachtig aan waardoor er ook al wat interne wrevel ontstaat. Devos wijst er wel op dat de wittebroodsweken van de regering-De Croo sinds gisteren — na de bijsturing van de teststrategie — voorbij zijn. ‘Je voelt dat door de sluiting van de horeca en de aanpassing van de teststrategie het politieke debat rond de nieuwe regering wat normaliseert.’
De communicatie van de regering
In de communicatie is er sprake van daadkracht, zegt Drabbe. ‘De communicatie van Vandenbroucke is helder en eenduidig.’ Wat dit virus betreft, tast men nog steeds in het duister, dus we kunnen moeilijk van de regering verwachten dat ze dit virus meteen de wereld uithelpen. ‘Maar de communicatie is wel duidelijk en of deze maatregelen voldoende zullen zijn, dat valt natuurlijk nog af te wachten.’ Devos deelt die mening, maar mist wel duidelijke communicatie over de coronabarometer en de middellange termijnstrategie. ‘Waar werken wij precies collectief aan ? Die rol moet de regering nog beter op zich nemen.’ Drabbe voegt hieraan toe dat het coronavirus een mondiaal probleem is en dat er bijna niemand een antwoord heeft op wat het doel op middellange termijn moet zijn. ‘We mogen van de federale regering geen toveroplossing verwachten.’
Ook over de positie van Vandenbroucke zelf wordt veel gezegd. Devos vindt dat hij sterk en helder communiceert, maar dat de oude demonen al naar boven komen. ‘Dat is geen goede zaak voor de interne cohesie en stabiliteit.’ Volgens Drabbe stond dit in de sterren geschreven. ‘Iedereen vroeg zich meteen af hoe lang het zou duren voor hij zou botsen met de rest van de regering door het consequent doordrijven van zijn eigen mening.’
De interne breuklijnen
De meningen over de sluiting van de horeca zijn ook in regeringskringen verdeeld. ‘Dit brengt de spanningen van binnen de regering naar buiten en maakt duidelijk wie welk standpunt heeft ingenomen.’ Ongeveer drie weken geleden verklaarde deze regering nog geen kibbelkabinet te worden en met één stem te spreken, maar nu wordt reeds duidelijk dat deze grote doelstelling niet meer behaald kan worden. Op die manier wankelt het positieve project, zegt Drabbe.
Devos zegt nooit geloofd te hebben in het behouden van de beloofde harmonie. ‘Dat is een onmogelijke ambitie om vol te houden.’ Deze regering wou ook de indruk wekken zich uitsluitend te baseren op de wetenschap en niet op emoties, zegt Devos. ‘Evidence-based policy waarbij er voortdurend wordt verwezen naar cijfers.’ Maar op die manier kan je geen beleid voeren. ‘Er is geen wetenschappelijk hard bewijs voor de sluiting van de horeca, maar op basis van gezond verstand kan dit wel de conclusie zijn.’
De rol van N-VA
Na de bekendmaking dat de horeca een maand moet sluiten zagen we dat N-VA snel schakelde en munt wou slaan uit deze situatie, zegt Drabbe. Aanvankelijk verklaarde de meeste N-VA’ers niet achter deze beslissing te staan. Maar doordat Jambon mee aan tafel zat, was deze communicatiestrategie niet vol te houden.’ In het overlegcomité wordt immers met consensus beslist. Jambon heeft de sluiting van de horeca dus mee goedgekeurd. ‘Op deze momenten zie je dat N-VA het moeilijk heeft met de lastige positie waar ze in zit: Vlaams in de regering maar federaal in de oppositie.’ Devos is het eens met deze analyse. ‘N-VA wil als bestuurspartij haar verantwoordelijkheid nemen, maar wil ook de sterke kritiek op de maatregelen die in de publieke opinie leeft vertegenwoordigen.’ Op die manier komen ze met zichzelf in conflict, vindt Devos.
Redacteur artikel: Rani De Leeneer