Onschuldige leerkracht onthoofd omdat hij kinderen kritisch denken aanleerde
Assita Kanko : ‘Ik zie niet alleen hoe een leerkracht onthoofd werd. Ik zie ook de triomf van religieuze onverdraagzaamheid. Dit kunnen we niet laten gebeuren.’
Mijn hart bloedt wanneer ik op het journaal de beelden zie over de aanslag in Parijs. Een onschuldige leerkracht werd onthoofd door een meedogenloze crimineel, in de naam van Allah. Omdat hij zijn werk deed : lesgeven aan Franse kinderen in een vrij land in Europa anno 2020.
De geradicaliseerde moslim die de leerkracht een paar dagen terug op straat onthoofdde, had een ‘blanco strafblad’, meldt het nieuws. Maar hij kwam als minderjarige wel al in aanraking met het gerecht voor geweld in groepsverband. Hij noemde zijn slachtoffer ‘een hond’ op sociale media. Zo noemen ze andersdenkenden en andersgelovigen. De haat zit diep.
De buurtbewoners zijn compleet in shock, meldt VTM-nieuws. Natuurlijk. Zo’n daad is onvoorstelbaar.
Aanslag op vrijheid om te leren
Wat er nu is gebeurd, is ook een aanslag op de vrijheid om te leren, de vrijheid om naar alle feiten uit de geschiedenis te kijken, de vrijheid om kritisch vermogen te ontwikkelen. Dit maakt diversiteit niet populair. En de seculiere moslims zijn daar de eerste slachtoffers van. De goed geïntegreerde migranten en vluchtelingen ook.
En hoe zullen andere leerkrachten zich voelen na deze aanslag ? Wie zo’n aanslag pleegt, wil vrij leren, vrij onderzoeken, en kritisch leren denken, onmogelijk maken. Maar alle kinderen — ook moslims — moeten verschillende visies leren begrijpen, verdragen en analyseren. Alleen zo kunnen ze deelnemen aan een samenleving die op vrijheid van denken gebaseerd is. Of is het de bedoeling alles wat bepaalde groepen kan schokken, uit de publieke ruimte te weren ?
De onthoofding van de Franse leraar is een aanval op onze waarden en normen. Het is de verwoesting van onze elementaire zekerheden. Een aanval op het hart van onze democratie — niet alleen die van Frankrijk, maar van heel het Westen — en op het principe van vrijheid en vrijheid van meningsuiting.
Triomf van religieuze onverdraagzaamheid
Lesgeven is een zeer genereus beroep. Mijn vader was leerkracht. Wat een leerkracht doet, is iets aanreiken, zodat mensen zelf leren nadenken. Hoe mooi is dat. Ik heb papa nooit zo gelukkig gezien als wanneer hij lesgaf. Hij zag de kracht van de verwondering in de ogen van een kind. En hij wist dat niemand dat kon wegnemen. Onze leerkrachten verdienen respect en vertrouwen. Dit geweld is erg choquerend. Het maakt me razend en verdrietig.
Ik zie niet alleen hoe een leerkracht onthoofd werd. Ik zie ook de triomf van religieuze onverdraagzaamheid. Daarbij tracht men ook onze waarden te onthoofden. Dit kan niet. Dit kunnen we niet laten gebeuren.
De radicale islam is niet verdwenen uit onze steden en wijken. Ondanks onze inspanningen om radicale activiteiten op te sporen. Die volstaan echter niet. In plaats van te wachten tot individuen geradicaliseerd raken, moeten we onze waarden nú aan hen overbrengen. We moeten hun nú laten zien wat ze er ook zélf aan hebben. Dat betekent een doordachte strategie voor de steden uitwerken. Straffeloosheid keihard aanpakken, zodat kleine criminelen die zich nu grenzeloos vrij voelen om te doen wat ze willen, beseffen dat de regels voor iedereen zijn. En een integratiebeleid voeren dat écht werkt en symboolpolitiek overstijgt.
Ik zal altijd mijn steentje bijdragen om onze waarden en normen te verdedigen en te beschermen. Want dankzij die waarden en normen zijn mensen zoals u en ik vrij.
