door Jurgen Ceder in (c) ’t Pallieterke .
Met 30.000 zijn ze in Glasgow neergestreken : 100 wereldleiders met hun gevolg, journalisten, de klimaat-jetset en de Anuna’s en Greta’s van de hele wereld. Waarom zijn ze met zoveel ? En wat hopen ze te bereiken ?
Goedkoop zal het verblijf van de klimaatelites alvast niet zijn. De verblijfsaccommodatie in Glasgow is zo beperkt dat wie bijvoorbeeld nog een Airbnb van 3 slaapkamers wilde huren 60.000 euro moest neertellen voor de twee weken die de top duurt. Daarvoor koop je al een kleine studio aan onze kust. Ik vermoed dat geen enkele deelnemer dat uit eigen zak zal moeten betalen.
Ook het milieu zal een prijs betalen. Anuna gaat wel met de trein, maar de overgrote meerderheid komt met het vliegtuig. Naast de lijnvluchten zijn er ook 400 privéjets in Glasgow geland, wat volgens de berekening van de Daily Mail een uitstoot van 13.000 ton CO2 heeft veroorzaakt.
Waarom zouden, in deze digitale tijd met zijn 1001 manieren om met elkaar op afstand te communiceren, er zoveel mensen fysiek aanwezig moeten zijn om klimaatafspraken te maken ? Omdat dat niet de functie is van een klimaattop. Dat is geen instrument om op een pragmatische manier uitvoerbare verbintenissen vast te leggen, maar een bedevaart voor de klimaatgelovigen, waar ze elkaar opzwepen met doemvoorspellingen en onrealistische beloftes, waarvoor de gewone man uiteindelijk steeds de factuur krijgt voorgeschoteld.
Doemvoorspellingen
Prins Charles hield een toespraak en zei dat deze klimaattop de allerlaatste kans is om iets te doen aan het klimaat. In 2009 had hij ook al de klimaattop van Kopenhagen toegesproken om te zeggen dat we nog slechts 7 jaar hadden voor het te laat was. Tot 2016 dus. Elke klimaattop horen we dit verhaal. Net als de getuigen van Jehova zien de onheilsprofeten van het klimaat zich verplicht om het tijdstip van de Apocalyps telkens weer te verschuiven. Rik Torfs was scherp op Twitter : “Voorzitter klimaattop spreekt in toespraak over ‘laatste kans.’ Benieuwd wat hij de volgende keer zal zeggen… Hoe meer show, hoe hysterischer de interventies en commentaren tijdens de klimaatconferentie, hoe groter het wantrouwen van de ‘simpele’ burger wordt.”
Klimaatverandering is een ernstig te nemen probleem, maar als je maatregelen bepleit die onhaalbaar zijn en bovendien nauwelijks een impact hebben op het klimaat, zoals een zero-uitstoot in de EU tegen 2050, ondermijn je het draagvlak voor actie. Als je de burgers van Europa verplicht tot een andere levenswijze en hen ook nog eens onbetaalbare energiefacturen voorschotelt, terwijl de toekomst van de CO2-uitstoot eigenlijk in handen is van China, India en andere ontwikkelingslanden, krijg je gele hesjes. Als je hysterische doemvoorspellingen blijft doen, die niet gebaseerd zijn op de wetenschap, leidt dat tot scepsis in het héle verhaal. In tegenstelling tot wat te lezen was in de kranten, heeft het jongste verslag van het IPCC geen “code rood” over de mensheid uitgeroepen. Tijd voor realisme.
Foto’s (c) Gazet van Hove.