Wanneer opinies uw gezondheid kunnen schaden
ACTA SANCTORUM – door Johan Sanctorum – www.doorbraak.be .
Afgelopen woensdag viel om vier uur ’s nachts te Merksem een Franstalige (!) anti-terreurbrigade met veel vertoon het huis van Yannick Verdyck binnen, verdacht van ‘extreemrechtse sympathieën’. Er werden schoten gelost waarbij de man om het leven kwam. De omstandigheden moeten nog verder worden uitgeklaard. Verdyck had extreme ideeën over de relatie tussen individu en staat, was voorzitter van een schietclub en beschikte als edelsmid over een blanco strafblad.
De draconische inval roept vragen op qua opzet, proportie en methodiek die ik graag beantwoord zou zien. Er was geen concrete aanleiding voor deze actie, men had hem als het ware gewoon voor een verhoor op het politiebureel kunnen uitnodigen. De kans is niet denkbeeldig dat de man zich als juwelier bedreigd voelde bij zoveel nachtelijk kabaal, en een wapen trok.
‘Te maatschappijkritisch’
Als ik alle mediaberichten bij elkaar leg, gaat het hier in hoge mate om een intentieproces, waarbij het koesteren van (marginale) denkbeelden met een reële dreiging werd verward. Het moslimterrorisme is zo’n reële bedreiging, maar niemand haalt een imam uit zijn bed die predikt dat de Koran voorrang heeft op de burgerlijke wetten, of nog extremere uitspraken. Het profiel van Verdyck is misschien wel politiek radicaal, maar behalve dat hij (legale) wapens in huis had was er blijkbaar geen spoor van opzet tot geweld of een plan om een terroristische actie te plegen, en was de man ook niet het type van een doorgeslagen lone wolf.
‘Extreemrechtse sympathieën’ dus. Los van het flou artistique waarin dit begrip gehanteerd wordt -zie verder- is het bij mijn weten niet verboden van om het even welke sympathieën te hebben. Toch laten de media zich volop gaan in het toedichten van ‘foute’ meningen en zelfs gewoon kritische attitudes, waardoor vroeg of laat ‘preventieve’ actie vereist is. Soms denk je een Russische regimekrant te lezen.
Zo portretteert De Standaard Verdyck als een terrorist-in-spe, en geeft daar ook argumenten voor, ik citeer : ‘Op zijn sociale media liet Yannick V. zich geregeld maatschappijkritisch uit. Hij hekelde tijdens de coronapandemie ‘de klassieke media en de ideologische virologen die de bevolking terroriseren met angst en emotie’. Ook stelde hij vast dat ‘het volk overgeleverd is aan meedogenloze wolven in schaapsvacht’. De politiek is voor hem ‘niet de oplossing, maar het probleem’.’
Is het nog toegestaan om de politiek als ‘een probleem’ te zien ? Of word je dan zelf ‘een probleem’ ?
Wel, laat dat laatste nu precies de kerngedachte zijn van mijn nieuw boek. Benieuwd hoe lang het duurt voor ze mijn woonstede gaan belegeren. Is het nog toegestaan om de politiek als ‘een probleem’ te zien ? Of word je dan zelf ‘een probleem’ ?
Soevereiniteit
William Godwin (1756-1836) : grondlegger van het moderne anarchisme.
Ja dus. Vandaag behoort het gros van de journalisten, academici en culturo’s tot de linkerzijde. Waarbij ze als goede post ’68-ers het establishment en het politieke status-quo verdedigen. Het zijn gewoon regime-intellectuelen. Wie het politieke regime afwijst, en a fortiori het systeem en de staat, is dan per definitie een ‘extreemrechts’ gevaar. Zo werkt dat. Dissidenten staan per definitie aan de foute kant, of beter, ze worden gecriminaliseerd.
In het wereldbeeld van Yannick Verdyck is het begrip ‘soevereiniteit’ het sleutelwoord, waarmee bedoeld wordt dat het individu zich autonoom moet opstellen tegen de staat, de overheid en de structuren. Deze gedachte -meteen een levenshouding- gaat terug op de ton van Diogenes, wordt hernomen door de peetvader van het anarchisme William Godwin, en loopt zo via Michail Bakoenin (door Marx uit de communistische beweging gezet) door tot allerlei non-conformistische bewegingen en trends, tot en met de punkers en de libertariërs. En jawel, niemand minder dan Guy Verhofstadt pleitte in zijn Burgermanifest nog voor ‘het recht om uit de staat te stappen’ (!), iets wat letterlijk ook in Verdycks Facebookposts te lezen valt.
Corona heeft het wantrouwen tegen de staat gegronde argumenten gegeven, ook al werden ze door de media genegeerd : de controlestaat heeft via de pandemie wel degelijk zijn grenzen proberen te verleggen
De afkeer van het politieke theater en vooral de corona-aanpak vanaf 2020 heeft dit libertarisme nieuwe wind in de zeilen geblazen. Corona heeft het wantrouwen tegen de staat gegronde argumenten gegeven, ook al werden ze door de media genegeerd : de controlestaat heeft via de pandemie wel degelijk zijn grenzen proberen te verleggen. Sluipende censuur en taalmanipulatie zijn inherent aan die evolutie. Noteer dat men zo het label ‘extreemrechts’ blindweg is gaan gebruiken voor systeemkritische tendensen, waarna groteske interventies mogelijk worden als deze waar Yannick Verdyck het leven liet. ‘Geëxecuteerd werd’, zeggen sommigen.
Ondertussen in het Vredesinstituut
(c) VRT / De Afspraak
In De Afspraak besnuffelen ’terreurexperts’ het lijk van Verdyck.
Journalisten en commentatoren moeten zich realiseren dat het bij ‘complottheorieën’ dikwijls maar niet altijd om fantaïsistische hersenspinsels gaat. Helaas is de stigmatisering van het libertaire gedachtengoed helemaal ‘bon ton’ geworden bij de experten, de mainstream media en, jawel, het gerecht. Dat geeft totalitaire stromingen net vrij spel.
Ook bij zeer brave, weldenkende dames en heren voel je die weerzin tegen al te systeemkritische figuren en bewegingen. In De Afspraak van woensdag 28 september komen ene Annelies Pauwels (Vlaams Vredesinstituut) en Kenneth Lasoen (veiligheidsexpert UA, Clingendael Instituut) hun visie geven op ‘het extreem-rechtse gevaar’, met de recente politie-actie als aanleiding.
foto (c) VRT
Annelies Pauwels.
Deze lijksnuffelaars weten alles over het extreemrechtse gevaar en neuzelen maar raak. Lasoen plaatst een en ander nog in een objectief kader en zegt dat Yannick Verdyck enkel kon verdacht worden omwille van zijn zogenaamde ‘connecties met extreemrechts’, maar dat er geen concrete aanwijzingen waren die wezen op de voorbereiding van een aanslag of terroristische actie. Waarmee hij ook impliciet de proportie van de interventie in vraag stelt. Annelies Pauwels echter zit duidelijk op de lijn van politiek-correct links dat de soevereiniteitsgedachte en het wantrouwen tegen de staat per definitie als een probleem ziet.
Op de vraag van Schols hoe zij dan precies die beweging als ‘extreemrechts’ definieert, kon ze enkel rond de pot draaien. Deze experte moet dringend een snelcursus politicologie en ideeëngeschiedenis volgen. ‘Heeft het iets te maken met anarchisme ?’, probeerde de moderator nog schuchter. ‘Cho ja, nee, dat is eerder extreemlinks’, repliceert ze, iemand als Yannick Verdyck is gewoon tegen de overheid, en behoort dus tot een ‘extreemrechtse ideologie’. De manier waarop Vladimir Poetin al zijn tegenstanders ‘nazi’s’ noemt, ligt er niet ver af.
Dit vertoon bewijst eigenlijk dat het libertaire gedachtengoed meer dan ooit actueel is, in een wereld waar de media de pensée unqiue uitdragen, en op elke hoek van de straat een camera hangt. De verantwoordelijke minister Van Quickenborne kan zich, nu hij zijn schuiladres heeft verlaten, eens bezinnen over de vraag waar het echte gevaar vandaan komt. En of die gekke Yannick toch niet een beetje terecht verontrust was.
JOHAN SANCTORUM
Johan Sanctorum is filosoof, publicist, blogger en Doorbraak-columnist.
Foto’s (c) Gazet van Hove.