door Pieter Van Berkel in ’t Pallieterke .
Na de ontboezeming van Jürgen Vanpraet, die op het kabinet van minister Verlinden werkte rond het luik Institutionele Hervormingen, blijkt eens te meer dat de cd&v niets te zoeken heeft in de federale regering. Zijn vertrek bewijst bovendien nogmaals dat hervormingen op federaal niveau simpelweg onmogelijk zijn geworden.
Vanpraet deed in een interview met Knack een boekje open over de houding van de Franstalige partijen inzake het luik staatshervorming; een luik dat nochtans expliciet in het regeerakkoord is opgenomen. “Zij stellen zich op als een Franstalig blok en spreken hun veto uit tegenover een staatshervorming. […] Ook na druk van de premier toonden zij geen intentie om inhoudelijke stappen te zetten.”
De beste bedoelingen
Een goede tip voor wie geen onaangename zuurpruim wenst te worden : blijf ervan uitgaan (soms tegen beter weten in) dat de meeste mensen met de beste bedoelingen handelen, zeker als ze zich vagelijk op christelijke waarden beroepen. Wellicht is de machtsdeelname van de cd&v aan het monster van Frankenstein genaamd Vivaldi dan ook deels ingegeven door de naïeve veronderstelling dat men op die manier de meubels voor Vlaanderen kon redden.
Het helpt om te weten dat dé echte machtsfactor binnen de partij bij de inauguratie van de regering-De Croo (en vandaag nog altijd) Hilde Crevits heet, toen Vlaams minister van Werk en verantwoordelijk voor het opkrikken van de Vlaamse tewerkstellingsgraad. Ze had er dus alle belang bij dat de federale regering eindelijk werk maakte van asymmetrisch beleid. Ze mocht vanuit Vlaanderen nog zoveel smeken als ze wilde, minister Verlinden mocht nog zoveel aandringen bij haar collega’s om op zijn minst een vaag voorstel te doen, het kwam er nooit van.
Het is bijlange niet de eerste keer dat cd&v’ers moeten vaststellen dat ze niet op de juiste plaats zitten. Voormalig minister van Justitie en huidig Kamerlid Koen Geens schreeuwde zijn onmacht al eens uit tijdens een opgemerkt debat bij Pro Flandria : “Wij kunnen federaal op dit ogenblik bijna geen enkele ernstige hervorming meer doen. Op federaal vlak kun je alleen uitgavenverhogingen beslissen.”
De andere wang toekeren
Asiel en migratie, ethische dossiers, staats- en fiscale hervormingen, … In al deze dossiers worden de christendemocraten genegeerd, beschimpt of zelfs vernederd. Dat kan makkelijk, want de partij is mathematisch overbodig. Cd&v heeft niets te zoeken in deze federale regering en zit er voor spek en bonen bij. Wanneer houdt de partij de eer aan zichzelf en stapt ze eruit ? Zelfs christendemocraten kunnen niet eeuwig de andere wang blijven toekeren.
Foto’s (c) Gazet van Hove.