door Redactie Politiek ’t Pallieterke .
“Vivaldi is ontworpen om tien jaar mee te gaan. Het project is uitgedacht om het huis op orde te zetten tegen de 200ste verjaardag van België in 2030.” Daarmee zette hij onlangs de toon, tegelijk stellend dat een staatshervorming in 2024 niet aan de orde is. Paul Magnette (51) is meer dan de schaduwpremier van dit land. Hij heeft macht als geen ander, want hij is de baas van de Parti Socialiste in Wallonië, ook al wordt hij er op links achterna gezeten door Ecolo en vooral de communisten van de PTB. Maar het is zijn kiesvee uit de sociale hangmat dat lid is van de rode ziekenkas en de vakbond, waarin zijn partij nog altijd de lakens uitdeelt, dat hem zegezeker blijft maken. Magnette weet als geen ander dat niemand om hem heen kan en dat men in Vlaanderen zijn tanden stukbijt op hem.
Op Paul Magnette verkijkt men zich in Vlaanderen wel eens. Naast de klassieke Nederlandsonkundige toplui uit de PS, zoals ministers Dedonder (Defensie) en Lalieux (Pensioenen), is hij met een nieuwe generatie jongeren, zoals ministers Dermagne (Werk) en Dermine (Relance en Strategische Investeringen, en Wetenschapsbeleid), uitstekend Nederlandstalig. Het maakt de aaibaarheidsfactor een stuk groter. Maar wie hem wat meer doorgrondt, stelt vast dat hij niet alleen een goedlachse ‘bon Belge’ is, maar ook een gehaaide en passieprekende vos waarvoor de Vlaamse ganzen best op hun hoede zijn.
‘Solidariteit’
Met lede ogen ziet hij hoe in Vlaanderen de kiezers steeds meer naar rechts opschuiven en daardoor de twee Vlaams-nationale partijen zo groot maken dat een ‘duivelspact’ tussen hen de finale doodsteek kan worden voor het oude gescleroseerde België waarin de Vlaamse traditionele partijen (Groen incluis) marginaal klein zijn geworden. Dat is een angstaanjagend beeld voor hem, want dat zou ook het einde betekenen van wat hij altijd de ‘Belgische solidariteit’ noemt, maar die men in Vlaanderen kent als de ‘miljardendiefstal’ middels de jaarlijkse transfers van noord naar zuid. Bart De Wever (N-VA) die hem sinds de regeringsonderhandelingen in 2019 het beste kent en bijna een akkoord met hem op zak had dat in confederalistische richting ging, hoopt nog steeds op een herhaling daarvan in 2024. Maar Magnette kiest eieren (lees : Vivaldi) voor zijn geld (letterlijk) en slaat vandaag alle deuren naar een nieuwe staatshervorming dicht. Hij hoopt immers dat het Vivaldi-circus kan blijven draaien, want daar komt ook zijn grootste bedreiging in Wallonië, de communistische PTB, niet aan te pas en blijven de andere Franstalige partijen het liefst aan de Vlaamse melkkoe hangen. Natuurlijk wil Magnette ook de N-VA isoleren met een al te doorzichtige strategie. “Als N-VA in 2024 op lokaal of regionaal niveau met Vlaams Belang in zee gaat, dan spreek ik er niet meer mee”, verzekerde Magnette. Wat hij daarbij evenwel onvoldoende beseft, is dat de Vlaamse kiezer dit soort uitspraken beu is en zich meer en meer keert tegen de Vlaamse collabo’s in de Vivaldi-regering, waardoor ‘de clash’ vanzelf onvermijdelijk zal worden.
Geld
Maar die kiezer is ook de miljardencadeaus van deze regering beu, alsof de bomen nog altijd tot in de hemel groeien. Bakken geld voor asiel, migratie en ‘ontwikkelingslanden’, onbetaalbare pensioenhervormingen, miljarden voor nieuwe gascentrales en windmolens, sociale uitkeringen die onbeperkt in tijd blijven, een arbeidsmarktbeleid dat er geen is,… Terwijl de noden van de watersnood in Pepinster van twee jaar geleden nog altijd niet zijn gelenigd. Het zijn bovendien veelal Vlamingen die er hulpacties op gang brengen. Het bewijst dat solidariteit in België altijd maar van één kant komt.
Voeg daar nog de financiële schandalen bij waarmee de PS onophoudelijk in opspraak komt. En als dan de Vlamingen ook nog vernemen dat Magnette zelf nog eens 198.000 euro per jaar opstrijkt als burgemeester van Charleroi, dan is de maat vol en wordt de goesting in nog meer Vivaldi dag na dag kleiner. N-VA beschreef de toestand zeer gevat met een sublieme woordspeling: “Maar met de slechtste begroting en de laagste economische groei van Europa, een stilvallende arbeidsmarkt, een stijgende rente en een toenemende schuldenberg lijkt Magnette vooral het Noorden kwijt te zijn.” Voor Barbara Pas van het VB ligt de conclusie dan ook voor de hand: “Respect voor de Vlaamse kiezers, die zijn landsgedeelte onderhouden, kent hij niet. Zijn uitlatingen vormen alleen maar een pleidooi om dit land zo snel mogelijk te splitsen.” Dat hij toch maar oppast voor het ‘duivelspact’.
