COMMENTAAR – door Julien Borremans – www.doorbraak.be .
Nu België wordt geconfronteerd met ‘de plagen van Egypte’ wordt het stilaan tijd om het debat in een definitieve plooi te leggen en ‘de eschaton’ of de laatste dagen van dit koninkrijk af te kondigen.
De plagen van Egypte staan symbool voor de vele problemen waarmee België wordt geconfronteerd : ontsporende begrotingen, blokkerende economieën, massamigratie, de energiecrisis, corrumperende elites, falende instellingen, de klimaatcrisis, … Een ‘normaal’ land zou al lang in een alles verzengende crisis zijn terechtgekomen, waarop dan onmiddellijk de elite wordt vervangen en doortastende hervormingen doorgevoerd.
Mislukking
Niet dus in België. De plagen nemen toe, zowel in aantal als in intensiteit. ‘België is van alle negentiende-eeuwse natiestaten de grootste mislukking. Men weigert de structuren aan te passen’, zei Bart De Wever ruim twee jaar geleden al. ‘Dat kost ons heel veel efficiëntie en ongelofelijk veel geld. De federale regering mist iedere slagkracht om dit land vooruit te helpen.’ Volgens de N-VA-voorzitter is niet alleen de federale overheid zo goed als blut. ‘De Waalse overheid is failliet in het kwadraat.’
Bart De Wever – een degelijk geschoold katholiek – draagt zijn kruis en blijft zijn gitzwarte profetieën maar verkondigen. Net als Methodius van Olympus blijft hij maar herhalen dat het langgevreesde uur van ‘Gog en Magog’ eindelijk zal aanbreken, zoals onder meer beschreven in het boek Openbaring. Uiteindelijk zal de eindstrijd uitbreken tussen de volkeren, culminerend in de laatste grote strijd op de vlakte van Armageddon. Na een apocalyptische eindstrijd zal het duizendjarig rijk worden gesticht, met het laatste oordeel als prelude.
Donderpreken
De donderpreken van De Wever moeten in dit historisch perspectief worden gezien. Volgens de Antwerpenaar strekt de eindstrijd zich uit van ‘burgerlijke onlusten’ tot ‘een burgeroorlog’. De strijd is moeilijk, langgerekt en de troepen van de goede legers dunnen sterk uit. Want het volk dreigt zich over te geven aan de antichrist, ‘het Vlaams Belang of erger’. Of ‘het ongedierte der aarde’, zoals Methodius het omschreef. Door de lokroep van het beest wordt het ‘steeds moeilijker voor mijn partij om mensen bij de redelijkheid te houden’.
Als we na 2024 opnieuw een onherkenbare bestuursbrij krijgen zoals Vivaldi, dan voorspel ik een implosie van het systeem
‘Als we na 2024 opnieuw een onherkenbare bestuursbrij krijgen zoals Vivaldi, dan voorspel ik een implosie van het systeem… Ik sluit zelfs burgerlijke onlusten niet uit. Dat mensen elkaar te lijf gaan op straat’, zei Bart De Wever twee jaar geleden al tegen Trends Talk. Bovendien mag de grondwet de noodzakelijke veranderingen niet in de weg staan.
Woke
Maar intussen dendert er een nieuwe apocalyptische ruiter door onze maatschappij : woke, de hoer van Babylon. ‘De moeder van alle hoeren en gruwelijkheden’ (Openbaring 17:3). Het uit Amerika overgewaaide fenomeen dreigt ‘de samenleving op de rand van een burgeroorlog te brengen’. Woke heeft de bedoeling om historische mistoestanden in onze maatschappij – zoals racisme, slavernij en discriminatie – aan te klagen, maar manifesteert zich in de realiteit ‘als de criminalisering van de Westerse beschaving en de verheerlijking van alles wat er afbreuk van kan doen’. Woke organiseert een wraakoefening en is helemaal niet uit op de emancipatie van de gemeenschap.
Woke is als het ware een groeihormoon voor het Vlaams Belang
Door de woke-waanzin dreigt het electoraat van het democratische midden onderdak bij de extremen te zoeken, waardoor onze samenleving stilaan veramerikaniseert, ontrafelt en uiteenvalt. Mensen zoals Tom Van Grieken profiteren daarvan, aldus De Wever. Hij loopt rond met ‘een grote smile’. Woke is als het ware een groeihormoon voor het Vlaams Belang. In botsende beschavingen voorspelde De Wever ook de ondergang van de welvaartsstaat. De armen uit het zuiden willen ‘lid worden van welvaartsstaten, waar ze cultureel niet thuis horen en waartoe ze niet hebben bijgedragen. Dat veroorzaakt een geweldige polarisatie, die tot het einde van de welvaartsstaat zal leiden.’
Res publica
Als antwoord schuift de N-VA-voorzitter een gezond gemeenschapsdenken naar voor. Wat we volgens de Antwerpenaar nodig hebben is een ‘res publica’, ‘die de samenhang en de spankracht moet bewaren in onze samenleving. En dat zal toch op de culturele hardware van Vlaanderen moeten gebeuren, want we hebben geen andere’.
De analyse van De Wever klinkt aannemelijk, maar intussen heeft hij toch een deel van de Vlaamse culturele hardware in handen. Waar wacht zijn partij op om er ‘een inclusieve, voldragen natie’ van te maken ? Vlaanderen mag dan al een rijk gewest met degelijke tewerkstellingscijfers zijn, het loopt zeker niet zo lekker zoals aangekondigd. Jan Jambon wou van Vlaanderen een topregio maken, maar er hangen te veel ‘rammelende blikken aan de Vlaamse wagen’, zoals De Tijd vorig jaar schreef.
Vervallen werf
‘De Vlaamse regering lijkt stilaan op een vervallen werf. Ministers hollen van crisis naar crisis… De regering slaagt er niet in het al jaren aanslepende stikstofdossier ordentelijk te regelen, terwijl het jaarlijks – vaak zonder veel overleg – 18 miljard euro aan subsidies spendeert’, stelde Rik Van Cauwelaert in De Tijd pijnlijk vast. Dan is er nog de onderwijstanker – het Vlaamse N-VA-vlaggenschip bij uitstek – die steeds meer in woelige wateren verkeerd. De malaise snijdt veel dieper dan nationale en internationale rapporten laten uitschijnen.
Het meest probate middel tegen burgerlijke onlusten, een burgeroorlog of apocalyptische oprispingen is een voldragen, Vlaamse natie, een res publica waar het Vlaams discours en de gemeenschap worden gekneed. Daarvoor zal Bart De Wever vooral vrienden en bondgenoten moeten maken, want vijanden en tegenstanders heeft hij intussen al genoeg.
JULIEN BORREMANS
Julien Borremans is leerkracht, columnist en werkt mee aan verschillende internetfora.
foto’s (c) Gazet van Hove.