door Redactie Politiek ’t Pallieterke .
De verkiezingen naderen en plots leggen Open Vld en cd&v een vertrouwde plaat op. De zelfverklaarde liberalen kijken economisch naar rechts, de christendemocraten ontdekken een Vlaamse reflex. Een klassieke campagnetruc, maar de kiezer trapt er niet meer in.
Het heeft geen 24 uur geduurd. Tom Ongena, kersvers Open Vld-voorzitter met het fiat van premier Alexander De Croo, had zondagmiddag in de VTM-studio’s uitgelegd waarvoor de Open Vld moest staan. Een sociaaleconomisch rechtse partij die op maatschappelijk-cultureel vlak progressief is. Over dat laatste bestaat inderdaad geen twijfel, maar van het rechtse economische programma mag je uiteraard weinig of niets verwachten. Een dag na het tv-optreden raakte het Vivaldi-pensioenakkoord bekend. Dat is geschreven op maat van de PS, met amper hervormingen die naam waardig en vooral nieuwe uitgaven en soepelere regels voor de toetreding tot het pensioenstelsel. Er is zelfs sprake van een hogere belasting op pensioensparen, die uit de fiscale hervorming wordt gelicht en dus gebruikt wordt om de putten te vullen, zonder enige andere fiscale compensatie.
Het riedeltje van een rechts sociaaleconomisch beleid dat dankzij de Open Vld kan worden gevoerd, overtuigt echt niemand meer. Ongena gaat dat nog eens proberen tijdens deze verkiezingscampagne, maar zal van een kale reis thuiskomen. De Vlaamse liberalen hebben in de voorbije kwarteeuw nooit anders gedaan. Een kampioen in die tactiek was Vincent van Quickenborne die bijvoorbeeld tijdens de vorige legislatuur als rechts geweten van de partij gold om nu een links beleid te verdedigen. Zoals gezegd : de kiezer trapt daar niet meer in.
Het is dan ook normaal dat Open Vld wordt herleid tot wat de partij echt is geworden : een Vlaamse versie van D66. En dan haal je bij de journalisten wellicht een absolute meerderheid, maar bij het echte electoraat raak je niet verder dan 8 tot 10 procent. De enige redding van Open Vld na de verkiezingen is dat de partij mogelijk in Vlaanderen en wellicht ook federaal nodig zal zijn om een regering te vormen zonder de zogenaamde ‘radicale’ partijen.
Al decennialang is het een christendemocratische truc om met het oog op de verkiezingen te pleiten voor een nieuwe staatshervorming
Open Vld wordt herleid tot wat de partij echt is geworden : een Vlaamse versie van D66
De laatste Vlaamsgezinde cd&v’ers
Even voorspelbaar als Open Vld die een rechts sociaaleconomisch beleid voorstaat, is de electorale positionering van cd&v. Plots heeft Vlaams minister van Welzijn Hilde Crevits het confederalisme ontdekt. Het zwaartepunt van het beleid moet naar de deelstaten.
Het is niet alleen omdat de Vlaamse nationale feestdag naderde dat Crevits de Vlaamse trom ging roeren. Al decennialang is het een christendemocratische truc om met het oog op de verkiezingen te pleiten voor een nieuwe staatshervorming. Om zich daarna bij regeringsonderhandelingen te laten ringeloren. In de jaren ’60 en ’70 werd de CVP opgejaagd door de Volksunie, nu door N-VA en Vlaams Belang.
Een aantal decennia geleden zat er nog enige intellectuele eerlijkheid in dat Vlaamsgezinde discours van de christendemocraten. Het splitsen van het onderwijs, de sociale huisvesting en onderdelen van de gezondheidszorg moest de CVP-staat ook op Vlaams vlak verankeren. Nu blijft er vanuit de zuilbelangen van cd&v niet veel meer over om te splitsen. Nog wat delen van de gezondheidszorg ja, en men zou in een volgende regering een deal kunnen sluiten met de PS over een eventuele splitsing van de budgetten. Maar de financiering zal federaal blijven, ook en vooral omdat de mutualiteiten dat willen.
Crevits speelt net als Open Vld-voorzitter Ongena een doorzichtig politiek spel. Hier hebben we een opstoot van de laatste Vlaamsgezinde cd&v’ers, maar eigenlijk stellen die in de partij niet veel meer voor.
Een cadeau voor N-VA en Vlaams Belang
Die belegen electorale trucs van de Vlaamse liberalen en de christendemocraten zijn natuurlijk een geschenk voor N-VA en Vlaams Belang. Zij zullen niet veel moeite moeten doen om de inconsequenties in het discours van die partijen te ontkrachten. Wat Open Vld betreft, wordt het nog het gemakkelijkste met een extreem mager, om niet te zeggen onbestaand, sociaaleconomisch palmares in de Vivaldi-regering.
Wat cd&v betreft, zal snel duidelijk worden dat een Hilde Crevits die met een Vlaams leeuw zwaait vooral voor haar beurt heeft gesproken. De opkomende figuren in de partij, onder andere via de jongerenafdelingen, hebben geen enkele Vlaamse reflex. En dan is er nog één van de zelfverklaarde kopstukken, Annelies Verlinden, dat er blijkbaar van overtuigd is zelf één van de trekkers van de partij te worden in de komende verkiezingscampagne. Nietszeggend, een wandelende robot, hautain, wereldvreemd, zoals te zien was in een fotoreportage op een appartement aan zee … En vooral duidelijk belgicistisch. Dat wordt genieten wanneer ze tijdens de campagne in debat zal moeten treden met een oppositie die het mes tussen de tanden heeft.
Dat cd&v en Open Vld zich wat radicaler willen opstellen, is zielig
Linkse intimidatie
Dat cd&v en Open Vld zich wat radicaler willen opstellen – en dat met de moed der wanhoop -, is ook wat zielig, aangezien ze niet enkel door de Vlaamsgezinde partijen dreigen te worden weggedrumd.
In Vlaanderen valt het voorlopig nog mee, maar in grote delen van de EU zien we naar aanleiding van verkiezingen steeds meer radicaal-linkse agitatie, vooral van antifa’s. In Frankrijk om de rellen in de voorsteden te recupereren, in Duitsland omwille van het succes van AfD. Hier is niet veel nodig om een door de PVDA/PTB en de vakbonden gestuurde agitatie te doen ontstaan. Een aanleiding is er nog niet, maar één vonkje is voldoende. Zo probeert men vanuit die hoek binnenlandse spanningen te gebruiken om een soort van Amerikaanse Black Lives Matter-polarisatie te organiseren. De zaak-Sanda Dia was een mislukte poging om een Vlaamse George Floyd te creëren, in Frankrijk probeerde extreemlinks hetzelfde met de inwoner van de voorsteden, die bij een politiecontrole werd doodgeschoten. Maar uitstel is geen afstel.
Welnu, tegen mogelijke linkse intimidatie zal een kiezer eerder kijken naar Vlaams-nationalistische partijen, dan naar het makke centrum dat nu plots een opstoot van ideologisch gezond verstand zou krijgen.
foto’s (c) Gazet van Hove .