door Filip Van Laenen in ’t Pallieterke .
De media blijven Bart De Wever en zijn N-VA achtervolgen met de vraag of hij een samenwerking met het Vlaams Belang wil uitsluiten of niet. Maar waarom krijgen Groen en Vooruit vrijwel nooit een gelijkaardige vraag voorgeschoteld over een eventuele samenwerking met de PVDA ? Het antwoord is te vinden in Zelzate, waar Vooruit in een coalitie zit met de PVDA. Nochtans is er in de Zelzaatse gemeenteraad ruimte voor een alternatieve coalitie, zonder PVDA of Vlaams Belang.
Slechts een zeldzame keer kreeg Conner Rousseau, de vorige partijvoorzitter van Vooruit, de vraag voor de voeten geworpen waarom Vooruit met een zo extremistische partij als de PVDA in een bestuurscoalitie zit in Zelzate. Hij maakte er zich vanaf met de kwinkslag dat die bestuursovereenkomst tot stand kwam vóór hij partijvoorzitter werd, en daarmee was wat hem betreft de kous ook af. De betrokken journalist drong vervolgens ook niet meer aan.
Voor zover we weten werd zijn opvolgster Melissa Depraetere nog niet met dezelfde of een gelijkaardige vraag geconfronteerd en of een verderzetting van de Zelzaatse coalitie wat haar betreft een mogelijkheid is. Vergelijk dat toch maar eens met de nadruk waarmee de N-VA gevraagd wordt een bestuurscoalitie met het Vlaams Belang uit te sluiten, onder alle omstandigheden.
Vierde macht heult mee
Dat Vooruit en Groen er zo goedkoop vanaf komen, heeft er natuurlijk veel mee te maken dat de media ook niet aandringen op een cordon sanitaire rond de PVDA. Reeds in 2012 stapten de twee linkse partijen in een bestuurscoalitie met de PVDA in het Antwerpse district Borgerhout, toen met het excuus dat een alternatieve meerderheid zonder PVDA of Vlaams Belang onwerkbaar was. In 2018 ging die redenering niet meer op, maar werd de coalitie toch rustig verdergezet. Bij Vooruit moet het Borgerhoutse experiment zelfs zo goed in de smaak gevallen zijn dat men ook in Zelzate met de PVDA in zee wou gaan. We kunnen ons niet herinneren dat dat Vooruit in de media toen veel kritiek heeft opgeleverd.
Het probleem is natuurlijk dat je pas voor een cordon sanitaire rond een partij kan pleiten als je ervan overtuigd bent dat de ideologie van die partij fundamenteel fout is. In het huidige medialandschap is het echter gemakkelijker een journalist te vinden die openlijk sympathiseert met een ideologie die verantwoordelijk is voor meer dan 90 miljoen doden, dan een journalist die dat aantal wil erkennen zonder het meteen ook te gaan vergoelijken, tenzij je in de kantoren van dit weekblad gaat zoeken.
Asymmetrie
Die sympathie voor het communisme, een ideologie die volgens de gemiddelde journalist misschien wel een beetje radicaal kan zijn en af en toe al eens lichtjes ontspoort, maar in se toch steeds met de beste bedoelingen toegepast wordt, komt misschien nog het hardst tot uiting in de berichtgeving over de Zuid-Amerikaanse politiek. Daar mag je als presidentskandidaat nog lid zijn van een partij met diepe wortels in het communisme, compleet met hamer en sikkel in het partijlogo, toch zal de kwalificatie nooit verder gaan dan ‘links’, ‘populair bij de armen’ en ‘hoopgevend’. Het volstaat dan al dat de tegenstander tot de rechtervleugel van een centrumpartij gerekend wordt om in de berichtgeving de demonen van een militaire dictatuur weer tot leven te wekken.
Op dezelfde manier hoef je in de culturele sector niet te vrezen dat je niet meer aan de bak zal kunnen komen, ook al ventileer je openlijk je sympathieën voor het communisme en ga je zelfs op een lijst van de PVDA te staan. Omgekeerd hoef je niet eens op een lijst van het Vlaams Belang te gaan staan of openlijk je sympathie voor die partij uit te spreken om te moeten vrezen voor een uitsluiting voor het leven : een verdachtmaking in die zin volstaat al ruimschoots.
Breekt de PVDA door in de gemeenteraden ?
Maar een andere reden waarom de vragen over een cordon sanitaire rond de PVDA uitblijven en de komende maanden zullen uitblijven, is dat de media ook een slag om de arm willen houden voor de gemeenteraadsverkiezingen van oktober. In de laatste peilingen halen Vlaams Belang en de PVDA samen scores van rond de 35 procent van de kiesintenties. Als die twee partijen bovendien samen iet of wat onderschat worden, dan heb je niet eens zo’n grote lokale schommelingen nodig om in één of meerdere Vlaamse gemeenteraden geconfronteerd te worden met een zetelmeerderheid voor Vlaams Belang en PVDA samen. Een cordon sanitaire rond de PVDA kan dan in die gemeenteraden alleen maar tot een patstelling leiden. Of erger nog : dat N-VA er een coalitie zou aangaan met Vlaams Belang !
Borgerhout en Zelzate leren ons dat de vraag al lang niet meer is wat de reactie van Vooruit en Groen dan zou zijn. Zij hebben immers al aangetoond bereid te zijn in een coalitie met de PVDA te stappen, zelfs als er alternatieven voor handen zijn. Interessanter is de vraag welke kant cd&v en Open Vld dan zullen kiezen, al is het natuurlijk mogelijk dat ze in de betrokken gemeenteraden klein genoeg zullen zijn om niet eens het verschil te kunnen maken.
Op de keper beschouwd is het misschien nog de N-VA die het meest moet vrezen voor de gevolgen van een mogelijke doorbraak van de PVDA in de Vlaamse gemeenteraden. Wat zal immers de reactie van die partij zijn als een Vlaamse gemeenteraad geblokkeerd raakt door een meerderheid van Vlaams Belang en PVDA, en zij in diezelfde gemeenteraad zou kunnen besturen met een V-coalitie ? Eind dit jaar kennen we misschien het antwoord al.
