OPINIE – Door Julien Borremans in ’t Pallieterke .
Bart De Wever als premier van België en Peter De Roover als Kamervoorzitter, de draak lijkt wel getemd of is het een vergiftigd geschenk van de tegenstanders ? Kan N-VA tegelijk voor een confederale omwenteling, een ongeziene sanering van de publieke financiën en een broodnodige hervorming van het overheidsapparaat zorgen ? “Er zal de volgende jaren dus ongetwijfeld ook wel wat modder op ons kostuum komen”, merkte Peter De Roover dit weekend terecht op.
Het blijft de ambitie om “zoveel mogelijk bevoegdheden naar Vlaanderen over te hevelen”, laat de Kamervoorzitter optekenen. “De kaarten liggen wonderlijk goed voor een confederale constructie”, liet Bart Maddens daags na de verkiezingen zich euforisch ontvallen. Al voegt hij er onmiddellijk aan toe dat het mogelijk geen duurzame oplossing wordt, maar dat die constructie zich wel in de geesten zal nestelen. De lat ligt meteen een pak lager.
Wil De Wever slagen, dan moet hij ervoor zorgen dat het premierschap een ceremoniële functie wordt. Dat is toch een bijzondere uitdaging. De formateur weet wat hem te doen staat. Mislukken is geen optie, want dan “sluit ik zelfs geen burgerlijke onlusten uit”, zoals hij enkele jaren geleden in de Krant van West-Vlaanderen voorspelde. De Wever zal doortastende hervormingen moeten doorduwen, wil hij een implosie van het systeem voorkomen.
Twee elkaar versterkende tendensen kunnen dat bewerkstelligen: in eerste instantie is er de structurele verarming van de bevolking, met daaraan gekoppeld de politieke keuzes die een meerderheid van dit land wil en die niet worden gehonoreerd. Voorspelt de N-VA-voorzitter daarmee een mogelijke toekomst van een regering-De Wever I ?
Storm
Jan Jambon legde op 11 juli bloemen neer bij het standbeeld van Jan Breydel en Pieter De Coninck. Die heren stonden niet bepaald garant voor een zachtzinnige aanpak. Een teken aan de wand ? De formatiegesprekken zullen niet over een pad vol rozen verlopen. Tijdens zijn 11 julispeech in Kortrijk waarschuwde ontslagnemend Vlaams minister-president Jan Jambon alvast voor al te veel euforie : “Op politiek vlak gaan we vermoedelijk wel al naar stevige dagen en weken, met forse tegenwind en misschien zelfs storm.”
Jan Jambon pleit voor een grondige hervorming van de architectuur van dit land, want het krot staat op instorten. Bovendien kan N-VA de Vlamingen niet een tweede keer voor het lapje houden. Na de ‘bocht van Bracke’ willen de Vlamingen boter bij de vis. Homogene bevoegdheidspakketten, splitsing van het arbeidsmarkt- en gezondheidsbeleid, en financiële responsabilisering van de gewesten en de gemeenschappen vormen het absolute minimum, anders wordt het pek en veren voor N-VA.
‘Leve België’
Maxime Prévot waarschuwt De Wever dat hij de premier van alle Belgen zal moeten zijn. Want de Antwerpse burgemeester is voor de Franstaligen zoals Olivier Maingain van DéFI voor de Vlamingen is. De voorzitter van Les Engagés zegt alvast ‘njet’ tegen het confederalisme.
Maxime Prévot verwacht trouwens een knieval van De Wever voor de Franstaligen. Bovendien moet hij op internationaal vlak de ambassadeur van alle Belgen zijn. Het doet terugdenken aan de kwalijke woorden van Hugo Schiltz die als minister van Begroting en van Wetenschapsbeleid in de federale regering-Martens VIII in 1988 na het beëindigen van een rede in Groningen ‘Leve België’ riep. Die woorden bleven hem tot het einde van zijn dagen achtervolgen.
Bart De Wever weet wat hem te wachten staat wanneer hij op 21 juli de Brabançonne zal zingen en samen met koning Filip tijdens het nationale defilé op het Paleizenplein voor het Koninklijk Paleis de troepen zal schouwen. Het worden alvast onvergetelijke momenten.
Hoe geloofwaardig kan je als separatist de Belgische instellingen vertegenwoordigen als je ze op termijn wil afschaffen ? Peter De Roover reageerde er alvast geprikkeld op : “Ik vind dat zelfs een eerder domme vraag.” Je moet deel uitmaken van de instellingen, wil je ze veranderen, vindt De Roover. Dat vond Hugo Schiltz 36 jaar geleden ook, maar toen werd hij door Bart De Wever en Peter De Roover aan de andere kant van de barricade met pek en veren overladen.
Omwenteling of symboliek
N-VA moet de premier en de Kamervoorzitter niet leveren om ‘erbij te horen’ of om ‘verantwoordelijkheid te nemen’, wel om het verschil te maken, omdat de Belgische structuren de Vlaamse welvaart bedreigen. N-VA mag zich niet laten vastrijden in de fuik van de Belgische logica. Aanpassingen in de marge of een zoveelste surrealistische staatshervorming zijn niet aan de orde.
Bart Maddens herinnert er ons aan dat de vorige regering zich engageerde voor de splitsing van de gezondheidszorg, maar dat daar niets van terecht is gekomen. De vraag is wat Bart De Wever in petto heeft, wil zijn confederalistische omwenteling niet uitdraaien op louter symboliek.
Beelden © VRT Canvas & Gazet van Hove .
Tekst © ’t Pallieterke .
