door Stijn Derudder in ’t Pallieterke
Vorige week schreef ik – een beetje provocerend – dat belastingen diefstal zijn. En dat klopt, want belastingen zijn de gedwongen overdracht van eigendom van individuen naar de staat. Maar wat ik zeker niet schreef, is dat ik als burger niet bereid zou zijn om financieel bij te dragen aan onze maatschappij. Integendeel zelfs, want als Vlaams-nationalist wil ik ons volk helpen om vrijer en welvarender te zijn. Via een erfbelasting zal dat alvast niet gebeuren en de grove onrechtvaardigheid ervan wil ik hier toch eens aankaarten.
De Vlaamse overheid omschrijft het als volgt : “De erfbelasting is de Vlaamse belasting op nalatenschappen. Ze wordt berekend op de waarde van alle roerende en onroerende goederen (in binnen- en buitenland) waarvan de overledene op de datum van overlijden eigenaar was (de nalatenschap), verminderd met de kosten van de begrafenis en andere eventuele schulden van de overledene.” Er zijn verschillende tarieven “die afhankelijk zijn van de verwantschap met de overledene en de omvang van de erfenis”. Overigens, er zijn ook “enkele verlaagde tarieven”. Joe-pie.
Dubbel of driedubbel belast
Deze absurde belasting moet wellicht de meest onrechtvaardige zijn die er is. Hier gaat het immers om geld dat al eens belast is. “Afhankelijk van het perspectief kan men hier zowel een inkomstenbelasting als een vermogensbelasting in zien. Hoe eerlijk is het om geld dat al minstens eenmaal belast werd – en vaak zelfs al twee of drie keer – opnieuw te gaan belasten?”, vertelde jurist Roan onlangs nog in één van onze videogesprekken.
Maar het wordt nog erger volgens Asselman: “Het principe van de erfbelasting gaat ervan uit dat vaders, moeders, zonen en dochters in feite vreemden zijn voor elkaar. Dat is een manier om gezinsbouw te ondermijnen. Het getuigt van een zeer individualistische en negatieve visie op het gezin.” De erfbelasting is in feite een straf voor mensen die hun leven lang hard hebben gewerkt, gespaard en vermogen hebben opgebouwd om door te geven aan hun kinderen of andere erfgenamen.
Matthias Diependaele (N-VA) verdedigde de erfbelasting vorig jaar als Vlaams minister van Begroting, ondanks dat hij beseft dat die belasting als onrechtvaardig kan worden ervaren: “Het gaat om een belasting op centen die men gespaard heeft en die men wil doorgeven aan naasten. Die centen zijn al eens belast”, zei hij in een interview met Radio 2. “De grote uitdaging is dat we het geld van die erfbelasting als overheid ook nodig hebben om andere dingen mee te doen, zoals de lonen van leerkrachten betalen of het systeem van de dienstencheques financieren.”
Verwisselbaar
Dat argument is niet correct. Het erfbelastinggeld zou helemaal niet nodig mogen zijn om dergelijke zaken te financieren. Er bestaan al belastingen genoeg. Bovendien is geld verwisselbaar, dus men zou de redenering kunnen maken dat het erfbelastinggeld helemaal niet naar de lonen van leerkrachten gaat, maar naar absurde subsidies zoals ecoducten voor bosmieren of tuincoaches. Zaken waarnaar uiteraard geen belastinggeld zou mogen gaan.
Nu is Diependaele Vlaams formateur en zijn onderhandelingsnota besteedt in elk geval aandacht aan de gehate erfbelasting. Hij streeft volgens De Tijd “naar een algemene verlaging voor alle erfgenamen, ongeacht de graad van verwantschap, zowel voor kleine als voor middelgrote vermogens”. Ik heb echter een beter idee : schaf de erfbelasting af en scoor daarmee bij de Vlamingen.
