NIEUWS – door Pieter Bauwens – www.doorbraak.be .

De federale regeringsvorming valt in de Belgische plooien. Dat wil zeggen : elkaar compromitteren tot de bodem, na de lokale verkiezingen.

Wie goedgelovig is, heeft ongeveer twee maanden kunnen dromen dat het anders kon in de Belgische politiek. De euforie na de verkiezingen was groot : er was geen blokkering, ‘het kwaad’ was afgehouden, de communisten beteugeld en de PS kreeg een tik. Een regering die de problemen in dit land kan aanpakken zou wel eens snel gevormd kunnen worden, dachten sommigen. De realiteit bleek anders te zijn.

Een centrumrechtse regering met Open Vld, dat kon niet. Ook met Vlaams Belang wilden de traditionele partijen niet in zee. Er was maar één coalitie mogelijk en dus kon iedereen het hard spelen. Dat deden ze ook. Het moment om snel een regering te vormen die doortastende maatregelen kon nemen, is voorbij.

Nu zitten we in een surrealistische periode. Wat we zien is (g)een onderhandeling. Hoe sluit je immers deelakkoorden als er geen raamwerk is voor de begroting ? Dat geldt ook voor Vlaanderen. Zolang er geen federale begroting is, is die ook op Vlaams niveau maar voorlopig.

Ambitie en angst

Er wordt dan maar de indruk gegeven dat er onderhandelingen zijn, met af en toe een succesje voor de bühne, want het toneel wordt ingenomen door de lokale verkiezingen en onderhandelaars die graag burgemeester willen worden. Een dringende hervormingsregering moet intussen wachten. Voor de ambitie van de onderhandelaars en uit angst voor de kiezer.

Het is de tragiek van de Belgische politiek : de regering is veroordeeld tot een middelmatigheid. Iedereen weet dat het anders moet, maar blijkbaar kan dat niet

Na het surrealisme komt de ramp, want het wordt duidelijk dat een hervormingsregering er niet zal komen. De Belgische logica brengt de onderhandelaars van compromis naar compromis naar de kleinste gemene deler. Het is de tragiek van de Belgische politiek : de regering is veroordeeld tot middelmatigheid. Iedereen weet dat het anders moet, maar blijkbaar kan dat niet.

Kleine verbeteringen

Om de wanhoop te temperen zullen we gesust worden door kleine verbeteringen. Belgische surrealistische politiek, (g)een hervorming maar aanpassingen die kunnen doen geloven dat we op de juiste weg zijn. Ondertussen verliezen we kostbare tijd. De rekening schuiven we altijd maar door naar de volgende generatie(s). Dat is geen goed, noch een sociaal beleid. Het is alles wat politiek niet moet zijn.

Het moet dringend anders. Vivaldi wou aantonen dat België nog werkt en heeft gefaald. Deze regeringsvorming zou aantonen dat hervormingen om de Belgische begroting te redden nog kunnen, voorlopig ook niet met het resultaat dat in de campagne werd voorgespiegeld.

Het moet anders

Het moet anders. Het kan toch niet de hoogste ambitie zijn van deze politieke generatie om ‘erbij te zijn’ en ‘het hoogst mogelijke te doen’, al weten ze dat dat niet genoeg is ? Langs de andere kant : welk alternatief hebben ze ? Dus schrijven ze nog eens met grote woorden een akkoord waar niemand warm van wordt. Inhoudelijk is het niet goed genoeg en in het beste geval wordt er driekwart van uitgevoerd.

We hebben niets aan een status quo. Als de politici blijven doorgaan, willens en wetens dat het systeem een oplossing in de weg staat, zullen ze op een dag door de kiezer voor het blok gezet worden

Het Belgische politieke systeem lokt partijen in een fuik en ze kunnen er niet meer uit. Ofwel hebben de politici van vandaag de moed om dat vast te stellen en een oplossing te zoeken, zoals in Frankrijk de Vijfde Republiek in 1958 een oplossing moest bieden voor de problemen van de Vierde Republiek.

We hebben niets aan een status quo. Als de politici blijven doorgaan, willens en wetens dat het systeem een oplossing in de weg staat, zullen ze op een dag door de kiezer voor het blok gezet worden. Als de huidige partijen willen overleven zullen ze de problemen in de ogen moeten kijken en aanpakken in plaats van aan te modderen en te doen alsof het met het hoogst haalbare wel goed komt. Gouverner, c’est prévoir.

foto’s (c) Gazet van Hove .