door Karim Van Overmeire in ’t Pallieterke .
“Goede kabinetsmedewerkers zijn geen overbodige luxe”
Vlaams-nationalisten hebben vaak de indruk dat de omgeving hen vijandig gezind is. Die indruk is soms correct : onder meer bij journalisten, in academische kringen en in artistieke kringen leeft er weinig sympathie en worden we soms geconfronteerd met onverzoenlijke tegenstanders. De verleiding is dan groot om het comfort van het eigen kringetje op te zoeken.
De houding die we zelf aannemen, bepaalt echter mee de reactie van de anderen. Ik heb geleerd om in elke onbekende een potentiële bondgenoot in plaats van een vermoedelijke tegenstander te zien. Je kan als schepen nors en wantrouwig door de gangen benen. Je kan ook stoppen om goeiedag te zeggen aan de poetsvrouw, aan het diensthoofd te vragen hoe het met de kinderen gaat en bij de klusjesman te informeren naar zijn vakantieplannen.
Het gros van de ambtenaren is niet elke dag bezig met het politieke schaakspel
Het was voor mij een aangename verrassing om vast te stellen dat een groot deel van de stadsadministratie uit gedreven én loyale medewerkers bestaat. Ook met ambtenaren die absoluut mijn politieke overtuiging niet delen, verloopt de samenwerking vaak onberispelijk. Het gros van de ambtenaren is niet elke dag bezig met het politieke schaakspel. Ze hechten wel belang aan respect en waardering.
Dat neemt niet weg dat er soms spanning zit op de verhouding tussen politiek en administratie. Dat is deels onvermijdelijk. De meeste ambtenaren hebben een uitgesproken mening over hun materie. Je vindt in een milieudienst vaak mensen met een groene reflex en op een integratiedienst verhoudingsgewijs meer linkse mensen, zoals de medewerkers van financiën vooral de centen belangrijk vinden. Het tegendeel zou verbazen. Duidelijke afspraken over de taakverdeling zijn dan belangrijk. De ambtenaren bereiden voor, maar de schepen beslist. De ambtenaren voeren uit en de schepen verdedigt het beleid tegen kritiek.
De ambtenaren voeren uit en de schepen verdedigt het beleid tegen kritiek
Ik wil het plaatje niet idyllischer schilderen dan het is. De koerswijziging die ik invoerde inzake integratie, heeft ertoe geleid dat acht van de acht medewerkers op die dienst vertrokken zijn omdat ze zich niet konden vinden in het beleid. Er zijn nu nieuwe mensen. Ik weet niet welke bolletjes die mensen kleuren in het stemhokje en dat zijn ook mijn zaken niet, maar ze geven correct uitvoering aan het uitgestippelde beleid.
Natuurlijk, mijnheer de schepen
In de schitterende Britse sitcom ‘Yes Minister’ en ‘Yes Prime Minister’ wordt een nogal sullige politicus telkens weer om de tuin geleid door een sluwe administratie. Ik kon zelf meemaken hoe de uitvoering van een bij de diensten niet zo populaire beslissing op de lange baan werd geschoven :
Week 1 : Natuurlijk, mijnheer de schepen, we maken daar onmiddellijk werk van.
Week 2 : Geen zorgen. We zijn eraan bezig. Ik denk dat het volgende week klaar zal zijn.
Week 3 : Oei, hebt u mijn mail niet ontvangen ? Ik kijk het na in mijn mailbox en stuur hem onmiddellijk door.
Week 4 : De betrokken medewerker is nu ziek, maar volgende week is ze terug.
Week 5 : Euh… Kunt u nog eens precies uitleggen wat u precies van ons verwacht ? Dan kunnen we eraan beginnen…
Goede kabinetsmedewerkers zijn dan ook geen overbodige luxe. Ze volgen mee de dossiers op, bewaken de politieke lijn en gaan na of de gemaakte afspraken worden uitgevoerd. Ik heb zelf het geluk gehad om over een aantal uitstekende mensen te beschikken. Zonder hen had ik veel minder kunnen wegen op het beleid.
Klavierruiters
Wat geldt voor ambtenaren, geldt eigenlijk ook voor de lokale verslaggever van kranten en andere media. Ook daar kan je heel wat mensen treffen met andere politieke ideeën. Op lokaal vlak vertonen ze echter zelden de kwaadwilligheid van de rode klavierruiters van Apache, De Morgen of De Standaard. Bestook die lokale verslaggevers niet met ideologische traktaten, maar geef die mensen wat ze nodig hebben : korte stukjes met correcte informatie en een paar cijfers.
Op lokaal vlak vertonen verslaggevers echter zelden de kwaadwilligheid van de rode klavierruiters van Apache
Samengevat : we hebben al tegenstanders genoeg. Het is niet nodig om er zelf bij te maken. Zoek bondgenoten en maak vrienden. Die komen altijd van pas. En ze maken het leven aangenamer.
foto’s (c) Gazet van Hove .