door Julien Borremans in ’t Pallieterke .
Meisjes doen het vaak beter op school dan jongens. Jongens moeten vaker hun jaar overdoen, vertonen meer afwijkend gedrag, verlaten vaker het onderwijs zonder diploma, enzovoort. Het lijstje is lang. Die negatieve trend zet zich later door. Veel meer mannen dan vrouwen komen in de gevangenis terecht.
De oorzaken worden vaak in de evolutionaire biologie gezocht. De rol van de man was tienduizenden jaren fundamenteel verschillend van die van de vrouw. De vrouw bewaakte de grot en zorgde voor het gezin, terwijl de man streed om de voortplanting en de pluk en jacht organiseerde. Die rolverdeling wordt pas de laatste decennia in vraag gesteld. Terecht. Er zijn tal van variaties mogelijk. De emancipatie van de vrouw is intussen diep in het westerse maatschappelijk weefsel doorgedrongen.
Patriarchale macht
Maar voor extreme feministen en genderideologen is de strijd nog lang niet gestreden. Voor hen gaat het om de radicale ontmanteling van de patriarchale machtsstructuren en ‘het vieren van vrouwelijkheid’. Zo is het momenteel in brede progressieve kringen bon ton om mannelijkheid als intrinsiek dominant en destructief te zien.
Volgens de postmoderne feministe Donna Haraway zijn patriarchaat, kolonialisme en kapitalisme onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het zijn sociale machtsconstructies om te domineren en te onderdrukken. Daarom pleit ze voor de omverwerping van de bestaande wetenschappelijke definities van mannelijk- en vrouwelijkheid en voor de versplintering van de persoonlijkheid, de identiteit en de sekseverschillen in een instabiel mozaïek van ontelbare genderidentiteiten. Ze legt een bom onder de zogenaamde heteronormativiteit.
Discriminatie en marginalisering worden volgens het sociaal constructivisme of de queertheorie de bepalende factoren in het maatschappelijk verkeer. Die postmoderne deconstructiepolitiek heeft grote schade aangebracht in het onderwijs. Zo was de fixatie op gelijke kansen van gewezen minister van Onderwijs Pascal Smet (Vooruit) zo normatief dat hij nog liever de lat voor de leerlingen een stuk lager legde dan te pleiten voor excellerend onderwijs.
In het boekje ‘Zonder wrijving geen glans’ – uitgegeven door de VLOR (Vlaamse Onderwijsraad, een strategisch adviesorgaan van het onderwijs) – wordt gepleit “voor de dekolonisering van de dominante groep” in onze samenleving, de groep met “de meeste privileges” en dat zijn “de witte mannen die in het christelijke geloof geboren zijn”. ‘Witte’ mannen zeulen een erfzonde mee. Zolang de bestaande machtsstructuren overeind blijven, is er geen beterschap in zicht.
Wrok tegenover mannen
De Standaard bracht vorige week een aantal reportages over de ‘boy crisis’ in het onderwijs. De ‘kwaliteitskrant’ bracht verschillende reportages, zonder oog voor nuance, en overgoot het geheel met een zuur sausje van wrok tegenover jongens. De krant vreest voor een terugkeer “naar de wereld waarin de dominante man evident is”. Mannen worden meer gedreven door “rancune” en tonen een grotere aantrekkingskracht voor uiterst rechts en “een fascinatie voor een wrokkige en nijdige mannelijkheid op sociale media”. Het is dringend tijd om “de klassieke mannelijkheid in de opvoeding in te snoeren”.
Het grote probleem in het onderwijs is dat net het frappante verschil tussen jongens en meisjes op de helling staat. Meer zelfs : dat het onderwijs in sneltreinvaart aan het feminiseren is en dat het sekseverschil in speel- en leergedrag steeds meer genegeerd wordt. Jongens zijn niet dommer dan meisjes. Ze functioneren anders.
Jongens moesten door de radicale feministen worden heropgevoed. Jongens moesten zoals meisjes worden : empathisch, gericht op samenwerken en zelfreflectie. Concurrentie was uit den boze. Wetenschappelijk onderzoek heeft intussen aangetoond dat de hele heropvoeding uitdraait op een fiasco. Wat fundamenteel in de genen is ingebakken, kan je niet zomaar gaan deconstrueren zonder grote schade aan te richten.
Moslimjongeren
Bovendien wordt in De Standaard in alle talen gezwegen over de moeilijke integratie van moslimjongeren in het onderwijs. Alle zogenaamde seksestereotypen die De Standaard onderuit wil halen, worden binnen de islam als deugdzaam ervaren. De emancipatie van de vrouw heeft in de moslimwereld nog een flinke weg te gaan. De segregatie scherpt de problemen in het onderwijs en op de arbeidsmarkt voor heel wat moslims alleen maar aan. In het onderwijs is daar amper aandacht voor.
Jongens moeten zich geen complex laten aanpraten. In tegenstelling tot wat De Standaard beweert, doen heel wat jongens het goed. Het onderwijs moet stoppen om van jongens meisjes te willen maken. De ‘boy crisis’ in het onderwijs toont duidelijk aan dat het beter is op te voeden met de jongensnatuur mee dan er dwars tegenin. Jongens hebben meer nood aan “discipline en autoriteit”, aldus auteur Nick De Clippel in De Standaard. Waar wachten we op ?
